ISBN: Ostalo
Jezik: Engleski
Godina izdanja: Ms
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Prednja korica malo ostecena, sve ostalo uredno!

Istorija Anadolije (koja se u istorijskim izvorima često pominje kao Mala Azija) može se grubo podeliti na: praistoriju Anadolije (do kraja 3. milenijuma pre nove ere), drevnu Anadoliju (uključujući hatijske, hetitske i posthetitske periode), Klasična Anadolija (uključujući ahemenidski, helenistički i rimski period), vizantijska Anadolija (kasnije se preklapaju, od 11. veka, sa postepenim seldžučkim i osmanskim osvajanjem), otomanska Anadolija (14.–20. vek) i moderna Anadolija, od stvaranja Republike Turske.



Praistorija

Pećina Karain je paleolitsko arheološko nalazište koje se nalazi 27 km severozapadno od grada Antalije u mediteranskom regionu Turske

Gobekli Tepe

Zidno slikarstvo - bik, jelen i čovek; 6. milenijum pre nove ere; rekonstrukcija u prvobitnim položajima glave bika i ljudske reljefne figure; Muzej anatolskih civilizacija, Ankara.
Praistorija Anadolije obuhvata ceo praistorijski period, od najranijih arheoloških zapisa o ljudskom prisustvu u Anadoliji, do nastupanja istorijske ere, obeležene pojavom pismenosti i istorijskih izvora vezanih za teritoriju Anadolije (oko 2000. godine p. n. e.). Godine 2014. u reci Gediz je pronađeno kameno oruđe koje je sa sigurnošću datovano pre 1,2 miliona godina, 27.000 godina stari otisci stopala homo sapiensa u mestu Kula i Karain pećine su uzorci ljudskog postojanja u Anadoliji, u ovom periodu. [1][2]Zbog svog strateškog položaja na raskrsnici Azije i Evrope, Anadolija je bila centar nekoliko civilizacija od praistorije. Neolitska naselja uključuju Čatal Hojuk, Čajonu, Nevali Čori, Hadžilar, Gobekli Tepe i Jumuktepe.

Drevna Anadolija
Obrađivanje bronze se proširila u Anadoliju iz transkavkaske kulture Kura-Arakes u kasnom 4. milenijumu pre nove ere, označavajući početak bronzanog doba u regionu. Anadolija je ostala u praistorijskom periodu sve dok nije ušla u sferu uticaja Akadskog carstva u 24. veku pre nove ere pod Sargonom I. Najstariji zabeleženi naziv za bilo koji region unutar Anadolije je povezan sa njenim centralnim oblastima, poznatim kao „Zemlja Hatija“ . Ta oznaka koja je u početku korišćena za zemlju starih Hatija, a kasnije je postala najčešći naziv za celu teritoriju pod vlašću starih Hetita.[3] Interes Akada u regionu, koliko je poznato, bio je za izvoz raznih materijala za proizvodnju. Iako je Anadolija bila dobro obdarena rudama bakra, još uvek nema traga o značajnim obradama kalaja potrebnog za pravljenje bronze u Anadoliji bronzanog doba. Akad je pretrpeo problematične klimatske promene u Mesopotamiji, kao i smanjenje raspoložive radne snage što je uticalo na trgovinu. To je dovelo do pada Akađana oko 2150. godine pre nove ere od ruku Gutijana.[4]

Staro Asirsko carstvo je preuzelo resurse za sebe nakon što su Guti poraženi, posebno srebro. Jedan od brojnih asirskih klinastih zapisa pronađenih u Anadoliji u Kanešu koristi napredni sistem trgovačkih računanja i kreditnih linija.

Hetitsko Staro kraljevstvo se pojavljuje pred kraj srednjeg bronzanog doba, osvajajući Hatušu pod Hatušilijem I (17. vek pre nove ere). Anadolsko srednje bronzano doba uticalo je na minojsku kulturu na Kritu o čemu svedoči arheološki oporavak u Knososu.[5]


Kapija Sfinksa)
Hetitsko carstvo je bilo na vrhuncu u 14. veku pre nove ere, obuhvatajući centralnu Anadoliju, severozapadnu Siriju do Ugarita i gornju Mesopotamiju. Kizzuvatna u južnoj Anadoliji kontrolisala je region koji je odvajao Hatije od Sirije, čime je u velikoj meri uticao na trgovinske puteve. Mir se održavao u skladu sa oba carstva kroz ugovore koji su uspostavljali granice kontrole. Tek za vreme vladavine hetitskog kralja Šupilulijuma I, Kisvadna je potpuno preuzeta, iako su Hetiti još uvek sačuvali svoja kulturna dostignuća u Kumaniju (danas Šar, Turska) i Lazavantiji, severno od Kilikije.[6]

Posle 1180-ih godina pre nove ere, usred opštih previranja na Levantu povezanih sa iznenadnim dolaskom naroda mora, carstvo se raspalo na nekoliko nezavisnih „neo-hetitskih“ gradova-država, od kojih su neke opstale sve do 8. veka pre nove ere. Istorija hetitske civilizacije poznata je uglavnom iz klinastih tekstova pronađenih na području njihovog carstva, kao i iz diplomatske i trgovačke prepiske pronađene u raznim arhivima u Egiptu i na Bliskom istoku.

Počevši od kolapsa bronzanog doba krajem 2. milenijuma pre nove ere, zapadnu obalu Anadolije su naselili jonski Grci, uzurpirajući srodne, ali ranije mikenske Grke. Tokom nekoliko vekova, na obalama Anadolije osnovani su brojni drevni grčki gradovi-države. Grci su započeli zapadnu filozofiju na zapadnoj obali Anadolije (predsokratska filozofija).


Frigija na vrhuncu svoje moći, 9-7. vek p. n. e.
Frigijsko kraljevstvo je u suštini nastalo nakon rasparčavanja Hetitskog carstva tokom 12. veka pre nove ere, i postojalo je nezavisno do 7. veka pre nove ere. Verovatno iz oblasti Trakije, Frigijci su na kraju osnovali svoju prestonicu Gordijum. Asirci poznati kao frigijski narod nije imao centralnu kontrolu u svom stilu vladavine, a ipak je uspostavio široku mrežu puteva. Takođe su se čvrsto držali mnogih hetitskih aspekata kulture i vremenom ih prilagođavali. Zavijen u mitove i legende koje su objavili drevni grčki i rimski pisci je kralj Mida, poslednji kralj Frigijskog kraljevstva. Mida je, u grčkoj mitologiji, bio bogati frigijski kralj kome su, za kaznu što je zamerao sudiji Tmolu što je u muzičkom takmičenju između Apolona i Pana dosudio pobedu Apolonovoj liri, izrasle magareće uši, jer mu je više godila Panova svirka. Ista priča o njegovim ušima, nalazi se u priči „U cara Trojana kozje uši“. Istorijski zapisi o Midi pokazuju da je živeo otprilike između 740. i 696. pre nove ere i da je predstavljao Frigiju kao veliki kralj. Većina istoričara sada ga smatra kraljem Mita od Muškija, kao što je navedeno u asirskim izveštajima. Asirci su o Midi mislili kao o opasnom neprijatelju, jer je Sargon II, njihov tadašnji vladar, bio prilično srećan što je pregovarao o mirovnom sporazumu 709. pre nove ere. Ovaj ugovor nije imao nikakvog uticaja na napredujuće Kimerijce, koji su ušli u Frigiju i doveli do pada i samoubistva kralja Mide 696. p. n. e...