Da li je moguće da nestanak beogradskog arhitekte u afričkoj pustinji i veleizdajnički proces
jugoslovenskom foto-izveštaču iz alžirskog rata za nezavisnost, imaju zajednički koren u ljubavi dve žene
prema istom čoveku?
Uzbudljiv i snažan, roman Bez ljubavi, pred čitaoca iznosi jednu od Velikih priča književnosti, onu koja
govori o tome da li je u našem svetu trajno zagađenom protivrečnošću i oblčnošću moguća nekažnjena
potraga za pravom i čistom, savršeno potpunom ljubavlju i kakva je sudbina takve ljubavi.
„Ugrinovljev roman se može shvatiti i kao poetsko-filozofska metafora o neostvarivosti savršene i
apsolutne ljubavi, jer se savršenstvo neminovno završava padom i nestajanjem.”
Marko Nedić, Letopis Matice srpske …
„Što naracija više odmiče, Ugrinovljeva deskripcija ljubavnog doživljaja postaje sve potpunija i dobija se
utisak kao da se roman o izgubljenoj ljubavi pretvara u roman o saznavanju ljubavi…”
Stojan Dordić, Zlatna greda
„Brižljiva slikovitost, melodija sete, refleksije, neostrašćenog kazivanja i uzdržane emocije, u ovom
Ugrinovljevom romanu vajaju ono već gotovo zaboravljeno znamenje proze – otmenost stila…”
Tanja Kragujević
„…junak ovog romana opservira neke od najdubljih slojeva psihološke intime, odnosno njenih
metafizičkih projekcija.”
Nenad Šaponja, Politika

„Roman Bez ljubavi… je ‘prst u oko’ čitavom onom toku naše književnosti koji se temelji na analiziranju,
doživljavanju i preživljavanju surove istorijske stvarnosti, ideologije i ostalih veličanstvenih i lažnih
stvari.”
Ivan Radosavljević, Književni list