ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 17
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Retko !!!

Svaka knjiga je proizašla iz znanja, potrebe i sposobnosti njenog autora da svoje ideje i namere predoči javnosti, izloži oceni kritičara i pohvali čitaoca zaslužuje svoje postojanje.

Branko Krnjaić zaljubljenik u svoj grad u kome ne može da živi od 1995 godine, svoja sećanja, osećanja i strpljene koristio je da uz pomoć ogromne literature koju je izučavao saopšti čitaocima jedno interesantno štivo o pet i po stoleća dešavanja na petrinjskom kraju i mestu Petrinja. Prema književnoj i istorijskoj vrsti Branko Krnjaić je pripremio vrlo dokumentovanu knjigu koja, jasnimr stilom i poštenim prilazom u interpretaciji istorijske građe spada u monografije. One služe čitaocima da dopune svoje znanje i nauci da koristeći građu ove monografije dalje proučavaju temu nastanka, demografskim, ekonomskim, etnološkim i kulturnim dešavanjima na lokalitetu kojim se bavi ova monografija.


Petrinja je grad u Hrvatskoj, u Sisačko-moslavačkoj županiji. Prema prvim rezultatima popisa iz 2011. u gradu je živeo 24.671 stanovnik, a u samom naselju je živelo 15.683 stanovnika.[1]

Geografija
Nalazi se u gornjem dijelu Banije, na ušću rječice Petrinjčice u Kupu, 13 km jugozapadno od Siska i 60 km jugoistočno od Zagreba.

Istorija

Gradski park
Ime Petrinja ima korijen u latinskoj riječi petrus — kamen. Pretpostavlja se da je grad postojao u rimsko doba na području Zrinske gore bogate kamenom. Petrinja se pominje u XII vijeku. Tada se nalazila nešto južnije nego danas, na području sela Jabukovac. Pošto su Turci spalili prvobitnu, na tom mjestu se razvila nova Petrinja koja je postala značajno vojno i trgovačko središte u okviru Vojne krajine.

Novu lokaciju Petrinja dobija 1592. godine[2] izgradnjom turskog utvrđenja na ušću Petrinjčice u Kupu. Utvrđenje je trebalo da posluži Turcima u osvajanju Siska, Turopolja i Zagreba. Tokom vremena u Petrinju se doseljava sve više zanatlija i trgovaca i tada počinje brži privredni razvitak grada. Petrinja je u sastavu Napoleonove Ilirije od 1809. do 1813. godine kada grad postaje značajno trgovačko i saobraćajno središte, a na vojnom poligonu francuska vojska sadi velelepne lipe koje i danas svjedoče o tom istorijskom trenutku, kao i neke zgrade u Štrosmajerovoj ulici.[3]

Petrinja je u sastavu Habzburške monarhije, a nagodbom 1867. godine, ulazi u sastav Kraljevine Ugarske, a ukidanjem Vojne krajine ulazi u sastav autonomne oblasti Hrvatska i Slavonija, koja je sve do raspada monarhije bila provincija sa teritorijalnom autonomijom (nije predstavljala isključivo Hrvatski nacionalni entitet) u sastavu Kraljevine Ugarske sa sopstvenim Saborom u Zagrebu, koji je donosio određene samostalne odluke i uredbe o autonomnom životu, ali je vrhovna reč pripadala Ugarskoj skupštini u Pešti. Petrinja pripada Zagrebačkoj županiji.

U Petrinji se 1905. godine nalaze i Učiteljska škola, Realka, Vinogradarska škola, Stručna ženska škola i komunalna osnovna škola. Takođe tu su i pošta i telegram.

Po raspadu Habzburške Monarhije, Petrinja je ušla u sastav (Kraljevina Srba Hrvata i Slovenaca), Kraljevina Jugoslavija, Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija). Bila je dio Primorsko-krajiške oblasti 1922-29, Savske banovine do 1939. i na kraju Banovine Hrvatske.