ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 504
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Musa Ćazim Ćatić (Odžak, 4. mart 1878 — Tešanj, 6. april 1915) bio je srpski[1] i hrvatski[2] pjesnik i prevodilac muslimanskog porijekla.

Biografija
U rodnom mjestu pohađao je mekteb i osnovnu školu. Poslije očeve smrti majka mu se preudala u Tešanj, gdje Ćazim uči brijački zanat kod očuha i pohađa tešanjsku medresu. Bio je darovit učenik i već u medresi dobro naučio arapski, turski i persijski jezik. Kad je trebalo da bude regrutovan (1898), bježi u Tursku. Tu, u liceju Sultanija, upoznaje Osmana Đikića i Avda Karabegovića, ali ga materijalne neprilike gone da se vrati u Tešanj. Uzet je u vojsku i tri godine služio u Tuzli i Budimpešti.[traži se izvor]

Godine 1902, na nagovor muftije Mesuda Smailbegovića, ponovno otišao u Carigrad i neko vrijeme slušao predavanja u Mektebi Numunci Terreke, ali - nezadovoljan načinom obuke polaže diferencijalni ispit iz opšteobrazovnih predmeta i završio četvrti razred gimnazije. Uz pomoć Adem-age Mešića pohađao je u Sarajevu šerijatsku sudačku školu, ali ga pri kraju školovanja izbacuju iz škole, završni peti razred polagao je privatno, a diplomski ispit tek po posebnoj dozvoli Zemaljske vlade, uz pismenu obavezu da se neće koristiti diplomom koju mu daju.[traži se izvor]

Godinu 1909. i 1910. proveo je u Zagrebu kao student prava. Ni jedan ispit nije položio. Tu se kretao u Matoševom pjesničkom krugu i pekao zanat: književni i boemski. Ipak, prilike su ga natjerale da se vrati u Tešanj gdje se zaposlio u banci, odakle je brzo otpušten zbog neurednog života. Ni u Bijeljini, gdje je obavljao pisarske poslove u katastru, nije dugo ostao. Ponovno je otišao u Zagreb na studije i ponovo je, silom prilika, morao da se vrati u Tešanj. Godine 1912. radi u tešanjskoj banci, kada čak pomišlja i na samoubistvo, ali takođe stvara i svoje najbolje pjesme. Muhamed Bekir Kalajdžić ga je 1912. odveo u Mostar, gde mu je povjerio uredništvo lista Biser i podsticao ga da prevodi za Muslimansku biblioteku. Tokom godinu i po dana preveo je i napisao 12 knjiga.

Musa Ćazim Ćatić objavljivao je i u listu Behar, prvom porodičnom muslimanskom listu,[3] pokrenutom 1900. godine u Bosni i Hercegovini.[4] U vrijeme kada je odgovorni urednik Behara bio Šemsi-beg Salihbegović (1908-1910) Musa Ćazim Ćatić bio je zapravo stvarni urednik ovog lista. U Beharu je objavio niz originalnih i prevedenih priloga, pjesama, članaka, eseja i anegdota.[5] Njegove pjesme objavljivane su i u Bosanskoj vili.[6]

Po izbijanju Prvog svjetskog rata mobilisan je. Služi u Tuzli i Erkenu u Mađarskoj. Zbog pijančenja i tuberkuloze otpušten je iz vojske. Umire u Tešnju, aprila 1915. godine. (Prema Abdurahmanu Nametku, 1968).

Gimnazija u Tešnju nosi naziv „Musa Ćazim Ćatić“.

Na njegovom mezaru (grobu) u Tešnju stoji isklesano:

„ Ovdje leži pjesnik odličnoga dara,
koji nije tražio časti ni šićara,

već boemski živio i čuvenstveno pjevo,

dok ga smrt ne doprati do ovog mezara.