Godina : Do 1900.
Detaljno stanje: Dobro
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine

Pismo dr Mihajla Polit Desancica od 6/VI 1889. godine iz Novog Sada u kom se spominje `Branik` ciji je urednik bio, rukopis tesko citljiv.
Dimenzije lista su 20,7 x 13 cm pa to x 2 (presavijeno na pola), znaci 41,4 x 26 cm.
Polit Desancic se u udzbeniku istorije za srednje skole - vidi slike - kao jedan od najboljih srpskih advokata u Ugarskoj pominje i kao branilac i najblizi saradnik jednog veleizdajnika. Inace, totalno nebitan podatak na skali od bitnog do nebitnog; od advokatskog zanimanja ne nastaju superzvezde Granda; preciznije, od deset slucajnih prolaznika u Knez Mihajlovoj ulici, verovatno nijedan ne bi imao odgovor na pitanje ko je bio M.P-D. Jedino sto mozda zvuci zanimljivo jeste to da je bio u centru neke veleizdaje, dakle ovde od zaborava Polit Desancica moze spasiti samo podatak da nije bio cvecka sto uostalom po infamiji asocira i na slucajeve Boni i Klajd (public enemies), i Dzona Dilingera (John Herbert Dillinger (June 22, 1903 – July 22, 1934) who was an American gangster and bank robber in the Depression-era United States). Dalje, od padanja u zaborav Polit Desancicu takodje moze pomoci i slucaj advokata O-Dzej Simpsona koji su postali stelarno slavni (gained national recognition) tokom procesa; samo sa ozbirom da je od njegovog slucaja proteklo preko 100 godina i da jos nije postao epohalan (koji čini epohu, koji svojom vrednošću i značajem nadmašava sve što se u tom vremenu dogodilo i daje mu svoje obeležje) kao sto to jesu Robert George Kardashian, F. Lee Bailey, Robert Shapiro, Alan Dershowitz, Barry Scheck i Peter Neufeld,..njegovoj zvezdi slave ne pise se dobro.

Polit Desančić dr Mihajlo

advokat, publicista, urednik novina, političar

(Novi Sad, 15.04.1833 – Pustara mira, kod Temišvara, 30.03.1920)

Školovao se u Novom Sadu, Karlovcima, Pešti, Beču, Parizu. Bio je doktor prava, zapažen kao inteligentan, nadaren i veoma komunikativan. Lako je u Beču ušao u krug tamošnjih mladih srpskih intelektualaca, među kojima su bili: Svetozar Miletić, Đura Daničić, Branko Radičević, Vuk Karadžić. U politiku je ušao sa liberalnim opredeljenjem. Bio je jedno vreme poslanik u Hrvatskom saboru, gde se zalagao za međusobnu saradnju Srba i Hrvata i za jačanje veza Hrvatske sa Ugarskom. U Novom Sadu je imao advokatsku kancelariju gde je vrlo uspešno vodio predmete iz oblasti Građanskog i krivičnog prava. Uvrstio se među najbolje srpske pravnike i advokate 19. veka. Briljantno je branio Miletića pred Okružnim sudom u Budimpešti, kada je bio optužen zbog dela veleizdaje. Njegova odbrana bila je primer sudskog besedništva, postavljena na načelima antičke i klasične retorike. Zbog svojih političkih članaka u Braniku bio je osuđivan ali je umeo izvanredno da se brani i izbegne osuđivanja. Kada je došlo do raskola u Narodnoj stranci, stao je na stranu liberala i Miše Dimitrijevića, a pošto je ovaj ubijen, prirodno se nametnuo za vođu Liberalne stranke, bio je njen predsednik do početka Prvog svetskog rata. Bavio se i književnošću, pisao je dela različitih žanrova, a najpoznatija su mu ″Verenica Crnogorka″ (1863), drama ″Branivoj knez Zahumski″ (1868), putopisi ″Putne uspomene″, memoari ″Kako sam svoj vek proveo″, ″Uspomene iz 1848-49″, ″Pokojnici″ i četiri knjige ″Besede″. Polit Desančić je bio izvanredna ličnost, čovek visokih intelektualnih sposobnosti, ogromnog fonda opšteg znanja, pravnik velikog formata, mudar političar, glasoviti političko-pravni besednik, književnik i novinar jakog pera. Čitao je i pisao, govorio i prevodio: nemački, mađarski, francuski, ruski, engleski i italijanski, služio se rumunskim i slovačkim jezikom, a bio je znalac klasičnih jezika, starogrčkog i latinskog. Mihajlo Polit-Desančić je pored Miletića bio najveća politička figura srpske Vojvodine. Stanovao je u Dunavskoj ulici broj 5, a zatim u Grčkoškolskoj ulici broj 11, danas je to broj 7.