Prva prozna knjiga koja otvara novu Agorinu biblioteku „33” posvećenu promociji mlađih književnih stvaralaca! Roman kojeg odlikuje originalnost, tj. „samosvojnost”, budući da je reč o jednom osobenom rukopisu sa apsolutno ličnim pečatom, kojim je autor ostvario možda i najveći izazov hermetičnog pisca – da ispriča Priču, ali da pritom ne odustane od zaumne lavirintske forme, da tekst prožme intertekstualnim, metatekstualnim i hipertekstualnim pasažima, i stvori rukopis koji korespondira sa postulatima ergodičke književnosti.

Između zaumnog, autopoetičkog, prizivajući sopstvene filozofije postojanja, stvarajući onu Bartovsku „eksploziju teksta” ovaj roman sasvim smelo promoviše visoku literarnu i estetsku vrednost savremenog stvaralaštva vodeći poetički dijalog sa dobropoznatim imenima eksperimentalne književnosti poput Danijelovskog, Džojsa, Pinčona, Pavića, Radovanovića itd…