Godina izdanja: 2021
ISBN: 978-86-7931-910-4
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Autor - osoba Semolič, Peter, 1967- = Semolič, Peter, 1967-
Naslov Krugovi samoće : izabrane pesme / Peter Semolič ; sa slovenačkog prevela Dragana Bojanić Tijardović
Vrsta građe poezija ; odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 2021
Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Kulturni centar Novog Sada, 2021 (Novi Sad : Sajnos)
Fizički opis 162 str. ; 22 cm
Drugi autori - osoba Bojanić Tijardović, Dragana, 1957- = Bojanić Tijardović, Dragana, 1957-
Stojanović-Pantović, Bojana, 1960- = Stojanović-Pantović, Bojana, 1960-
Zbirka ǂEdicija ǂAnagram. Prevedena poezija
(broš.)
Napomene Tiraž 800
Napomena prevoditeljke: str. 147-148
Str. 149-157: Između krajnjih rubova / Bojana Stojanović Pantović
Na koricama beleška o autoru i prevoditeljki s autorovom slikom.
Predmetne odrednice Semolič, Peter, 1967-

Peter Semolič (1967, Ljubljana), studirao je opštu lingvistiku i sociologiju kulture na Filozofskom fakultetu u Ljubljani. Piše poeziju, dramaske tekstove, eseje, prevodi sa engleskog, francuskog, srpskog i hrvatskog jezika. Objavio je petnaest samostalnih pesničkih zbirki, roman za decu, uprizoreno je više njegovih radio igara, a u sezoni 2015/16 i njegova pozorišna igra Lift. Dobitnik je nekoliko književnih nagrada, između ostalih Jenkove nagrade (1997), Nagrade „Kristal Vilenice“ (1998), Nagrade Prešernovog sklada (2001) kao i Nagrade „Velenjica – čaša nesmrtnosti“ (2016) za decenijski vrhunski pesnički opus. Sa Katjom Kuštrin osnovao je Kulturno umetniško društvo Poiesis u kojem učestvuje u uređivanju internet strane društva i urednik je društvene književne edicije. Živi u Ljubljani kao slobodni književnik.

„...Sada je u prevodu na srpski jezik prvi put predstavljen značajan deo opusa Petra Semoliča, ovog ne previše eksponiranog pesnika, u gipkom i znalačkom prevodu Dragane Bojanić Tijardović, koja je ovom autoru posvećena dugi niz godina. Za srpsku književnu scenu, pa čak i onu iz devedesetih godina prošloga veka, kada Peter Semolič otpočinje svoju karijeru, on nije bio previše poznat. (...) Možda ne sasvim srećno označen kao lirski intimista u egzistencijalnom ključu, Peter Semolič je uspeo da se kao pesnik stalno menja, pogotovo u formalnom smislu u kom je sledio izvesne domaće i međunarodne uzore, ostvarivši autentičnu poetičku šifru. (...) Jedna od najupečatljivijih odlika Semoličeve poezije svakako se odnosi na inventivna, ali ne nametnuta, usiljena formalna rešenja, bilo da je u pitanju stih ili sam pesnički oblik. Autor je priznao da je posle čitanja Bodlerovih pesama u prozi bio fasciniran tim žanrom i u nekoliko zbirki se i sam u njemu uspešno ogledao. Upravo mogućnost da lirska poezija može biti artikulisana ne stihom, već proznim iskazom. (...) U pesmama najčešće dugog stiha, Semoličev pesnički subjekt mahom zauzima neobavezan, kolokvijalan ton u prvom licu, oslanjajući se na iscrpljujuće iskustvo urbanog življenja, ponavljanja, recikliranja, otuđenosti od sebe i drugih, na nemogućnost da se vrati autentičnoj situaciji trenutka ozarenja koji je ključan za brojne njegove pesme. Jedino povratak mitskim ishodištima koji podrazumeva neki remboovski, mornarski praživot omogućava obnovu autentičnosti...“ – Bojana Stojanović Pantović