Godina izdanja: 2002
ISBN: 86-7455-517-9
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Autor - osoba Klodel, Pol, 1868-1955 = Claudel, Paul, 1868-1955
Naslov Stotinu rečenica za lepeze / Pol Klodel ; prevod i pogovor Kolja Mićević
Vrsta građe poezija ; odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 2002
Izdanje [1. izd.]
Izdavanje i proizvodnja Niš : Prosveta, 2002 (Niš : Prosveta)
Fizički opis 56 str. ; 25 cm
Drugi autori - osoba Mićević, Kolja
(broš.)
Napomene Tiraž 300
Klodelova ruža u Nišu: str. 49-56
Predmetne odrednice Klodel, Pol, 1868-1955 – Poezija

PAUL CLAUDEL [POL KLODEL] (1868–1955)
Sam se definirao kao katolički pjesnik ili, tačnije, kao pisac koji “sve razmatra srcem katolika” (“Duh i voda”), aktivirajući pri tome etimološki smisao “univerzalnog”, jer funkcija je pjesnika obuhvatiti čitav svijet. Karijeru diplomata Claudel je odabrao iz istinske vokacije. Rođen je u malom selu Villeneuve-sur-Fère, otac mu je bio funkcioner, republikanac, odan služenju državi, sav u nastojanju da se ne kompromitira, da bi pomogao sinu u karijeri, međutim, ipak je iskoristio svoje veze u krugovima oko Julesa Ferrya, koji će kasnije lično napisati Paulu Claudelu preporuku za konkurs za diplomatsku karijeru. Claudel će se ipak udaljiti od svoje agnostičke porodice jer će ga u 18. godini, tokom jedne večernje mise, na koju je otišao da nađe građu za “kakvu dekadentnu vježbu”, Bog iznenaditi u trenutku dok hor pjeva “Magnificat”. To preobraćenje će ispričati 1913. u jednom katoličkom časopisu, ali još uvjerljivije u jednoj od pet Oda, pod istim naslovom. Na to su ga već pripremili Beethoven i Sofokle, a najviše Rimbaud svojim Iluminacijama i Jednom sezonom u paklu. Drame koje prethode odlasku u inostranstvo Zlatna glava (1. verzija 1889), Grad (1890) i Djevojka Violena (1892) već pokazuju težnje ka preobraćenju i odlasku. Prve boravke u inostranstvu proživljava kao progonstvo i piše Stihove iz egzila (1895–1899), iako voli obalu SAD, gdje se odvija drama Zamjene (1894). Da nije bio u Kini, ne bi napisao dramu koja se dešava u imperijalnoj epohi Odmor sedmog dana (1895–1896) niti Upoznavanje Istoka (1900), to jest, onog što bismo danas nazvali kineskom kulturom: vrtovi, pozorište, ideogrami, opis egzotičnog drveća, životinja ili pejzaža.
U trenutku uspona u karijeri, pravi nešto što je kasnije okarakterisao kao “gluposti”, a izvući će se zahvaljujući jednom zaštitniku, koji će mu kasnije pomoći da napreduje. Dotad primjeran funkcioner, Claudel pokriva nepoštene poslove izvjesnog gospodina Vetcha, koji šalje coolies na Madagascar i Reunion. Je li to bilo zbog lijepih očiju gđe Vetch? Pri povratku iz Francuske, nakon neuspjelog pokušaja da se zaredi, sreće je na brodu i to je početak skandalozne i burne veze, jer gospođa, čiji muž jurca po Kini, živi pod njegovim krovom sa svoje četvoro djece. Da bi ostao s njom, Claudel odbija konzulat u Hongkongu gdje je postavljen. Potkazan je i dva inspektora dolaze da ispitaju njegov privatni život, ali ga spasava Philippe Berthelot, jedna od najmarkantnijih figura Ministarstva inostranih poslova, koji je pomogao karijeru i drugih pjesnika, a Claudelu je dodijelio Legiju časti i stupanj konzula prve klase. Partage de midi (1905) je autobiografska drama koja je dugo ostala tajnom jer je štampana samo u 150 primjeraka za prijatelja i bliske osobe. Naslov je teško prevodiv jer se dešava na brodu, koji prelazi okean, tako da može značiti “južna razdjelnica”, ali i kriza srednjeg doba, budući da je i sam autor “u podnevu svog života”.
Njegova lična drama se ipak smiruje brakom, a karijera mu napreduje. Pod zaštitom Berthelota vraća se u Evropu, gdje je konzul u Pragu, a zatim u Frankfurtu-na-Majni. Završava monumentalno građevinu Pet Velikih Oda 1908. Kantata u tri glasa (1913) predstavlja povratak klasicizmu, napuštanje dugog slobodnog stiha, često pogrešnog nazivanog “klodelovski stavak”, u korist kratkog stiha sa asonancama u Corona benigitatis Anni Dei (1908-1914). I njegove drame skreću prema klasicizmu, u kojem njegov neobuzdani lirizam traži strožija ograničenja, prvo historijska, što daje Marijino navještenje (1911), trilogiju koja pokriva čitavo stoljeće historije, od Revolucije do Carstva u Taocu (1910), a zatim se bavi osvajanjem Alžira u Tvrdom hljebu (1914), kao i događajima u Rimu od 1869. do 1871. u Poniženom ocu (1916).
Satenska cipelica je suprotnost tom klasicizmu jer za model uzima Shakespearea i Calderóna. To je historijska drama koja se dešava u Španiji u 16. stoljeću, ali puna je smiješnih anahronizama buduži da je Claudelu važnija istina cjeline od istine pojedinačnih detalja. To je vrhunac njegovog dramskog djela, ali istovremeno i teološka suma, rezultat dvadeset godina razmišljanja. Nakon ambasada u Tokiju i Vašingtonu, u kojima je posao bio zahtjevan zbog pitanja ratnih dugova i ekonomske krize, završava karijeru kao ambasador u Briselu, ali kasnija djela više ne dostižu prethodne vrhunce. Knjiga Kristofera Kolumba (1929), zamišljena kao libreto za operu Dariusa Milhauda, ima više eksperimentalni karakter, a poetske igre Pan i Sirinxa (1934) blijedo zvuče u odnosu na Listove o svecima ili tankoćutnih Sto rečenica za lepeze (1926), koje su adaptacije japanskih haikua. Posvećuje se komentarima Biblije, a nova djela koja daje pozorištu 1940-ih godina su sakralna: Ivanka Orleanka na lomači, Parabola Gozbe, Priča o Tobiji i Sari.
MG83