ISBN: Ostalo
Godina izdanja: Ms
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Eva Kiri
Eva Kiri (Ève Denise Curie Labouisse), rođena je 6. decembra 1904. godine u Parizu, a umrla 22. oktobra 2007. godine u Njujorku. Američka je i francuska književnica, pijanistica i novinarka, ćerka Pjera i Marije Kiri. Najpoznatija je po pisanju biografije svoje majke Madam Kiri (1937).

Eva Kiri rođena je godinu dana nakon što su njeni roditelji dobili (zajedno sa Anrijem Bekerelom) Nobelovu nagradu za fiziku za njihovo istraživanje radioaktivnosti. Posle Pjerove smrti 1906. godine u sudaru sa kolima, Marija Kiri je svoje napore usredsredila na završetak istraživanja koje su ona i Pjer započeli.

Iako je Eva Kiri stekla diplomu nauka i filozofije na koledžu Sevinj 1925. godine, njena prava sposobnost bila je muzika i pisanje, što je njena majka ohrabrivala. Kirijevi česti klasični klavirski recitali širom Francuske i Belgije bili su isprepleteni sa muzičkim kritikama napisanim za različite publikacije. U 1920-ima i 1930-ima, bila je nadaleko poznata po svojoj lepoti; dok je 1921. godine zajedno sa svojom majkom bila na turneji po Americi, američka štampa je Evu Kiri nazvala `devojkom sa radijumskim očima`.

Eva je živela (i putovala na koncertne angažmane) sa svojom majkom, čije se zdravlje pogoršalo dok je polako umirala od leukemije, za koju se mislilo da ju je prouzrokovalo dugotrajno izlaganje radioaktivnim elementima.

Posle Marijine smrti 1934. napisala je biografiju svoje majke, koja je postala trenutni međunarodni bestseler i produciran u Holivodu (1943) u kojoj glumi britansko-američka glumica Grir Garson kao Marija i američki glumac Valter Piđon (rođen u Kanadi) kao Pjer. Iako je biografija - a kasnije i filmska adaptacija - inspirisala mnoge devojke da se bave naučnom karijerom, kritikovana je zbog izostavljanja i seksualne diskriminacije prema Marije tokom cele karijere, kao i zbog bilo kakvog pominjanja Marijine skandalozne veze sa oženjenim muškarcem, o čemu se na široko pisalo u novinama.

Posle početka Drugog svetskog rata, Eva Kiri je napustila Pariz i otišla za Englesku 11. juna 1940. godine. Odmah se pridružila Slobodnim Francuzima i otputovala u Ameriku početkom 1941. godine da predaje o ratu. Ubrzo što su ju u International Herald Tribuneu angažovali kao ratnog dopisnika, nastavila je da putuje u Severnu Afriku, Bliski Istok, Sovjetski Savez, Indiju, Burmu [Mjanmar] i Kinu. Sve ove avanture opisala je u putopisu Među ratnicima (1943). Nakon oslobađanja Pariza, Eva Kiri je pisala za dnevne novine Paris-Presse (1945-49), a 1952. godine imenovana je specijalnim savetnikom Generalnog sekretara Organizacije Severnoatlantskog pakta (NATO).

1954. godine se udala za Henri Labouisseom, koji je bio direktor Agencije za pomoć i izbeglice Ujedinjenih nacija na Bliskom Istoku od 1954 do 1958, godine kad je Eva Kiri postala američki državljanin. Od 1962. do 1965. bila je američka ambasadorka u Grčkoj i bila je direktor UNICEF-ovog (Dečjeg fonda Ujedinjenih nacija) u Grčkoj. (Njen muž je bio izvršni direktor UNICEF-a od 1965. do 1979. godine). Posle smrti svog muža 1987. godine, Kiri je provodila svoje vreme putujući između Grčke, Pariza i Njujorka, gde je priredila poslednji javni nastup na večerama u čast svog 100. rođendana.

Marija Kiri Sklodovska biografija je fizičarke i hemičarke Marije Kiri Sklodovski, prve slavne naučnice, prve žene koja je doktorirala u Francuskoj, prve dobitnice Nobelove nagrade, prve žene koja je predavala u francuskoj školi i na univerzitetu Sorbona. Detaljnu biografiju njenog života napisala je njena mlađa ćerka Eva Kiri. Objavljena je 1937. godine, a sastoji se od tri dela u kojima autorka donosi pregled Mirijinog života i naučnog rada. Biografija predstavlja važan doprinos izučavanju njenog privatnog i profesionalnog života.

Autorka se pre svega osvrnula na Marijino detinjstvo i odrastanje u porodici Sklodovski, vreme studiranja na pariškom univerzitetu i doživotno naučno istraživanje u saradnji sa mužem Pjerom Kiri što je dovelo do otkrića novih hemijskih elemenata – radijuma i polonijuma. Bračni par je otkrio fenomen – radioaktivnost – čije je otkriće značilo ogroman doprinos nauci i svetu.

Marija je rođena u Poljskoj 1867. godine u vreme kad je Poljska bila pod ruskom, austrijskom i pruskom ratnom okupacijom. Roditelji su joj bili pedagozi, ali i izraziti patrioti. Otac je zbog patriotizma otpušten pa je privatno davao učenicima časove. Marija se veoma rano susrela sa smrću: najpre joj je umrla najstarija sestra Zoša, a zatim i Marijina majka. Bila je veoma inteligentna devojčica i ubrzo su svi imali priliku uvideti njenu genijalnost. Da bi uštedila novac za obrazovanje u Parizu, Marija je takođe držala privatne časove. Najpre je na studij krenula njena sestra Bronja. Marija je u to vreme radila kao vaspitačica da bi pomogla sestri da se obrazuje.

Na posedu na kojem je radila zaljubila se u Kazimježu, ali njegovi su se roditelji protivili njihovom braku jer je Marija bila siromašna. 1891. godine otputovala je u Pariz da bi se školovala na Sorboni, a 1894. godine upoznala je svog budućeg muža Pjera Kirija. Marija je ubrzo posle rođenja ćerke Irene počela da traži temu za doktorsku disertaciju. Zainteresovala se za istraživanje Anrija Bekerela. Tako je počela sa istraživanjem minerala koji sadrže uranijum i ubrzo shvata da radioaktivnost uzrokuju nepoznati hemijski elementi.

Pjer se u tom momentu zainteresovao za njeno istraživanje i odlučio da joj pomogne. Prilikom istraživanja uranijumske smole otkrili su dva nova hemijska elementa – radijum i polonijum. Kad je Pjer otkrio da je radijum štetan za živo meso, ubrzo je počeo da se koristi za lečenje karcinoma i raka.

1903. godine završila je svoju doktorsku disertaciju i postala prva žena koja je doktorirala u Francuskoj. 1903. godine bračni par Kiri dobio je Nobelovu nagradu za fiziku. Pjer je tragično umro, a Marija je odlučila da, njemu u čast, nastavi sa njihovim istraživanjem. Ubrzo je došla na mesto pokojnog muža kao prva žena koja je predavala na Sorboni. 1911. godine postala je prva naučnica sa dve Nobelove nagrade.

Tokom Prvog svetskog rata radila je francuskoj radiološkoj službi, a kasnije se sa ćerkom Irenom posvetila razvoju medicinske primene radiografije. Sve do svoje smrti je bila posvećena nauci, a umrla je 1934. godine od posledica aplastične perniciozne anemije (leukemije).

Iako je autorka biografije Marijina ćerka, njen pristup opisivanju života svoje majke je uglavnom nepristran. Pristranost je istaknuta samo u delovima u kojima autorka govori o Marijom odnosu sa svojom decom.

„Ali u jednoj stvari Marijina pobeda je sigurna: njene ćerke duguju joj zdravlje, telesnu fleksibilnost i radost za sport. To je najveće obrazovno dostignuće ove izvanredno inteligentne i plemenite žene.“

S druge strane, nepristranosti biografije Marije Kiri doprinosi dokumentovanje utvrđivanih biografskih podataka. Tako čitalac ima uvid u brojna pisma koje je autorka navela kao dokaz verodostojnosti predstavljenih informacija. Uz faktičnost i hronologiju primetno je Evino uspešno konstruisanje psihološkog profila Marije Kiri. Biografija je postala međunarodni bestseler, a ubrzo je doživela i filmsku adaptaciju. Iako je izazivala zgražanje zbog rodne diskriminacije s kojom se Marija nosila celog života kao jedina žena među naučnicima, njena biografija je ohrabrila mnoge žene da se bave naukom....