ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2011.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Istina o kragujevačkoj tragediji 21. oktobra 1941.: plava knjiga / Borivoje M. Karapandžić


Beograd 2011. Mek povez, ćirilica, ilustrovano, 210 strana.
Knjiga je nekorišćena (nova).
J4




Punih 48 godina srpska, jugoslovenska, evropska i svetska javnost čekaju na pojavu ove knjige. Možda ni danas ne bi ugledala svetlost Božjeg dana da falsifikati i neobuzdana mržnja jugoslovenskih komunista nisu prešli sve granice dozvoljenoga.
Cela svetska javnost zna za malo češko selo Lidice u kome je od strane Nemaca streljano 120 ljudi kao odmazda za ubijenog protektora Češke zloglasnog Hajdriha i ceo svet zna za malo francusko mesto Oradur u kome su nemačke trupe pobile oko 200-300 stanovnika za vreme svoga povlačenja 1944. godine. A za strašnu Kragujevačku tragediju ne zna ama baš niko u slobodnom svetu. Zašto?
Nema naroda, nema zemlje, nema države, niti ima slobodnih mislilaca i naučnika koji mogu poverovati u sumanuto tumačenje komunističkih falsifikatora i nazovi istoričara: da je jedan narod svoje rođene sinove bacao pod nemačke mitraljeze! A baš to Titovi komunisti pišu punih 48 godina!
Drugo,nema naroda niti ima zemlje u celome svetu, koji svoju revoluciju i svoje oslobođenje slave danom ubistva svojih vlastitih sinova kao što to čini država Josipa Broza Tita!




`Najteža optužba podignuta do sada protiv Srpskih dobrovoljaca (Ljotićevaca) je, nesumnjivo, pokolj nevinih u Kragujevcu oktobra 1941. godine, opšte poznata kao Kragujevačka tragedija. Pošto je propaganda naših starih, predratnih još, neprijatelja zamaglila kako uzroke tako i odgovornost ove neprebolne nesreće, skidajući krivicu sa sebe i stavljajući je na nas Srpske dobrovoljce, dao sam ideju - da se u atar gole istorijske istine - prikupi u jednoj ediciji bar jedan deo svedočanstava onih koji su tu dramu živeli i nadživeli. Tog poduhvata primio se moj drug i kum Borivoje Karapandžić, koga nije potrebno pretstavljati javnosti, budući da se radi o već poznatom, zaslužnom i plodnom spisatelju-borcu, političkom emigrantu koji ne sedi u stavu skrštenih ruku, već koji i dalje megdan vodi i koji razbojište neće ostaviti dok u njemu junačko srce kuca.
Na Borin predlog prihvatio sam se da napišem ovaj predgovor, želeći na taj način da mi se oduži za sugestiju pisanja ove Plave knjige. To činim iako nikada u životu nisam bio u Kragujevcu, što me nije sprečilo da se svestrano zaintersujem za ovaj tužni događaj u njemu, jer je prevashodno, od bitnog - kapitalnog značaja - skinuti mrlju, kojom je Komunistička partija Jugoslavije (KPJ) pokušala - i dan danji pokušava - da uprlja čistotu, lepotu i toplotu „ZBOR-a” i Dobrovoljaštva, a preko njih, svetao kao sunce, besmrtni lik Dimitrija V. Ljotića...
I, na kraju, ova Plava knjiga ima za cilj da srpskom narodu i celokupnom svetskom javnom mnjenju ukaže napred navedene brojne zločine jugoslovenskih komunista, i naročito da pred srpskom i svetskom javnošću iznese punu istinu o Kragujevačkoj tragediji i da pred Bogom i istorijom optuži Komunističku partiju Jugoslavije na čelu s Josipom Brozom Titom da je izazvala tu tragediju i da je podržala Nemce da izvrše strašni Kragujevački pokolj.
Slavko Kontić
Sao Paolo, Brazilija, Južna Amerika,
9. februar 1989.`