ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1998.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Miodrag Beljakovic - Napad na Slobodnu Srpsku pravoslavnu crkvu
Pokusaj patrijarsije da ukine Novogracanicku mitropoliju
Drugo dopunjeno izdanje

Informativni centar Slobodne Srpske pravoslavne crkve, Njujork, 1998.
Mek povez, 107 strana.
RETKO EMIGRANTSKO IZDANJE, POSVECENO RASKOLU!

Dionisije (svetovno Dragoljub Milivojević; Rabrovac, 13. jul 1898 — Manastir Svetog Save u Libertivilu, 15. maj 1979) bio je episkop američko-kanadski.

Nakon raščinjenja osnovao je slobodnu Eparhiju za Ameriku i Kanadu, Eparhiju za Australiju i Novi Zeland i Eparhiju za zapadnu Evropu.
Istorija
Mladost i bogomoljački pokret

Rođen je 13/26. jula 1898. u selu Rabrovcu kod Mladenovca. Posle završene gimnazije i velike mature upisuje studije na Pravnom fakultetu Beogradskog univerziteta, da bi posle dve godine upisao studije na Bogoslovskom fakultetu, na kojem je i diplomirao. U mladosti je prihvatao milenarističko učenje[1] i bio jedan od vođa bogomoljačkog pokreta. Po završetku studija stupa u brak, međutim, ubrzo mu umire supruga i ostaje udovac. Potom odlazi na Svetu goru, u manastir Hilandar, gde prima monaški postrig i dobija monaško ime Dionisije. Do izbora za vikarnog episkopa bio je starešina manastira, profesor bogoslovije u Sremskim Karlovcima i upravitelj Monaške škole u manastiru Dečanima. Istovremeno je bio veoma aktivan u bogomoljačkom pokretu, u koji se uključio još od svojih studenskih dana. Uređivao je bogomoljački list Hrišćanska zajednica, sve do 1933. godine.

Izabran je za vladiku moravičkog i vikara patrijarha Gavrila 1938. godine i rukopoložen avgusta iste godine u beogradskoj Sabornoj crkvi. Krajem 1939. godine je izabran za vladiku američko-kanadskog.

Pred izbijanje Drugog svetskog rata bio je prisutan, u svojstvu predstavnika patrijarha, na Skupštini Kola srpskih sestara u Beogradu, na kojem je ohrabrujući govor o suprostavanju nemačkoj propagandi, održala Delfa Ivanić. Trećeg dana Skupštine, utorkom, uvek su održavali u Sabornoj crkvi pomen svima našim izginulim od Kosova do danas, pa su održali i ovoga puta pomen u Sabornoj crkvi. Služio je umesto patrijarha vladika Dionisije. Posle završenog pomena on je pred oltarom održao patriotski govor. Između ostalog je rekao: Posle govora, koji se u nedelju čuo u sali Kola srpskih sestara ne bi trebalo da bude više ni jedne srpske kuće, da čiji svi članovi nisu učlanjeni u ovu rodoljubivu srpsku organizaciju. [2]
Boravak u SAD
Grob (u pozadini) episkopa Dionisija

Upravu Eparhije američko-kanadske je preuzeo 15. aprila 1940. godine, uoči izbijanja Drugog svetskog rata.

Svoj rad u Eparhiji američko-kanadskoj episkop Dionisije je počeo od manastira Svetog Save u Libertivilu. Najpre je premestio sedište Eparhije iz Čikaga u manastir Svetog Save u Libertivilu, a zatim je izvršio njegovo potpuno renoviranje. U toku 1941/43, godine uvećao je manastirsko imanje za 73 akra. Na Šejdlandu u Pensilvaniji, 1950. godine je kupio farmu od 1400 akara sa zgradama za smeštaj ostarelih lica i za dečije letovalište; a u Džeksonu, Kalifornija, dokupio je 173 akara zemlje. Organizovao je veći broj parohija i crkveno-školskih opština. Svakako, među najznačajnije poduhvate koje je episkop Dionisije preduzeo kao Episkop američko-kanadski, jeste njegov rad na dovođenju i zbrinjavanju Srba iz zarobljeničkih logora Nemačke, Italije i Austrije, po završetku Drugog svetskog rata. Prema evidenciji, 16.000 Srba dovedeno je u Ameriku i Kanadu na osnovu garantnih pisama koje je episkop Dionisije potpisao i oko 30 pismenih izjava za sveštenike koji su došli u Ameriku i Kanadu, kojima je obezbedio parohije.

Da bi upoznao svetsku javnost sa stradanjima srpskog naroda za vreme Drugog svetskog rata, napisao je knjigu na engleskom jeziku: Mučeništvo srpskog naroda.
Raskol

Do početka 1960-ih stav Srpske pravoslavne crkve prema komunističkim vlastima je bio izvor stalnih napetosti između episkopa Dionisija i patrijarha Germana. Kao i sve crkve u komunističkim zemljama, i SPC je morala da nađe modus vivendi sa državom da bi obezbedila svoj rad. Sveštenici iz dijaspore su napadali sveštenike u zemlji da su se prelako predali.[3]

Dionisije je 1953. upoznao Radmilu Milentijević. Dozvolio joj je da stanuje u crkvenim prostorijama i poklanjao joj je skupe darove. Zbog toga se pričalo da je ona episkopova ljubavnica i tek nakon skandala koji je izbio 1961. Radmila je otišla iz Čikaga.[4]

Zbog stvaranja raskola u Srpskoj pravoslavnoj crkvi u Americi, raščinjen je od strane Svetog arhijerejskog sabora 1964. godine.[4] Raščinjeni episkop Dionisije je odbio da prihvati odluku Sabora i najavio je osnivanje svoje odmetnute crkve koja je odbila da prizna legitimitet patrijarha Germana.[4] U Australiji je sazvao Prvi crkveno-narodni sabor u Melburnu, 31. oktobra 1964. godine, na kome je osnovana Slobodna srpska pravoslavna crkva, Eparhija za Australiju i Novi Zeland.

Preminuo je 15. maja 1979. u manastiru Sv. Save u Libertivilu i sahranjen pored manastirske crkve.