ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1982
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Narodna oslobodilačka vojska Jugoslavije Nikola Anić / Sekula Joksimović / Mirko Gutić

pregled razvoja oruzanih snaga narodnooslobodilackog pokreta 1941- 1945

NOVJ - PARTIZANI JUGOSLAVIJE

- Tvrd povez , ilustrovano

- 966 strane,1982 godina

- BEOGRAD

Izdavac: Vojnoistorijski institut

- VRLO DOBRO OCUVANO , Sadrzaj je cist , nema saranja

Narodnooslobodilačka vojska Jugoslavije (NOVJ), ↓1 punim nazivom Narodnooslobodilačka vojska i partizanski odredi Jugoslavije (NOV i POJ), ↓2 kraće i popularnije partizani,[1][2] je bila oružana sila antifašističkog pokreta otpora u okupiranoj Jugoslaviji, predvođena Komunističkom partijom Jugoslavije. Jugoslovenski partizani se smatraju najuspješnijim pokretom otpora u okupiranoj Evropi.[3][4][5]

NOVJ je nastala juna 1941. godine formiranjem prvih partizanskih odreda, a 1. marta 1945. godine je prerasla u Jugoslovensku armiju, regularnu vojnu formaciju Demokratske federativne Jugoslavije. Narodnooslobodilačkom vojskom je rukovodio Vrhovni štab, a njeni pripadnici nazivani su partizani. Partizanska strategija odbacivala je držanje krutih frontova, jer isprva nije bila dorasla da se nosi sa najjačom i najsurovijom armijom sveta, bez teškog naoružanja, mehanizovanih jedinica i vazduhoplovstva. Snage NOVJ borile su se u potpunom zaokruženju neprijatelja, bez pomoći sa strane, sve do jeseni 1943. godine.[6]

Okupatori i njihovi suradnici su bili svjesni snage koju su predstavljali partizani i pokušali su da ih unište u nebrojenim antipartizanskim operacijama, od kojih su najpoznatije sedam velikih ofanziva. Najveće ofanzive su kombinovale snage Vermahta, SS-a, fašističke Italije, Bugarske, ustaša i četnika.

Iako je, prema nemačkom izveštaju, bila najača vojna formacija koja se borila protiv sila Osovine na Balkanu[7], od strane Saveznika je prihvaćena tek u drugoj polovini 1943. godine. Partizanima je jedini izvor snabdevanja bilo otimanje od neprijatelja, sve do 1944. kada je pomoć od Britanaca počela stizati u primetnim količinama.[8]

Prema nemačkim procenama, snage jugoslovenskih partizana su oktobra 1943. brojale oko 100.000 ljudi.[7] Oktobra 1944. godine NOVJ je imala 18 korpusa sa 50 divizija i oko 500.000 naoružanih boraca. Te snage vezivale su za sebe 6 njemačkih korpusa, 19 njemačkih divizija, 24 njemačka puka, ustaško-domobranske i četničke jedinice, ukupno oko 1,100.000 neprijateljskih boraca.[9]

Od jeseni 1944. Jugoslovenska armija je držala svoj deo savezničkog fronta u Europi, između Crvene armije u Mađarskoj i zapadnih saveznika u Italiji.

Naziv
»Partizanski odredi zovu se narodnooslobodilačkim i zbog toga što to nisu borbene formacije bilo koje političke partije ili grupe — u konkretnom slučaju i Komunističke partije bez obzira na to što se komunisti bore u prvim redovima — već su to borbeni odredi naroda Jugoslavije u kojima treba da se bore svi rodoljubi sposobni za oružanu borbu protiv okupatora, bez obzira na političko uvjerenje.«[10]

– Tito, 10. augusta 1941.
Zbog čestih reorganizacija tokom rata, partizanska vojska je nekoliko puta menjala nazive:

Narodnooslobodilački partizanski odredi Jugoslavije (NOPOJ) - od juna 1941. do januara 1942.
Narodnooslobodilačka partizanska i dobrovoljačka vojska Jugoslavije (NOP I DVJ) - od januara 1942. do novembra 1942.
Narodnooslobodilačka vojska i partizanski odredi Jugoslavije (NOV i POJ) - od novembra 1942. do marta 1945.
Jugoslavenska armija (JA) - od marta 1945.

(u 2. sobi , ormar ,nezard)