pregleda
Al - Ma`arri - Obvezivanje neobaveznim, Retko !!!
| Cena: |
| Želi ovaj predmet: | 1 |
| Stanje: | Polovan bez oštećenja |
| Garancija: | Ne |
| Isporuka: | Pošta Post Express Lično preuzimanje |
| Plaćanje: | Tekući račun (pre slanja) Ostalo (pre slanja) Pouzećem Lično |
| Grad: |
Novi Sad, Novi Sad |
- ima 100 jedinstvenih pozitivnih ocena od kupaca,
- tokom perioda od 6 meseci uplati minimum 20.000 dinara na svoj Limundo račun.
Pozitivne: 14589
ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 295 / St
Jezik: Srpski
Autor: Strani
Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!
Izbor i prevod:
Daniel Bucan
Abū al-Alāʾ al-Maʿarrī (arapski: أبو العلاء المعري, puno ime أبو العلاء أحمد بن عبد الله سليmom i under-mmMand AbmMal abū-alت Abūlت Abmndي ABMAN ALBNM ALBN ALBN ALBN ALBN ALBN ALBN ALBNM ALBNN ALBNN IMBNN ALBn Moarrensis;[1] prosinac 973. – svibanj 1057.)[2] je bio arapski filozof, pjesnik i pisac. Unatoč kontroverzno nereligioznom svjetonazoru, smatra se jednim od najvećih klasičnih arapskih pjesnika.[3]
Rođen u gradu al-Ma`arra (današnji Ma`arrat al-Nu`man, Sirija) tijekom kasnijeg Abbasidskog doba, u mladosti je oslijepio od velikih boginja, ali je usprkos tome studirao u obližnjem Alepu, zatim u Tripoliju i Antiohija. Proizvodeći popularne pjesme u Bagdadu, odbio je prodati svoje tekstove. Godine 1010. vratio se u Siriju nakon što je zdravlje njegove majke počelo opadati i nastavio pisati čime je stekao lokalno poštovanje.
Opisan kao `pesimistički slobodoumnik`, al-Ma`arri je bio kontroverzni racionalist svog vremena, [3] navodeći razum kao glavni izvor istine i božanske objave.[2][4] Bio je pesimističan po pitanju života, opisujući sebe kao `dvostrukog zatvorenika` sljepoće i izolacije. Napao je vjerske dogme i prakse, [5][6] bio je jednako kritičan i sarkastičan prema židovstvu, kršćanstvu, islamu i zoroastrizmu,[4][5][6] i postao deist.[4][6] Zagovarao je socijalnu pravdu i živio povučen, asketski način života.[2][3] Bio je vegan, u svoje vrijeme poznat kao moralni vegetarijanac, moleći: `nemojte za hranu meso zaklanih životinja / Ili bijelo mlijeko majki koje su svoje čisto točenje / za svoje mlade namijenile`.[7] Al-Ma`arri je imao antinatalističku perspektivu, u skladu sa svojim općim pesimizmom, sugerirajući da se djeca ne bi smjela rađati kako bi ih poštedjela boli i patnje života.[2]
Al-Ma`arri je napisao tri glavna djela koja su bila popularna u njegovo vrijeme: Tinder Spark, Nepotrebna potreba i Poslanica oprosta. Al-Ma`arri se nikada nije ženio i umro je u 83. godini u gradu u kojem je rođen, Ma`arrat al-Nu`man. Godine 2013. kip al-Ma`arrija koji se nalazi u njegovom sirijskom rodnom gradu napali su džihadisti s fronta al-Nusra.
Abu al-`Ala` je rođen u prosincu 973. u al-Ma`arri (današnji Ma`arrat al-Nu`man, Sirija), jugozapadno od Alepa, odakle je i njegova nisba (`al-Ma`arri`). U njegovo vrijeme, grad je bio dio Abasidskog kalifata, trećeg islamskog kalifata, tijekom islamskog zlatnog doba.[9] Bio je član Banu Sulayman, značajne obitelji Ma`arra, koja je pripadala većem plemenu Tanukh.[2][10][11] Jedan od njegovih predaka vjerojatno je bio prvi kadija Ma`arre. Pleme Tanukh činilo je dio aristokracije u Siriji stotinama godina, a neki članovi Banu Sulaymana također su bili zapaženi kao dobri pjesnici.[12]
Zbog velikih boginja u dobi od četiri godine izgubio je vid. Njegov kasniji pesimizam može se objasniti njegovom virtualnom sljepoćom. Kasnije u životu sebe je smatrao `dvostrukim zatvorenikom`, što se odnosilo i na ovu sljepoću i na opću izolaciju koju je osjećao tijekom života.[3][13]
Pjesničku karijeru započeo je rano, s oko 11 ili 12 godina. Obrazovao se isprva u Ma`arri i Alepu, kasnije i u Antiohiji i drugim sirijskim gradovima. Među njegovim učiteljima u Alepu bili su drugovi iz kruga Ibn Khalawayha.[12][13] Ovaj gramatičar i islamski učenjak umro je 980. godine, kada je al-Ma`arri još bio dijete.[14] Al-Ma`arri ipak snažno žali zbog gubitka Ibn Khalawayha u pjesmi svog Risālat al-ghufrān.[15] Al-Qifti izvještava da je na putu za Tripoli al-Ma`arri posjetio kršćanski samostan u blizini Latakije gdje je slušao rasprave o helenističkoj filozofiji, koja je u njega posadila sjeme njegovog kasnijeg skepticizma i nereligioznosti; ali drugi povjesničari poput Ibn al-Adima poriču da je bio izložen bilo kojoj teologiji osim islamske doktrine.[15]
1004–05. al-Ma`arri je saznao da mu je otac umro i kao reakciju napisao je elegiju u kojoj je hvalio svog oca.[15] Godinama kasnije otputovao je u Bagdad gdje je bio dobro prihvaćen u književnim salonima tog vremena, iako je bio kontroverzna figura.[15] Nakon osamnaest mjeseci u Bagdadu, al-Ma`arri se vratio kući iz nepoznatih razloga. Možda se vratio jer mu je majka bila bolesna, ili mu je ponestalo novca u Bagdadu, jer je odbio prodati svoja djela.[2] Vratio se u svoj rodni grad Ma`arra oko 1010. godine i saznao da mu je majka umrla prije njegovog dolaska.[9]
Ostao je u Ma`arri do kraja života, gdje se odlučio za asketski način života, odbijajući prodavati svoje pjesme, živeći povučeno i pridržavajući se stroge moralne vegetarijanske prehrane.[16] Njegova osobna zatvorenost u njegovoj kući prekinuta je samo jednom kada je nasilje zahvatilo njegov grad.[15] U tom incidentu, al-Ma`arri je otišao u Alep kako bi zauzeo svog emira Mirdasida, Saliha ibn Mirdasa, da oslobodi njegovog brata Abu`l-Majda i nekoliko drugih muslimanskih uglednika iz Ma`arre koji su smatrani odgovornima za uništavanje vinarije čiji je vlasnik kršćanin je optužen za zlostavljanje muslimanke.[15] Iako je bio zatvoren, doživio je svoje kasnije godine nastavljajući svoj rad i surađujući s drugima.[17] Uživao je veliko poštovanje i privukao je mnoge lokalne studente, kao i aktivno se dopisivao sa znanstvenicima u inozemstvu.[2] Unatoč svojim namjerama da živi povučeno, u svojim sedamdesetima se obogatio i bio najcjenjenija osoba u svom kraju.[9] Al-Ma`arri se nikada nije ženio i umro je u svibnju 1057. u svom rodnom gradu...
☑ Zamolio bih clanove koji zele licno preuzimanje, da ne postavljaju uslove kako, sta, gde... licno preuzimanje je na mojoj adresi na Telepu, ako Vam to ne odgovara kupujte od nekog drugog.
☑ Svi predmeti su fotografisani na prirodnom svetlu, nema nikakvih filtera, efekata ili neceg slicnog !
❗❗❗ NE SALJEM U INOSTRANSTVO ❗❗❗
☑ Dobro pogledajte fotografije, da ne dodje do nekog nesporazuma!
☑ Tu sam za sva pitanja!
☑ Knjige saljem nakon uplate!
☑ POUZECEM SALJEM SAMO CLANOVIMA BEZ NEGATIVNIH OCENA!!!! Takodje ne saljem clanovima koji su novi tj. bez ocena!!!
☑ Filmski plakati:
☑ Molim Vas da ne ocekujete od plakata da izgledaju kao da su sada izasli iz stamparije, ipak neki od plakata imaju godina... i mi se nakon 50 godina zguzvamo :) Trudim se da ih sto bolje fotografisem kako bi ste imali uvid u stanje.
☑ Sto se tice cena plakata, uzmite samo u obzir da su ovo originalni plakati iz perioda filma, i da kada bi ste hteli da napravite (odstampate) bilo kakav filmski plakat sa intereneta kostalo bi Vas verovatno vise od hiljadu dinara...
☑ Antikvarne knjige:
☑ Sto se tice antikvarnih knjiga, molim Vas da ne ocekujete da knjige koje su stare neke i po 150 godina budu u savrsenom stanju, budite srecni sto su uopste pozivele toliko vremena i sto je informacija jos uvek u njima, a stanje kakvo je takvo je, uvek mogu da se odnesu da se prekorice i malo sreda, pa da opet dobiju malo svezine, naravno ko to zeli.
Toni Morison (engl. Toni Morrison, rođ. 18. februara 1931, rođena Kloi Ardelija Voford,[2] — 5. avgust 2019[3]), bila je književnica i profesorka. Dobila je Nobelovu nagradu 1993. za sabrana dela. Laureat je Pulicerove nagrade. Dela joj odišu epskim temama, živim dijalozima, izuzetno detaljnim crtama afroameričkih likova. Objavila je seriju dečjih knjiga sa sinom Slejd Morisonom.
Mladost
Rođena je kao Kloi Entoni Voford (engl. Chloe Anthony Wofford) u Lorejnu, Ohajo.[4] Drugo je od četvoro dece, iz radničke porodice. Kao dete stalno je čitala (među omiljenim piscima su joj bili Džejn Ostin i Lav Tolstoj). Njen otac, Džordž Voford, varilac po zanimanju, često bi joj govorio afroameričke narodne priče (metod pripovedanja koji će kasnije prožeti njena dela). Kada je imala oko 15 godina, bilci su linčovali dva crna biznismena koji su živeli u njenoj ulici. Morison je rekla: „On nam nikada nije rekao da je video tela. Ali on ih je vidio. I to je bilo previše traumatično, mislim, za njega.”[5] Uskoro nakon linča, Džordž Voford se preselio u rasno integrirani grad Lorejn (Ohajo), u nadi da će pobeći od rasizma i osigurati profitabilno zaposlenje u rastućoj industrijskoj ekonomiji u Ohaju. On je radio razne poslove i kao zavarivač za US Stil. Ramah Voford je bila domaćica i posvećeni pripadnik Afričke metodističke episkopalne crkve.[6]
Morisonova je 1949. upisala Univerzitet Hauard i studirala društvene nauke. Pod izgovorom da se Kloi teško izgovara, menja ime u Toni. Zvanje magistra engleske književnosti stekla je na univerzitetu Kornel 1955, a Univerzitet u Oksfordu dodelio joj je titulu počasnog doktora 2005.
Karijera
Odraslo doba i uređivačka karijera: 1949–1975
Godine 1949, ona se upisala na Univerzitet Hauard u Vašingtonu, tražeći društvo crnih intelektualaca.[7] Dok je bila u Hauardu, prvi put se susrela sa rasno odvojenim restoranima i autobusima.[5] Diplomirala je 1953. godine sa dipl. na engleskom i nastavila školovanje da stekne magisturu umetnosti na Univerzitetu Kornel 1955. godine.[8] Njena magistarska teza nosila je naslov „Tretman otuđenih Virdžinije Vulf i Vilijama Foknera.“[9] Predavala je engleski, prvo na Teksaškom južnom univerzitetu u Hjustonu od 1955. do 1957. godine, a zatim na Univerzitetu Hauard u narednih sedam godina. Dok je predavala na Hauardu, upoznala je Harolda Morisona, jamajskog arhitektu, za koga se udala 1958. Njihov prvi sin rođen je 1961. godine, a ona je bila trudna sa svojim drugim sinom kada se razvela od Harolda 1964.[10][11][12]
Nakon razvoda i rođenja njenog sina Slejda 1965, Morisonova je počela da radi kao urednica za L. V. Singer, odeljenje za udžbenike izdavača Random Hause,[6] u Sirakuzi, Njujork. Dve godine kasnije, prešla je u Random Hause u Njujorku, gde je postala njihova prva crna žena viši urednik u odeljenju za beletristiku.[13][14]
U tom svojstvu, Morison je igrala vitalnu ulogu u dovođenju crnačke književnosti u mejnstrim. Jedna od prvih knjiga na kojima je radila bila je prelomna Savremena afrička književnost (1972), zbirka koja je uključivala radove nigerijskih pisaca Vola Sojinke, Činua Ačeba i južnoafričkog dramaturga Atola Fugarda.[6] Ona je podstakla novu generaciju afroameričkih pisaca,[6] uključujući pesnika i romanopisca Tonija Kejda Bambaru, radikalnu aktivistkinju Anđelu Dejvis, Crnog pantera Hjuija Njutna[15] i noveliskinju Gejl Džons, čije je pisanje Morisonova otkrila. Takođe je objavila autobiografiju otvorenog poznatog šampiona Muhameda Alija iz 1975. godine, pod nazivom The Greatest: My Own Story. Pored toga, objavila je i promovisala rad Henrija Dume,[16] malo poznatog romanopisca i pesnika kojeg je 1968. godine ubio tranzitni službenik u njujorškoj podzemnoj železnici.[5][17]
Među drugim knjigama koje je Morisonova razvila i uredila je Crna knjiga (1974), antologija fotografija, ilustracija, eseja i dokumenata o životu crnaca u Sjedinjenim Državama od vremena ropstva do 1920-ih.[5] Izdavačka kuća Random Hause nije bila sigurna u pogledu ovog projekta, ali je njegovo objavljivanje naišlo na dobar prijem. Alvin Bim je recenzirao antologiju za klivlendskog Plejn Dilera, pišući: „Urednici, poput romanopisaca, imaju decu mozga – knjige koje smišljaju i oživljavaju bez stavljanja sopstvenih imena na naslovnu stranu. Gospođa Morison ima jedno od ovih u prodavnicama sada, a časopisi i bilteni u izdavačkoj delatnosti su oduševljeni, govoreći da će proći kao vrući kolači.`[6]
Promovisanje afroameričke književnosti
Godine 1958. udaje se za Harolda Morisona, rađa dvoje dece ali se i razvodi 1964. Posle razvoda seli se u Njujork, gde radi kao urednik. 18 meseci kasnije postaje jedan od urednika njujorškog sedišta poznate izdavačke kuće Random House.
Kao urednik, igrala je važnu ulogu u približavanju afroameričke književnosti ka mejnstrimu. Uređivala je između ostalih i knjige Toni Kejd Bambara i Gejl Džonsa. Morison je bila profesor društvenih nauka na Univerzitetu u Prinstonu, od 1989. Taj radni odnos je prekinula 2006.
Trenutno radi za američki periodični magazin „Nacija“ (The Nation)
Politika
Izazvala je bezmalo skandal nazvavši Bil Klintona „prvim predsednikom crncem“ dodavši kako „Klinton ispoljava gotovo svaku crtu „afroamerikanstva“: odrastao uz samohranog roditelja, rođen siromašan, radničke klase, svira saksofon, dečko iz Arkanzasa koji obožava Mekdonalds i brzu hranu.`
Predmet: 71156253
