ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1971.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Crna Gora i Francuska 1860-1914 / Dr Dimitrije Dimo Vujović


Cetinje 1971. Tvrd povez, zaštitni omot, ćirilica, 515 strana.
Napomena: sitnija oštećenja zaštitnog omota; ako se to izuzme, knjiga je odlično očuvana.
R21


U ovoj knjizi ja obrađena politiko Francuske prema Crnoj Gori od 1853. do 1914. godine. Do sada je, kako u našoj tako u stranoj istoriografiji, taj problem prilično obrađivan za period od 1853. do 1860. godine. Pošto tih nekoliko godina ne predstavljaju nikakav cjelovit period, ni sa stanovišta unutrašnjeg razvitka Crne Gore, ni sa stanovišta francuske politike prema Crnoj Gori, nego upravo početak jednog mnogo dužeg perioda, ja sam, radi cjelovitosti kontinuiteta, obradio i njih. Ali poslije već objavljenih radova o tome, nije bilo potrebe da to radim detaljno — zadovoljio sam se jednim uvodnim izlaganjem koje je napisano na osnovu literature i objavljene građe. Period poslije 1860. godine, koji je do sada malo ili nimolo obrađivan, obradio sam detaljno, i to prije svega na osnovu arhivske građe. Zato sam i u naslovu knjige tu godinu stavio kao početnu granicu perioda koji obrađujem.
Osim uvodnog izlaganja, knjiga je podijeljena na dva dijela. Prvi obuhvata period od 1860. do 1878. godine, tj. do Berlinskog kongresa. To je period neprekidnih oružanih i diplomatskih borbi za tetorijalno proširenje i međunarodno priznanje nezavisnosti Crne Gore. Drugi dio obuhvata period od Berlinskog kongresa do prvog svjetskog rata, u kome su osnovne preokupacije Crne Gore bile: unutrašnje uređenje zemlje, njen politički, privredni i kulturni razvitak. Istina, i u ovom periodu Crna Gora misli na dalje teritorijalno proširenje, pa se i on završava krupnim ratnim obračunom sa Turskom.
Sa stanovišta crnogorsko-francuskih odnosa, ova dva perioda se u mnogome razlikuju. U prvom periodu problem se svodi na diplomatsku aktivnost Francuske u vezi sa crnogorskim pitanjem kao sastavnim dijelom istočnog pitanja. U drugom periodu, kada je Crna Gora međunarodno priznata i kada održava direktne diplomatske veze sa Francuskom, problem se uglavnom svodi na skromne bilateralne odnose dvije zemlje, da bi tek pri kraju ovog perioda, u vezi sa tako krupnim događajima kao što su aneksiona kriza i balkanski rat, u kojima je i Crna Gora bila direktno angažovana, u prvi plan opet izbila diplomatska aktivnost.

U obradi crnogorsko-francuskih odnosa ja sam, što je moguće više, izbjegavao izlaganja o poznatijim događajima iz diplomatske i političke istorije Evrope, vodeći računa da se moja knjiga o crnogorsko-francuskim odnosima ne pretvori u knjigu o istoriji evropske diplomatije. Smatrao sam da je naučno najopravdanije i najkorisnije, ako se uglavnom ograničim na osnovni predmet moje obrade i izbjegnem sve ono što bi nepotrebno opteretilo tekst ove knjige. Istina, ja sam nešto opširnije obrađivao francusku politiku prema istočnom pitanju i u vezi sa tim francusko-ruske odnose, jer se bez shvatanja tih problema ne bi mogla shvatiti ni politika Francuske prema Crnoj Gori, pošto su to okviri u kojima se ta politika odvija.