ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1963
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Naslov Antologija srpske poezije / [sastavio] Zoran Mišić
Vrsta građe poezija ; odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 1963
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1963 (Beograd : Beogradski grafički zavod)
Fizički opis 344 str. ; 19 cm
Drugi autori - osoba Mišić, Zoran, 1921-1976 = Mišić, Zoran, 1921-1976
Zbirka ǂBiblioteka ǂOrfej ; 28
ISBN (Pl.)
Napomene Predgovor / Zoran Mišić: str. 5-15.
Predmetne odrednice Srpska poezija
Stanje: stanje dobro, mada je zaštitni omot iskrzan, vidi se na slici

ZORAN MIŠIĆ
(Beograd, 10.10.1921 — Igalo, 28.12.1976)

Zoran Mišić, oštar kritičar starih shvatanja i tumač nove poezije, imao je značajnu ulogu u sukobu modernista i realista, podržavajući moderniste. Njegove kritike, polemike, eseji Reč i vreme (1953), Reč i vreme I—II (1963), pokazuju da nisu bile posredi samo razlike u mišljenju nego i razlike uopšte u razumevanju pesništva.

`...Mišić je nesumnjivo prvi kritičar koji je u jednom odsudnom vremenu, uprkos različitim piruetama, zastupao stvaralačka načela kojima nema prigovora. Bio je promotor i branilac avangarde koja će postati klasika. Inicirao je prevrednovanje srpske poezije u vekovnom rasponu njenog trajanja i menjao predstave o nekim nepomerivo pozicioniranim pesnicima. Nagovestio je, pa ako hoćemo, i zasnovao mogućnost utemeljenja srpske poezije u jednoj bogatijoj tradiciji.` [Bogdan A. Popović, Politika]

`Čovek duha i čovek od duha, Mišić je bio kritičar do srži. On je pokazao da su ti darovi spojivi. Njegova početna misao, prirodni i osnovni stav kritičara, od začinjanja prve misli jeste: stvari nisu kako treba. Mišić je od početka svoje kritičarske karijere do kraja svog misaonog razvoja filozof antiidile... [Miodrag Pavlović]

`Glavni pobornik nove poezije među mlađim kritičarima jeste Zoran Mišić (1921–1976). Bio je protivnik tradicionalnog lirizma, pseudoromantičarske osećajnosti, lirike `meka i blaga štimunga`, ali je isto tako odbacivao i površinsku modernost. Moderna poezija nije plod veštine i znanja, prihvatanja gotovog, već je plod istraživanja, težnje da se izrazi moderni senzibilitet, pa treba da bude sinteza misli i emocije, racionalnog i iracionalnog, tradicije i inovacije. Mišićeva kritika je kritika opštih načela, kritika pevanja i mišljenja, dok su mu pojedinačna dela bila pre svega povod za ta opšta razmatranja. Njemu je suprotan Borislav Mihajlović Mihiz (1922), izrazit primer dnevnog kritičara...`
[Jovan Deretić: `Kratka istorija srpske književnosti`]

MG32