Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Jezik: Srpski
Autor: Strani

lepo očuvano
unutra sve čisto


Autor - osoba Singer, Isaac Bashevis, 1904-1991 = Singer, Isak Baševis, 1904-1991
Naslov U sudnici moga oca / Isak Baševis Singer ; [preveo David Albahari]
Jedinstveni naslov In my father`s court. srp
Vrsta građe kratka proza
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 1981
Izdavanje i proizvodnja Sarajevo : Svjetlost, 1981 (Novi Sad : Budućnost)
Fizički opis 335 str. ; 21 cm
Drugi autori - osoba Albahari, David, 1948-2023 (prevodilac) (autor dodatnog teksta)
Albahari, David, 1948-2023 (prevodilac) (autor dodatnog teksta)
Zbirka ǂBiblioteka ǂFeniks
(Pl. s omotom)
Napomene Prevod dela: In my father`s court / Isaac Bashevis Singer
Priznanje jeziku izgnanstva : besjeda pri prijemu Nobelove nagrade: str. 323-325
Str. 326-333: Autobiografija - srž Singerovog dela / David Albahari.

„U sudnici moga oca` je Singerova autobiografija. Po svojoj formi nalikuje njegovim zbirkama pripovjedaka, kojih je, međutim, ovdje mnogo više nego u zbirkama, a i kraće su. Svaka za sebe je savršena minijatura, ali i djelić iz kolaža zbivanja iz doba djetinjstva i rane mladosti. To je svojevrstan eksperimenat što se forme tiče (a to nam je i sam autor u predgovoru priznao), jer ne učestvujemo u čistom memoarskom nizanju zapisa o nekim događajima i razmišljanjima o životu, već opet uživamo u Singerovom majstorski živom i nadahnutom pripovijedanju. Prisustvujemo stvarnim događajima koji su se duboko usjekli u piščevo pamćenje, iz doba kada je živio u Varšavi, gdje mu je otac bio hasidski rabin u jednoj siromašnoj gradskoj četvrti. Kroz njihovu kuću u ulici Krochmalna broj 10 prošlo je mnoštvo raznih ljudi, koji su dolazili da od njegovog oca zatraže pravni savjet, da okončaju sitne zadjevice ili riješe kakve ozbiljne prepirke. Neki su, opet, dolazili tek toliko da nekome olakšaju dušu, da potraže kakav lični savjet, toplu riječ utjehe ili razumijevanje.

„Beth Din` (sudnica – prim. prev.) bila je nekakva mješavina suda, sinagoge, kuće u kojoj se učilo i, ako hoćete, ordinacije za psihoanalizu, gdje su ljudi izmučenog duha mogli doći da se rasterete. Da je takva mješavina bila ne samo ostvariva, nego i neophodna, dokazuje neprekinuto postojanje „Beth Dina` kroz tolike generacije – ovako piše o sudnici svoga oca i o ovoj instituciji općenito Isak Singer u kratkom uvodu svoje zbirke pripovjedaka autobiografsko-memoarskog karaktera „U sudnici moga oca“. Ovo je formalni okvir u koji autor pretače veliko mnoštvo događaja, predući tako narativno tkivo o bezbrojnim radostima i žalostima ljudskog življenja. Događaji u očevoj sudnici i oko nje viđeni su očima mladog dječaka, koji postepeno odrasta usred tog očevog i majčinog svijeta okruženog oreolom svetosti, dobrote, pravde, ali i usred svijeta ljudske mržnje, zloće, bijede sa kojima se otac svakodnevno sreće.

Isak Baševis Singer (hebr. יצחק באַשעוויס זינגער, Isaac Bashevis Singer, 14. jul 1904 – 24. jul 1991), jevrejski književnik i dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1978.
Rođen u Poljskoj, koja je tada bila deo Ruske Imperije, u gradiću Radziminu, 14. jula 1904. godine, u rabinskoj porodici, Isak Baševis Singer je jevrejsko obrazovanje stekao u verskoj školi svoga oca, i stekao status rabina. Tim poslom se nikada nije bavio, kao ni njegov stariji brat Izrael Ješua Singer, kasnije poznat pisac jidiša.
Godine 1925. Singer na konkursu jednog varšavskog lista za priču osvaja prvu nagradu, potom, sve češće piše priče, novele i štampa ih po jidiš novinama i časopisima. Mada se oslanjao na tradiciju fantastike u domicilnoj književnosti, pisao je o savremenim likovima i njihovim problemima, ali je dugo izbegavao složenije socijalne konotacije.
Singer, 1935. godine, pred nadirućim nacizmom, odlazi, za bratom, u SAD, u Njujork, gde nastavlja da piše umetničku prozu, radeći i za jidiš novine. Pavković ističe: „Svet realnosti i mašte, demona i ljudi se u njegovim prozama neodvojivo mešaju u dinamičnu i provokativnu literaturu, kakvu jidiš književnost do tada nije poznavala.”
Delo mu je posvećeno Jevrejima istočne Evrope koji su živeli po getima i jevrejskim emigrantima u Americi. Izborom maternjeg jezika, dugo je bio osuđen na vrlo uzak krug čitalaca jidiša (na koji je i prevodio – Knuta Hamsuna, Remarka, „Čarobni breg” Tomasa Mana).
Posle objavljivanja pripovetke „Gimpel Luda”, 1953. godine, u engleskom prevodu Sola Beloua, na velika vrata ulazi u svetsku književnost. Prevode ga sve više, već sredinom šezdesetih jedan je od najpopularnijih pisaca u Americi. Punu svetsku reputaciju stiče dobijanjem Nobelove nagrade, 1978. godine. Preminuo je 24. jula 1991. godine u Majamiju.
Autor je niz zbirki priča, poput čuvene „Metuzalemova smrt i druge priče”, i slavnih romana, prevedenih i na srpski: „Mađioničar iz Lublina”, „Sotona u Goraju”, „Ludak”, „Neprijatelji”, „Rob”, „Senke na Hadsonu”... Autobiografsko delo je „U sudnici mog oca”...


Autobiografija

Isak Baševis Singer (hebr. יצחק באַשעוויס זינגער, Isaac Bashevis Singer; Leonćin, 14. jul 1904[a] — Serfsajd, 24. jul 1991), jevrejski je književnik[9][10][11][12] i dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1978.[13][14] Vodeća ličnost u jidiškom književnom pokretu, nagrađen je sa dve Nacionalne nagrade za književnost SAD, jednom za književnost za decu za svoje memoare Dan zadovoljstva: Priče dečaka koji odrasta u Varšavi (1970)[15] i jednu za beletristiku za svoju kolekciju Kruna od perja i druge priče (1974).[16]

Biografija
Rođen u Poljskoj, koja je tada bila deo Ruske Imperije, u gradiću Leonćinu,[17] 14. jula 1904. godine, u rabinskoj porodici,[17] Isak Baševis Singer je jevrejsko obrazovanje stekao u verskoj školi svoga oca, i stekao status rabina.[18] Tim poslom se nikada nije bavio, kao ni njegov stariji brat Izrael Ješua Singer, kasnije poznat pisac jidiša.

Godine 1925. Singer na konkursu jednog varšavskog lista za priču osvaja prvu nagradu, potom, sve češće piše priče, novele i štampa ih po jidiš novinama i časopisima. Mada se oslanjao na tradiciju fantastike u domicilnoj književnosti, pisao je o savremenim likovima i njihovim problemima, ali je dugo izbegavao složenije socijalne konotacije.

Singer, 1935. godine, pred nadirućim nacizmom, odlazi, za bratom, u SAD, u Njujork, gde nastavlja da piše umetničku prozu, radeći i za jidiš novine.[19] Pavković ističe: „Svet realnosti i mašte, demona i ljudi se u njegovim prozama neodvojivo mešaju u dinamičnu i provokativnu literaturu, kakvu jidiš književnost do tada nije poznavala.”

Delo mu je posvećeno Jevrejima istočne Evrope koji su živeli po getoima i jevrejskim emigrantima u Americi. Izborom maternjeg jezika, dugo je bio osuđen na vrlo uzak krug čitalaca jidiša (na koji je i prevodio – Knuta Hamsuna, Remarka, „Čarobni breg” Tomasa Mana).

Posle objavljivanja pripovetke „Gimpel Luda”, 1953. godine, u engleskom prevodu Sola Beloua, na velika vrata ulazi u svetsku književnost. Prevode ga sve više, već sredinom šezdesetih jedan je od najpopularnijih pisaca u Americi. Punu svetsku reputaciju stiče dobijanjem Nobelove nagrade, 1978. godine.[19] Preminuo je 24. jula 1991. godine u Majamiju.[19]

Autor je niz zbirki priča, poput čuvene „Metuzalemova smrt i druge priče”, i slavnih romana, prevedenih i na srpski: „Mađioničar iz Lublina”, „Sotona u Goraju”, „Ludak”, „Neprijatelji”, „Rob”, „Senke na Hadsonu”[18]... Autobiografsko delo je „U sudnici mog oca”.