ISBN: Ostalo
Godina izdanja: .
Jezik: slovenacki
Autor: Strani

Lepo očuvano



Travelijan

Istorija Engleske se odnosi na proučavanje ljudske prošlosti u jednoj od najstarijih i za ostatak sveta važne nacionalne teritorije. Današnja Engleska, jedna od konstitutivnih zemalja Ujedinjenog Kraljevstva je bila naseljena od strane neandertalaca pre 800.000 godina.[1] Stalno ljudsko prisustvo datira od pre 12.000 godina, odnosno završetka poslednjeg glacijalnog perioda. Na teritoriji Engleske se nalaze brojni ostaci iz doba mezolita, neolita i bronzanog doba, kao što su Stounhendž i Ejberi. U gvozdenom dobu, Englesku, kao i celu Britaniju južno od Fert ov Forta su naselili keltski narodi koji se zajednički nazivaju Britima, ali i neka belgijska plemena (npr. Atrebati, Katuvelauni, Trinovanti, itd.) na područjima koja današnji Velšani zovu Loegir. Godine 43. je otpočelo rimsko osvajanje Britanije; nakon njega je Rimsko carstvo zadržalo kontrolu nad provincijom Britanija do 5. veka.

Kraj rimske vladavine u Britaniji je omogućio anglosaksonsko naseljavanje Britanije, koje se tradicionalno smatra početkom Engleske odnosno nastankom Engleza kao nacije. Anglosaksonci su bili niz germanskih plemena koja su uspostavila nekoliko kraljevstva koja su postala regionalni centri moći u današnjoj Engleskoj i delovima Škotske.[2] Oni su uveli staroengleski jezik, koji je zamenio prethodni britski jezik. Anglosaksonci su vodili ratove sa britskim državama-naslednicama u današnjem Velsu, Kornvalu i Hen Ogldu (Stari sever; delovima severne Engleske i južne Škotske, gde se govorio britonički), kao i jedni sa drugima. Upadi Vikinga su postali učestali nakon godine 800. te su Nordijci preuzeli vlast nad velikim delovima današnje Engleske. Tokom tog perioda je nekoliko vladara pokušalo da ujedini anglosaksonska kraljevstva, a to je na kraju rezultiralo stvaranjem Kraljevine Engleske do 10. veka.

Godine 1066. su Normani napali i osvojili Englesku, označivši time ulazak Engleske u srednji vek koji će karakterizirati građanski ratovi i sukobi sa zemljama kontinentalne Evrope. Kraljevina Engleska je bila suverena država sve do vladavine Ričarda I koji ju je 1194. učinio vazalom Svetog rimskog carstva. Taj je status ostao do 1212. i vladavine njegovog brata Džona bez Zemlje kada je kraljevina postala formalni vazal Svete stolice [3] a to je trajalo sve do 16. veka kada se kralj Henri VIII iz dinastije Tjudora odmetnuo od Katoličke crkve. Engleska je pre toga osvojila Vels u 12. veku, a u 18. veku se ujedinila sa Škotskom u Kraljevstvo Velike Britanije.[4][5][6] Nakon što je u Engleskoj započela industrijska revolucija, Velika Britanija je osvojila niz prekomorskih poseda i osnovala kolonije stvorivši carstvo, najveće na svetu. Iako je zahvaljujući procesu dekolonizacije u 20. veku najveći deo tih teritorija postao nezavisan, kulturni uticaj Engleske na ostatak sveta, najvidljiviji kroz dominaciju engleskog jezika, traje do današnjeg dana.

Pod Tudorima i kasnije Stuartovom dinastijom, Engleska je postala kolonijalna sila. Tokom vladavine Stjuarta, došlo je do Engleskog građanskog rata između parlamentarista i rojalista, što je rezultiralo pogubljenjem kralja Čarlsa I (1649) i uspostavljanjem serije republičkih vlada — prvo, parlamentarne republike poznate kao Komonvelt Engleske (1649–1653), zatim vojne diktature pod Oliverom Kromvelom poznate kao Protektorat (1653–1659). Stjuarti su se vratili na obnovljeni tron 1660. godine, iako je stalna polemika o religiji i moći rezultirala svrgavanjem još jednog Stjuartskog kralja, Džejmsa II, i Slavnom revolucijom (1688). Engleska, koja je pokorila Vels u 13. veku, ujedinjena sa Škotskom 1707. godine je formirala novu suverenu državu pod imenom Velika Britanija.[4][5][6] Nakon industrijske revolucije, Velika Britanija je vladala kolonijalnim carstvom, najvećim u zapisanoj istoriji. Usled procesa dekolonizacije u 20. veku, uglavnom uzrokovanog slabljenjem moći Velike Britanije tokom dva svetska rata, skoro sve prekomorske teritorije carstva su postale nezavisne države. Međutim, prema podacima iz 2018. kulturni uticaj Velike Britanije ostaje široko zastupljen i duboku ukorenjen u mnogim novonastalim zemljama.