ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1988
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Polovna knjiga, izuzetno očuvana.

Priredio: Dragutin Paunić,
Izdavač: Narodna knjiga - Beograd, Štamparija Bakar - Bor,
1988. god.
Tvrd povez, 20,5 cm.
255 str. Ilustrovano

Ratni dnevnici iz Balkanskih i iz Prvog svetskog rata.

Više nego nekada, danas znamo da je u vreme od 1912. do 1918. godine nastao priličan broj dnevnika koje su vodili seljaci ratnici, koji su u svakoj podesnijoj prilici unosili u svoje blokove, još češće jevtine đačke sveske, ono što su videli i doživeli, da bi svoje ratne godine otrgli od zaborava. Neopterećeni tegobama civilizacijskog razvoja, oni su, u najdoslovnijem smislu reči, sa svojih pašnjaka i seoskih sokaka, sa njiva i iz voćnjaka, iz mira svojih praznika i patrijarhalnih navika svakodnevice zakoračili u samo “oko oluje” svetskog rata i zaputili se u one krajeve sveta o kojima su slušali samo u najređim trenucima svog života, ili, mnogo češće, nikad nisu ni čuli njihova imena. Sada su se našli na ratištima širom Balkana, ali i dalje, u tuđim zemljama, od Grčke i severne Afrike, do evropskih, svuda zaraćenih zemalja - ti seljaci koji su sada postali ratnici, bili rekonvalescenti i zarobljenici, ginući i umirući daleko od svoje zavičajne topografije. Na one sa osećajnijom dušom, složenijim unutrašnjim životom i dinamičnijim darom opažanja i mišljenja to je ostavilo dublje tragove i pokrenulo ih da beleže događaje u kojima su učestvovali. Tako se rađala svojevrsna ratna književnost u vreme ovih ratova, koja je, s obzirom na vremenski izazov i neposredne pobude, progovorila o ratu na način koji je povremeno bio i iskreniji i upečatljiviji od nekih umetničkih transpozicija ovih zbivanja. Seljaci su pisali onako kako su govorili, pa zato njihova svedočanstva imaju u sebi onu neprevrelu autentičnost doživljaja, koja je najverniji svedok života. Po svom umetničkom karakteru (naravno, tamo gde je taj karakter naglašenije razvijen, gde je nastao nezavisno od namere zapisivača, rođen iz samog njegovog bića, iz iskonski snažnog umetničkog nagona) dnevnici i memoarske beleške seljaka ratnika nalaze se, otprilike, između iskustva usmene i pisane književnosti, kako po svom odnosu prema temi, tako i po načinu njenog zasnivanja. Njihova viđenja rata imaju u sebi jednostavnost i draž žive, neposredno izgovorene reči, jednu sintaksu koja se meloduje u zvučnoj masi govora, u ritmičkom skladu kolokvijalne leksike, ali se razvija i dograđuje i kao struktura pisanog izraza, bez obzira na stepen bliskosti tog izraza tzv. akademskoj pismenosti.