Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

jako lepo očuvano

extra retko

Pokret Westeast (takođe pisan i kao West East ili Westeast) nastao je kao međunarodna neoavangardna platforma za vizuelnu i konkretnu poeziju. Osnivač i pokretač ovog pokreta bio je Franci Zagoričnik iz Slovenije. On je 1978. godine osnovao međunarodno avantgardno udruženje pod imenom Westeast i uredio istoimeni časopis‑galeriju, kroz koji je promovisao vizuelnu poeziju i konkretističke eksperimente.


Zagoričnik je bio ključna figura u slovenačkoj neoavangardi, pionir vizuelne i konkretne poezije, kolekcionar mail art‑a, prevodilac, urednik i kulturni organizator. Njegov doprinos obuhvata organizaciju izložbi, publikovanje radova umetnika iz bivše Jugoslavije kao i međunarodnih autora, te širenje eksperimentalne poezije kroz različite medije.


Pokret Westeast bio je deo šireg trenda neoavangarde u Jugoslaviji, gde su eksperimenti s jezikom i slikom bili u fokusu. Neoavangarda se u istočnoj Evropi razvijala unutar ideološki opterećenih okvira socijalističkih društava, često sa snažnim kritičkim i eksperimentalnim tonom.


tags:

Keith Armstrong
Guglielmo Achille Cavellini
Eduard Bal
Francesco Ermini
Bruno Gaglione
Jörg Gerz
Karl Groh
Mario Gualtieri
Bernard Hell
Werner Herbst
Valie Export
Wolfram Xerra
Franci Zagoričnik (takođe potpisan sa `F` i `O`)
Peter Below
Valie Export (ponovo napomenuo `Export V`)
Claus C.F.
Kitasono Katsue
John Furnival
Mauro Lai
Lorenzo Marcucci
Massimo Nannucci
Giovanni Niccolai
Seiichi Niikuni (posveta)
Luigi Ori
Mimmo Osti
Oskar Pastior
Mario Perfetti
Lamberto Pignotti
Denis Poniž
Rehfeldt duo (R. i Wolf‑Rehfeldt)
Gerd Ruhm
Sarenco
Gérard Schraenen
A. Schmidt
Emmett Spatola
V. Steen
Bálint Szombathy
Gábor Tóth
Ulrichs T.
Jan Valoch
D. Mazur
Guido Savio
Ivan Antić
M. Gibbs
I. Mori
V. Radovanović
S. Helmes
Ú. Carrion
K. Staeck
O. Amato
G. Kunaver
A. Csernik
Z. Kiraly
A. Toth
A. Novak
Karl Groh
Bernard Hell
Francesco Ermini



Delo je jedan od najznačajnijih srpskih i jugoslovenskih književnih časopisa. Izlazio je jednom mesečno, od 1955.[1] do 1992. godine. Prvi urednik bio je Antonije Isaković, a kasnije su se smenjivali neki od najpoznatijih srpskih književnika tog vremena: Oskar Davičo, Muharem Pervić, Milosav Buca Mirković, Jovica Aćin i Slobodan Blagojević. Bio je to avangardni časopis i u vreme socijalističkog režima u SFRJ često cenzurisan.[2]
Delo

Naslovna strana časopisa `Delo`, br. 1 iz 1990. godine.
Tip
književni mesečni časopis
Format
20 cm
Izdavač
Nolit
Urednik
Oskar Davičo
Muharem Pervić
Jovica Aćin
Slobodan Blagojević
Glavni urednik
Antonije Isaković
Osnivanje
1955.
Ukidanje
1992.
Jezik
srpski
Grad
Beograd
Zemlja
Srbija
ISSN
0011-7935
OCLC broj
675856613
Istorija
uredi
Časopis Delo počeo je da izlazi 1955. godine, u atmosferi znatno liberalnijeg duha nego što bi se to moglo očekivati u tadašnjem socijalističkom režimu. Dah promena okrenut zapadu strujao je celom beogradskom umetničkom scenom, pa taj avangardni trend prati i Delo. Već prvi broj, koji otvara Vasko Popa ciklusom „Igre”, predstavlja sliku njegove buduće programske koncepcije okrenute mlađim autorima, sklonijim modernijem duhu.[2]
Uredništvo i saradnici
uredi
Prvi je na mestu glavnog urednika Dela bio Antonije Isaković[1], a kasnije su se na mestu urednika smenjivali neki od najvećih srpskih pisaca tog vremena: od br. 1 (1961) Oskar Davičo, od br. 11 (1961) Muharem Pervić, od br. 5/6 (1980) Jovica Aćin i od br. 1 (1980) Slobodan Blagojević[3] Delo je imalo i impozantnu listu saradnika, a provokativnost je bila osnovna odlika svih njegovih urednika.[2]
Oskar Davičo
Oskar Davičo
Muharem Pervić
Muharem Pervić
Jovica Aćin
Jovica Aćin
Sadržaj časopisa
uredi
U Delu se, pre svega, negovala beletristika. U vreme Antonija Isakovića, kao odgovornog urednika, primetan je primat proze, romana i pripovetke nad poezijom, dok je kasnije slučaj bio obrnut. Žanr koji je ovaj časopis posebno negovao je esej, a književna kritika bila je zastupljena u obliku tekuće i retrospektivne.
Delo nije zanemarivalo ni ostale vidove stvaralaštva. U njemu se pisalo o pozorištu, filmu i likovnoj umetnosti, a dozirana pažnja posvećivana je i takozvanoj društvenoj sferi, često u polemičnom tonu. Poseban pečat Delu dala su njegova dva poslednja urednika, Jovica Aćin i Slobodan Blagojević. Univerzalne, a opet skrajnute teme, koje pokreću njih dvojica kod prvog su više težile erotskom, alternativnom i mističkom, dok su kod drugog sagledane kroz filozofski aspekt i naglašavanje marginalizovanih pojava, poput homoseksualnosti i ženskog pitanja.[2]
Cenzura
uredi
Časopis Delo često je bio na meti cenzora. Brojne sudske i personalne zabrane nisu bile slučajne. Najveća cenzura sprovedena nad ovim časopisom vezana je za 1968. godinu, u vreme kada je urednik bio Muharem Pervić. Veliki broj naručenih tekstova u vezi sa aktuelnim društvenim zbivanjima tada su potpisali autori poput Ljubomira Tadića, Simona Simonovića, Nikole Miloševića i drugih. Drugi slučaj zabrane odnosi se na „Leto moskovsko”, Mihajla Mihajlova, koji je zbog toga bio policijski isleđivan i na kraju zatvoren, dok je treći primer posebno zanimljiv, jer cenzuru broja izaziva kritički tekst na temu ondašnjeg društva, a napisao ga je Milorad Vučelić.[2]


Konkretna, vizuelna i signalistička poezija (antologija)