Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Kao na slikama

RETKO!

Gotovo svaki od fragmenata koji cine Cink ima jak zavrsni iskaz, pa se ovaj kratki roman moze citati kao mozaik kratkih prica. Cink je miksovana, repovana proza, pri cemu ritmicke modulacije na relativno svedenoj narativnoj osnovi proizvode izuzetno zanimljiv efekat.
Roman o ocu i o smrti oca. Priča o rečima nedovoljnim da izraze patnju i bol, život i smrt, očevu sudbinu i istoriju njegovih odnosa sa sinom.



David Albahari (Peć, 15. mart 1948 — Beograd, 30. jul 2023) bio je srpski književnik, prevodilac i akademik. Uglavnom je pisao romane i kratke priče koje su često autobiografske. Prevodio je sa engleskog jezika i bio član Srpske akademije nauka i umetnosti.[1]

David Albahari

Albahari (2011)
Lični podaci
Datum rođenja
15. mart 1948.
Mesto rođenja
Peć, NR Srbija, FNR Jugoslavija
Datum smrti
30. jul 2023. (75 god.)
Mesto smrti
Beograd, Srbija
Državljanstvo
SrbijaKanada
Obrazovanje
Filološki fakultet Univerziteta u Beogradu
Porodica
Deca
Natan Albahari
Biografija
uredi

Rođen je 15. marta 1948. godine u porodici jevrejskog porekla u Peći.[2] Prvu zbirku kratkih priča Porodično vreme je objavio 1973. godine. Postao je popularan u književnim krugovima četvrtom knjigom Opis smrti, za koju je dobio Andrićevu nagradu.

Godine 1991. postao je predsednik Saveza jevrejskih opština Jugoslavije, a radio je i na evakuaciji jevrejskog stanovništva iz Sarajeva. Godine 1994. preselio se s porodicom u Kalgari.

Bio je član je van radnog sastava Srpske akademije nauka i umetnosti pri Odeljenju jezika i književnosti od 2. novembra 2006. godine.[3]

Pisac je prilično zatvorenog, na momente čak hermetičnog izraza, autor koji zahteva ne samo veliki čitalački napor, već i punu saradnju čitaoca u izgrađivanju značenja pojedinih dela. Uprkos tome, on je tokom svog pedesetogodišnjeg postojanja u srpskoj literaturi stekao ne samo nepodeljenu naklonost kritike, već i prilično veliki broj čitalaca. Interesantna je pojava da se među ljubiteljima knjige u Srbiji teško može naći čitalac koji nema jasno izražen vrednosni stav prema Albaharijevom opusu: s jedne strane nalazi se prilično širok sloj obožavalaca njegove proze među kojima on često predstavlja pravog kultnog pisca, dok se s druge strane nalazi nešto uža grupa onih kojima izrazita složenost i naglašena artificijelnost njegovog izraza stvara prilično jak otpor.[4]


Potpisana knjiga autora
Kritika je od samog početka prihvatila Albaharijevo stvaralaštvo uz izuzetno pohvalne ocene, počev od najranijih prikaza prve zbirke, kada je Bogdan A. Popović zaključio u prikazu Porodičnog vremena da je pripovedačka polazišna pozicija „za darovitog mladog pisca... od neprocenjive vrednosti”, pa sve do skorašnjeg suda Vase Pavkovića da je samo pitanje vremena „kada će svet prepoznati velikog pisca srpskog jezika”.

Albaharijeva ostvarenja prevođena su na francuski, nemački, engleski, hebrejski, poljski, italijanski, makedonski, slovenački, albanski, slovački, mađarski itd.

Svaka nova knjiga Davida Albaharija predstavlja za našu književnost pravi događaj jer nosi u sebi ekskluzivnost povezivanja domaće literature sa svetskom književnom baštinom.[5]

Kasnih osamdesetih, Albahari je započeo prvu formalnu peticiju za legalizaciju marihuane u Jugoslaviji.

U Kanadi je živeo od 1994.[6] U Srbiju se vratio 2012. Preminuo je 30. jula 2023. posle duže borbe s Parkinsonovom bolešću.[7][8]

Nagrade
uredi

Nagrada Saveza jevrejskih opština Jugoslavije, za pripovetku „Dobročinitelj”, 1971.

David Albahari, Eks Libris - „Propuštena prilika”
Nagrada Saveza jevrejskih opština Jugoslavije, za pripovetku „Jahiel, 1930”, 1972.
Nagrada Saveza jevrejskih opština Jugoslavije, za pripovetku „Moj deda, kantor u N.”, 1973.
Andrićeva nagrada, za zbirku priča Opis smrti, 1982.
Nagrada „Branko Ćopić”, za zbirku priča Pelerina, 1994.
Nagrada „Stanislav Vinaver”, za zbirku priča Pelerina, 1994.
NIN-ova nagrada, za roman Mamac, 1996.[9]
Balkanika (književna nagrada), za roman Mamac, 1997.
Nagrada Narodne biblioteke Srbije za najčitaniju knjigu godine, za roman Mamac, 1998.
Nagrada grada Beograda „Despot Stefan Lazarević”, za roman Pijavice, 2005.
Nagrada „Zlatni suncokret”, za zbirku priča Svake noći u drugom gradu, 2008.[traži se izvor]
Nagrada „Milovan Vidaković”, 2013.
Nagrada „Isidora Sekulić”, za roman Životinjsko carstvo, 2014.
Nagrada „Dušan Vasiljev”, za roman Životinjsko carstvo, 2015.
Nagrada „Todor Manojlović”, 2015.
Nagrada „Veljkova golubica”, 2016.
Prva nagrada na festivalu „Друга приказна” (Druga priča), Skoplje, Makedonija, 29. jul 2016.[10]
Međunarodna nagrada za književnost „Aleksandar Tišma”, za roman Danas je sreda, 2022.[11]
Dela
uredi

Zbirke priča Romani Knjige eseja
Porodično vreme (1973)
Obične priče (1978)
Opis smrti (1982)
Fras u šupi (1984)
Jednostavnost (1988)
Pelerina (1993)
Izabrane priče (1994)
Neobične priče (1999)
Drugi jezik (2003)
Senke (2006)
Svake noći u drugom gradu (2008)
21 priča o sreći (2017)
Sudija Dimitrijević (1978)
Cink (1988)
Kratka knjiga (1993)
Snežni čovek (1995)
Mamac (1996)
Mrak (1997, 2008)
Gec i Majer (1998)
Svetski putnik (2001)
Pijavice (2006)
Ludvig (2007)
Brat (2008)
Ćerka (2010)
Kontrolni punkt (2011)
Životinjsko carstvo (2015)
Prepisivanje sveta (1997)
Teret (2004)
Dijaspora i druge stvari (2008)


Prvo first edition