Godina izdanja: 1987
ISBN: 86-13-00125-4
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

S posvetom i potpisom autora. Veoma dobro očuvano.

Autor - osoba Hadžić, Ibrahim, 1944- = Hadžić, Ibrahim, 1944-
Naslov Na staklu zapisano / Ibrahim Hadžić
Vrsta građe poezija
URL medijskog objekta odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 1987
Izdavanje i proizvodnja Beograd : BIGZ, 1987 (Beograd : BIGZ)
Fizički opis 67 str. ; 21 cm
Zbirka Nove knjige domaćih pisaca. Posebna izdanja
(broš.)
Napomene Beleška o pesniku: str. 65

Iz lavirinta gradskih ulica urbani Orfej Ibrahima Hadžića (1945) eskalatorom se spušta u podzemni svijet po svoju Euridiku „nage zadnjice“. Euridikina sjena ovdje je fotos neke daktilografkinje u izlogu prodavnice novina. Iz mita, tj. iz ove parabole, izvlači nas javna poruka Sneg pada s krova. Ne, dakle, s neba već s krova! Pojednostavljeno govoreći i u ogoljenom vidu, ovo bi bio karakterističan Hadžićev postupak: banalno i svakodnevno zaogrnuti mitskim a mitsko na zemlju svući i ogoliti.
Ako se tome doda nostalgično sjećanje na mladost i ruralno djetinjstvo, koje se ovdje ukršta sa apokaliptičnim slikama urbane svakodnevice – „U Nojevom kovčegu, / u betonskoj lađi“ – onda se mogu naslutiti Hadžićevi opsesivni motivi koji u nekolike pjesme ove uspješne knjige stižu do visoke pjesničke artikulacije. U pjesmama kao što su, recimo, „Novogodišnji dar“, „Boja okoline“, „Pohvala graditeljstvu“ i „Svakodnevni susret“ Hadžić je progovorio o specijalnom ketmanu – o drami našeg prilagođavanja, o „premazivanju svim mastima“ – jednostavnom istinitošću i tako pogođenim tonom da će ti stihovi zacijelo ostati snažno poetsko svjedočenje jedne nevesele izdvojenosti. (Iz recenzije Rajka Petrova Noga)

Osnovna odlika knjige pesama Ibrahima Hadžića „Na staklu zapisano“ jeste njena dokumentarnost. Život u mnogim svojim aspektima, jedinka objektivna datost, građa su iz koje Hadžić crpi predmete kazivanja. Konformizam, sjedne, život „malog“ čoveka, s druge strane, njegov položaj u porodici, u društvu, u borbi za nasušni hleb, u prvom su planu Hadžićeve pesničke obrade.
Postoji u pesmi „Jutarnji osmeh“ stih „Zvone treći satovi“; on rečito govori o poziciji lirskog subjekta i simbolizuje je na nivou cele knjige. Supstitucijom monema pevaju i petlovi dobili smo iskaz, koji, uređen kako je uređen, označava tehnološki naprednu, ali i civilizaciju koja ima svoje naličje. Lirski subjekt pripada zavičajnom svetu gde, „Pevaju treći petlovi“. U novoj sredini, u novim okolnostima, nema, međutim, petlova, već opšte jutarnje jurnjave i pometnje. U novim životnim okolnostima jedinka nekritički usvaja novo, uključuje se u obezličenu masu, raskida sa svojim korenima. Raskidajući sa onim što arhetipski nosi u sebi, potisnuvši ga, čovek otvara mogućnost sopstvenog otuđenja. (Iz recenzije Tiodora Rosića)
Ibrahim Hadžić (1944, Rožaje, Crna Gora), književnik, pesnik i dugogodišnji urednik Školskog programa Televizije Beograd. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Odseku za istoriju umetnosti. Pesme su mu prevođene na više stranih jezika. Zastupljen je u brojnim antologijama i hrestomatijama. Uređivao je poeziju u studentskom listu Student školske 1968/69 i u časopisu „Mostovi“ 2001–2005. godine. Osim književnošću, bavi se izučavanjem gljiva. Jedan je od trojice osnivača Mikološkog društva Srbije. Štampao je sedam knjiga o gljivama (dve u koautorstvu sa prof. dr Jelenom Vukojević, šefom mikološkog kabineta Biološkog fakulteta u Beogradu). Objavio je više knjiga poezije za koje je dobio nekoliko značajnih književnih nagrada, a njegovo stvaralaštvo predstavljeno je u zborniku „Boja okoline: zbornik o pesništvu Ibrahima Hadžića“. Prevodi poeziju s ruskog jezika. Živi u Beogradu.
MG112