ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1986.
Jezik: Hrvatski
Autor: Strani

Naprijed, 1986.
Prevod: Ivo Klarić
Italijanski i evropski klasik iz La Belle Epoque.

Il Piacere (Zadovoljstvo) je prvi roman Gabrijelea d`Anuncija, napisan 1889. u Francavila al Mare, a sledeće godine je objavio Fratelli Treves. Počevši od 1895. godine, roman je ponovo objavljen sa naslovom I Romanzi della Rosa (Romanse o ruži), formirajući narativni ciklus koji uključuje Uljeza (Žrtva, u Americi) i Trijumf smrti.

Trinita dei Monti

Andrea Spereli je mladi plemićki dendi iz Rima koji živi u Palaci Zukari (Trinita dei Monti), iako je poreklom iz Abruca. On voli Elenu Muti, iako je udata za drugog. Andrea se bori u duelu sa rivalom zbog naklonosti još jedne udate žene, ali biva povređen i odveden u Francavilu al Mare, gde u vili Šifanoja upoznaje prelepu Mariju Feres. Andrea, kada se izleči, shvata da voli i Mariju i Elenu. Na kraju priče, međutim, gubi obe žene.

Knjiga I

31. decembra 1886. Andrea Spereli sa nestrpljenjem čeka dolazak svoje bivše ljubavnice, Elene Muti, u svoju kuću, Palaco Zuccari. Dok je čeka, priseća se njihovog poslednjeg ispraćaja, koji je bio pre skoro dve godine, u martu 1885. Elena je raskinula s njim u kočijama, rekavši mu da će se udati za Engleza. Kada Elena stigne, on naizmenično oseća ljubav prema njoj i bol zbog njihovog razdvajanja. Narator zatim objašnjava istoriju Andreine porodice, i savet njegovog oca Andrei, i njegov dolazak u Rim kao mladić. Čitalac tada saznaje za Andrein i Elenin prvi susret, koji se dogodio na večeri koju je priredila Markeza iz Atelete, Andreina rođaka. Njih dvoje razgovaraju na zabavi i sledećeg dana se ponovo sretnu. Njih dvoje započinju aferu, koja se iznenada završava kada Elena jedne noći objavi da ga napušta. Nakon što ode, Andrea započinje dug niz zavođenja, zavodeći ukupno sedam plemenitih žena. Najzad počinje da pokušava da zavede Ipolitu Alboniko. Jednog dana, dok je bila na konjskoj trci, Andrea naljuti Ipolitinog muža koji ga izaziva na dvoboj. Iako je Andrea bolji u mačevanju, zadobio je tešku povredu tokom duela.

Knjiga II

Andrea provodi vreme oporavljajući se u kući svoje rođake Frančeske, u vili Šifanoja. Za to vreme komponuje nekoliko pesama. 15. septembra 1886. Marija Feres stiže u vilu zajedno sa svojim mužem (koji ubrzo odlazi) i ćerkom Delfinom. 10 dana kasnije, 25. septembra, Andrea je zavela Marija Feres (bez njenog znanja). Andrea konačno izjavljuje svoju ljubav prema Mariji, ali ona odbija jer je njena ćerka prisutna. Marija ovih dana vodi dnevnik u koji zapisuje svoja osećanja o događajima koji se dešavaju i o svojoj ljubavi prema Andrei. Konačno, 4. oktobra, Marija kaže Andrei da ga voli. Njen muž se vraća i dvoje ljubavnika su razdvojeni.

Knjiga III

Kada se vrati u Rim, Andrea nastavlja svoj dekadentni način života, kakav je bio pre njegove povrede: provodi vreme sa ženama polusveta i površnim, ravnodušnim prijateljima. Nemiran i pun gorčine upoznaje Mariju Feres. Njegova privlačnost prema staroj ljubavnici, u njenoj novoj ulozi zavodnice, i fascinacija Marijom zbog njene čistoće i krhkosti, prepliću se u njegovom umu. Zbog toga pokušava ponovo da zavede Elenu, u palatu u kojoj ju je prvi put posedovao, Palaco Barberini, ali se pojavljuje njen muž i on odmah odustaje. Ubrzo potom, Andrea provodi vreme u kući Marije Feres u Rimu, gde razgovaraju. Sledeće večeri njih dvoje se ponovo sastaju na koncertu u Filharmoniji, kome prisustvuje i Elena. Elena postaje ljubomorna na par i pre odlaska zamoli Andreu da je otprati do njene kočije gde ga ona strastveno ljubi. Andrea tada ima moralnu krizu, ali na kraju odlučuje da progoni Mariju, koju voli. To ga ne sprečava da još uvek sanja o Eleni.

Knjiga IV

Odbačena Eleninom hladnom prirodom, Andrea preko prijatelja saznaje da je Marijin muž pao u finansijsku propast izazvanu kockanjem. Marija ostaje jaka pred svojim bolom i govori Andrei da joj on mora ostati veran. Andrea se, međutim, trudi da sakrije svoju „doppio gioco“, bukvalno, dvostruku igru, koju je igrao, u kojoj se udvarao Mariji i Eleni, a da nijedna od njih nije znala za drugu. Nakon što je videla kako Elena odlazi iz kuće da poseti novog ljubavnika, Andrea postaje uznemirena. Zatim posećuje Mariju i nehotice proziva Elenino ime dok se njih dvoje seksaju. Marija je užasnuta i napušta ga. Andrea počinje da izbegava svoje prijatelje i poznanike, ali jednog dana odlučuje da ode na aukciju imanja Marijinog muža. Tamo kupuje ormarić i vraća se kući baš kada je isporučena. Roman se završava tako što on polako prati garderobu uz stepenice u Palaco Zuccari.

Gabrijele D’Anuncio (ital. Gabriele d’Annunzio;[1][2][3] Peskara, 12. mart 1863 — Gardone Rivijera, 1. mart 1938) je bio italijanski pesnik, dramaturg, avanturist i političar. Bio je jedan od značajnijih članova iredentističkog pokreta i idejni začetnik italijanskog fašizma.[4][5]

Tokom Prvog svetskog rata, percepcija D`Anuncija u Italiji transformisala se iz književne ličnosti u nacionalnog ratnog heroja.[6] On je bio je povezan sa elitnom olujnom trupom Ardita italijanske vojske i učestvovao je u akcijama kao što je Let iznad Beča. Kao deo italijanske nacionalističke reakcije protiv Pariske mirovne konferencije, uspostavio je kratkotrajno Italijansko regenstvo Kvarnera u Rijeci sa sobom kao dučeom. Njegov Ustav je od „muzike“ stvorio osnovni princip države i bio je korporatističke prirode.[7] Iako se D`Anuncio nikada nije proglasio fašistom, opisivan je kao preteča italijanskog fašizma[8] pošto su njegove ideje i estetika uticale na taj pokret i stil Benita Musolinija.
Životopis
Na razglednici iz Rijeke 1921. godine.

Rođen je u Peskari u Abrucu, kao sin bogatog zemljoposjednika i gradonačelnika grada čije je ime izvorno bilo Frančesko Paolo Rapagneta, a kojem je on kasnije dodao prezime svog ujaka D`Anunzija.[9][10] Prema legendi prvobitno je kao kršten Gaetano, a ime Gabriele dobio je kasnije u detinjstvu, zbog njegovog anđeoskog izgleda,[11] što je priče koja je u velikoj meri opovrgnuta.[12]

U šesnaestoj godini mu je otac finansirao objavu prve zbirke pesama Primo vere. Od tada gradi karijeru pisca koji se ističe svojim slobodoumnim i lascivnim stilom, kao i načinom života.

Pre Prvog svetskog rata boravi u Francuskoj gde sarađuje sa kompozitorom Klodom Debisijem na Muci svetog Sebastijana kojeg je smatrao osobnim svecom-zaštitnikom.
Politika
Građani Rijeke dočekuju D`Anuncija

D`Anuncio se često prikazuje kao preteča i idejni začetnik italijanskog fašizma. Njegova vlastita otvorena politička gledišta koja su izronila prilikom stvaranja Ustava Slobodne Države Rijeka kojeg je izradio u saradnji sa sindikalistom Alcesteom de Ambrisom. De Ambris je pripremio političku mrežu kojoj je D`Anuncio svoje pesničke veštine.

De Ambris je bio vođa grupe italijanskih pomoraca koji su podigli ustanak i stavili se u službu D`Anuncija sa svojim plovilima. Ustav je utemeljio korporativnu državu, sa devet korporacija koje su predstavljale različite privredne grane (radnici, poslodavci, stručnjaci) i desetu koja je trebalo da predstavlja „nadmoćna“ ljudska bića (junake, pesnike, proroke, nadljude). Ustav je takođe proglasio muziku kao jedan od temelja države.

Nakon povlačenja iz Rijeke, D’Anuncio se povukao u svoj dom na jezeru Garda i proveo ostatak života pišući i držeći govore. Iako je D’Anuncio imao jak uticaj na ideologiju Benita Musolinija, on sam nije nikada bio direktno umešan u politiku fašističke vlade, pošto je bio privremeno onesposobljen nakon pokušaja ubistva. Malo pre marša na Rim, nepoznata osoba je gurnula D’Anuncija kroz prozor. Preživeo je pad, ali je bio teško povređen i nije se potpuno oporavio pre nego što je Musolini imenovan za premijera Italije.

Većinu stvari vezanih za diktatorsko vladanje koje je koristio Benito Musolini je naučio od D`Anuncija: metode vladanja Rijekom, privreda i korporativna država, trikovi na pozornici, veliki i emotivni javni nacionalistički obredi, rimski pozdrav, retorička pitanja masi, sledbenici u crnim košuljama, Arditi, sa svojim disciplinovanim, okrutnim odgovorima na bilo kakve znakove neslaganja sa službenom vlasti.

D`Anuncio je po nekim idejama začetnik prakse prisilnog zatvaranja političkih protivnika, korišćenje ricinusovog ulja i sličnih metoda u svrhu ponižavanja, onemogućavanja te katkad i ubijanja. Takva praksa je postala uobičajeno sredstvo delovanja crnokošuljaša.

D`Anuncio je podržavao italijansku ekspanzionističku politiku te je između ostalog i pohvalio italijansku invaziju na Etiopiju.
Radovi
Poster Adolfa de Karolisa za operu Alberta Frančetija La figlia di Iorio (1906)
Проиталијанске поруке које је Д`Анунцио бацио из свог авиона током лета изнад Трста 1915. године
Новеле

Il Piacere (The Child of Pleasure,[13] 1889)
Giovanni Episcopo (1891)
L`innocente (The Intruder (UK) or The Victim (US)) (1892)
Il trionfo della morte (The Triumph of Death, 1894)
Le vergini delle rocce (The Maidens of the Rocks, 1895)
Il fuoco (The Flame of Life: A Novel, 1900)
Forse che sì forse che no (Maybe Yes, Maybe No, 1910)

Tragedije

La città morta (The Dead City: a Tragedy, 1899)
La Gioconda (Gioconda, 1899)
Francesca da Rimini (1902)[14]
L`Etiopia in fiamme (1904)
La figlia di Jorio (The Daughter of Jorio, 1904)
La fiaccola sotto il moggio (The Torch Under the Bushel, 1905)
La nave (1908).
Fedra (1909)

Kolekcije kratkih priča

La Riscossa (1918)[15]
Terra vergine (1882)
Le novelle della Pescara (1884–1886)

Kolekcije poezije

Primo vere (1879)
Canto novo (1882)
Poema paradisiaco (1893)
Pet knjiga Laudi del cielo, del mare, della terra e degli eroi (1903–1912)
Maia (Canto Amebeo della Guerra)
Elettra
Alcyone
Merope
Asterope (La Canzone del Quarnaro)
Ode alla nazione serba (1914)

Autobiografska dela

La Leda senza cigno
Notturno
Le faville del maglio
Le cento e cento e cento e cento pagine del Libro Segreto di Gabriele D`Annunzio tentato di morire o Libro Segreto (kao Anđelo Kokles)

Njegovo epistolarno delo , Solus ad solam, objavljeno je posthumno .
Filmografija

Cabiria, directed by Giovanni Pastrone (1914) – screenplay

Filmovi o Gabrijelu D’Anunciju

D`Annunzio, directed by Sergio Nasca (1985) – about the romantic relationships in the life of the poet
The Bad Poet, directed by Vincenzo Jodice (2020) – about the poet`s last years