ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1974
Jezik: Srpski
Autor: Strani

NAZIM HIKMET Zar ti je malo što si pesnik
KZ Petar Kočić, Beograd, 1974

izbor i prevod Radoslav Pajković iz 3 ruska izdanja:
Izabrannye sočinenia v dvuh tomah, (1957)
Izabrannye stihi 1921-1961, Moskva, (1962)
Lirika, Moskva, (1968)

ima par fleka na prednjim koricama
u vrlo dobrom stanju
izuzetno retko
najvažniji turski pesnik

Nazim Hikmet (1902-1963) jedan je od najvećih turskih pesnika 20. veka koji je prvi počeo da koristi slobodni stih i prekinuo svaku vezu sa pesničkom tradicijom u Turskoj. Autor je više zbirki poezije, četiri romana i nekoliko drama. Potiče iz ugledne i bogate porodice. Majka koja je bila poljsko-nemačkog porekla, bila je turska slikarka, a otac istaknuti diplomata. Nazim Hikmet je uprkos tome u mladosti prihvatio marksistički pogled na svet i uputio se na studije u Sovjetski Savez gde je bio očaran ruskim futuristima i konstruktivistima. Najveći uticaj na njega je izvršio Vladimir Majakovski. Godine 1925. postao je član komunističke partije Turske. Nazim Hikmet je više puta hapšen i osuđivan pod optužbom za širenje levičarskih ideja. Posle višegodišnjeg tamnovanja, pušten je na slobodu 1950. godine, nakon dolaska Demokratske partije na vlast u Turskoj. Uprkos tome, trajno je napustio domovinu, a 1951. godine oduzeto mu je tursko državljanstvo.
Nazim Hikmet je pesnik slobodarskog duha, osobenog senzibiliteta, veliki humanista koji je u poeziji pronalazio smisao života. poezija mu se odlikuje dubinom, misaonošću, optimizmom, specifičnom muzikalnošću. Njegove najznačajnije zbirke pesama su 835 stihova (835 Satir), Đokonda i Si-Ja-U (Jokond ile Si-Ya-U), Zašto se Benerdži ubio (Benerci Kendini Naçın Öldürdü), Pisma Taranta Babu (Taranta Babu`ya Mektuplar), Destan o šejhu Bedretinu, simavnijskom kadiji (Simavna Kadisi Şeyh Bedrettın Destanı), Ljudski pejzaži iz moje zemlje (Memeleketimden İnsan Manzaraları).
Pored romana Krv ne govori (Kan Konuşmaz), Nazim Hikmet je napisao i romane Zelene Jabuke (Yeşıl Elmaral), Pravo na život (Yaşamak Hakkı) i Život je divna stvar (Yaşamak Güzel Şey Be Kardeşım) objavljen kod nas 1969. godine. Poznate su i njegove drame Lobanja (Kafatasi), Pokojnikova kuća (Bır Ölü Evı yahut Merhumun Hanesı), Slava ili zaboravljeni čovek (Unutulan Adam), objavljena kod nas 1974, i druge. U bivšoj Jugoslaviji bio je jedan od najcenjenijih najprevođenijih turskih pesnika, čije su pesme objavljene u nekoliko zbirki i u nizu književnih časopisa širom zemlje.
Rano je umro od srčanog udara u Moskvi 3. juna 1963. godine u 61. godini. Sahranjen je na čuvenom Novodevičjem groblju u Moskvi, gde je njegov impozantni spomenik i danas mesto hodočašća Turaka i mnogih ljudi iz celog sveta. Njegova poslednja želja, koja nikad nije sprovedena, bila je da ga sahrane pod platanom na bilo kojem seoskom groblju u Anadoliji.