Godina izdanja: 2019
ISBN: 978-86-81529-75-1
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Joksimović, Spasoje, 1988- = Joksimović, Spasoje, 1988-
Naslov Municipium S / Spasoje Joksimović
Vrsta građe poezija ; odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 2019
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Zavod za proučavanje kulturnog razvitka, 2019 (Beograd : Retro print)
Fizički opis 79 str. ; 21 cm
Zbirka ǂBiblioteka ǂPrisustva / Zavod za proučavanje kulturnog razvitka ; ǂknj. ǂ6
(broš.)
Napomene Tiraž 300.

Spasoje Joksimović je osobenom umetničkom vizijom i autentičnim pesničkim glasom zauzeo istaknuto mesto u horu (naj)mlađe generacije srpskih pesnika. Pišući i objavljujući još od srednjoškolskih dana, dakle, više od petnaest godina, on je uspeo da iznađe vlastiti prostor za estetsko delovanje koje vrhuni u njegovim na festivalima poezije mladih nagrađivanim rukopisima, odnosno knjigama „Život, po suncu“ (2016), „Daleko od Johanesburga“ (2016), „Veče u Vitaniji“ (2016), i, konačno, u zbirci pesama „Municipium S“ (2019), koja je objavljena u ediciji „Prisustva“. Otuda se odrednica „mladi pesnik“ u njegovom slučaju može uzeti sasvim uslovno jer je ovde reč o ličnosti sa pozamašnim stvaralačkim iskustvom.
Pesme Spasoja Joksimovića ishode iz opažanja posebnih svojstava u pojavama i oblicima koji nas okružuju. Ta strategija tradicionalno je imenovana kao kontemplacija ili sazrcanje. Sagledavajući duhovnim okom Joksimović u svojim pesmama artikuliše misao o nenametljivoj ali suštinskoj prozirnosti stvari, što dinamizuje intimni univerzum jednog osetljivog postojanja. Očigledno je nastojanje da se iznađe pesnička formula, apartni pesnički jezik kojim bi se domislila fragmentarnost savremenosti, ali tako da se u gotovo svakom fragmentu osvesti odraz veće, večne stvarnosti, svevremenosti. Spasojev delikatni opit, otpočet u prvim zbirkama, a nastavljen i razrađen u knjizi „Municipium S“, nije nalik nijednom poznatom u savremenoj srpskoj poeziji jer u njegovim pesmama izostaju opšta mesta, rečnik, odnosi označitelja kojima se inače služimo kada promišljamo i govorimo o neposrednom okruženju, aktualnim ili istorijskim prilikama, nadasve, o čoveku i Bogu. Pesničke meditacije otuda su vidovi hodočašća ka spoznaji i osvajanju ontičke, spoznajne, moralne i estetske punoće jedne senzacijama preplavljene unutrašnjosti.
U Joksimovićevom pesničkom kosmosu posredi su produbljeniji uvidi u skrivene veze između pojava i ljudi, kako u prostoru, tako i u vremenu; potom umetnički inokosno spoznavanje čovekove pozicije u svetu i istoriji, ali i proosećano sećanje na stvarnost kojoj je čovek negda pripadao ili kojoj još uvek, barem intuitivno pripada, uprkos istorijskim otklonima, psihološkim ili racionalističkim osporavanjima. Naša egzistencija je uronjena u imaginarni, za Joksimovića, sva je prilika, i realni prostor, sačinjen od nevidljivih, ali postojanih veza. Pesnik, na delikatnom, pa i rizičnom zadatku, nastoji da obujmi, time i pronese smisao sakralnog u kulturi, ma koliko se činilo da opeva njegove krhotine. To je uočljivo u pesmama „Vreme čuvanja“, „Uresci“, „Počelo“, „Pre i posle Talesa“. Na primer: „Iako su stvari mrtve / i provode svoje dane u suštini / koju si im dao pre kupovine / I smisao im stari u tvojim prostorijama // Sad je drugačije / kada razumeš da obrva i trepavice / sprečavaju kap da ti dođe do oka // kao smisao detalja / i Bog koji u njima još više prebiva“ („Vreme čuvanja“). Ili, u pesmi „Počelo“: „Ne bojimo se smrti zbog sebe, / da bismo kazali da je to usled gledanja / nečega iza naših očiju / Već onoga što je pored, / otpornog na upotrebu bilo kojeg priloga.“
Jednovremeno, pesnički izraz Spasoja Joksimovića, kako i u prethodnim knjigama, tako, formalno-tehnički usavršeno, u zbirci Municipium S, karakteriše postupak zaključavanja u jeziku, zbog čega se značenjski slojevi ovih pesama čitaocu postupno otkrivaju, nalik strategijama koje u srpskoj književnosti prepoznajemo u pesništvu srpskih avangardista, ali i Momčila Nastasijevića, Vaska Pope, Zlate Kocić ili Novice Tadića. Mistifikacija u artikulaciji kod Joksimovića, međutim, saobrazna je pretpostavljenoj lirskoj slici sveta i mitopoetskom okviru, što ne samo da svedoči o zasnovanosti ove poezije na modernističkim stvaralačkim principima, već i o njenim estetskim preimućstvima. Otuda je hermetičnost samo puka oznaka izneverenog očekivanja nepripremljenog i smislom osiromašenog čitaoca, zbog čega je pravi izazov, kako za čitaoce, tako i za tumače da ovu poeziju prevedu na svoj jezik i usaglase je sa sopstvenim jezičkim mišljenjem života.
MG48