ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 252
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Zarija Popović (Gnjilane, 5. februar 1856 — Beograd, 25. avgust 1934) bio je srpski nacionalni i prosvetni radnik, književnik i načelnik Državne statistike.

Biografija i karijera
Rodio se u Gnjilanu u bratstvu Gulić. Osnovnu školu je učio u Gnjilanu i u Prištini, kod učitelja Milana Kovačevića, koji je bio jako cenjen u to vreme.[1] Zarija je 1870. godine stupio u Bogosloviju u Beogradu. Bio je odličan đak, prvi među drugovima, i poslednje godine postao je pitomac mitropolita Mihaila, koji ga je neobično voleo i cenio.

U Gnjilanu je bio učitelj od 1874. do 1878. kada je dočekao prvu srpsku vojsku. Kada su delovi Šumadijskog korpusa po zauzeću Gnjilana 23. januara 1878. godine morali napustiti Gnjilane 16. februara, zbog primirija, Zarija je sa još pedesetak gnjilanskih porodica napustio grad i otišao u Vranje.[1]

U samom Vranju Zarija se istakao u organizovanju odbrane grada od evropske diplomatije, koja je želela da Vranje pripadne Bugarskoj, ili da se vrati Turskoj. Između ostalog, Zarija je predvodio mnogoljudnu deputaciju građana iz okoline Vranja pred izaslanstvo engleske vlade, koje je došlo da se raspita o raspoloženju stanovništva o ovom pitanju.[1] Zarija je 1. avgusta 1878. postavljen za učitelja u Vranju, i pomoćnika Milana Kovačevića, gde je primio treći i četvrti razred. Radio je potom kao pisar administraciju vranjske eparhije, zatim pisar vranjskog okružnog suda. Docnije dvaput je naimenovan za episkopa u Skoplju i Prizrenu ali se nije primio. Od 1887. godine premešten je za pisara Ministarstva prosvete i crkvenih poslova gde je primio Odeljenje za srpske crkve i škole u Turskoj, čuveno P. P. odeljenje za prosvetnu propagandu u Staroj Srbiji i Makedoniji. Dve godine kasnije kada je odeljenje pridodato Ministarstvu spoljnjih poslova, Zarija Popović počinje rad u Svetosavsokoj večernjoj školi. On je u ovoj školi predavao sve do 1912. godine, kada škola prestaje sa radom.[1] Predavao je Slovenski i crkveno i setovno pevanje, a njegov muzički dar bio je dobro poznat i čuven.[1] Zarija je dospeo do položaja načelnika Statistike, sa kog je položaja stavljen u penziju.

Zarija je bio i plodan pisac i pored nekoliko službenih almanaha, koje je uređivao, pisao je i pripovetke, inspirisan motivima iz svog rodnog kraja. Najpoznatije su Pred Kosovom iz 1877-78. godine i Poček.[1] Bio je i član Glavnog Društvenog Odbora Društva Sveti Sava i značajan član Bratstva.