ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 376
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Radjevina, Krupanj i Soko u 19. veku - Aleksandar Djurdjev

Rađevina je oblast u zapadnoj Srbiji između planina Vlašića, Cera, Jagodnje i Sokolskih planina. Dolinom Jadra povezana je sa Mačvom i Panonskom nizijom, a zajedno sa Azbukovicom čini Gornje Podrinje. To je pretežno brdsko-planinski kraj, pun šuma i pašnjaka ispresecanih bistrim i brzim rečicama. Najveći vrh u brdskom delu je Rožanj na Sokolskoj planini (973 m).

Ime je dobila po vojvodi Rađu, po legendi, jednom od sedam vitezova kneza Lazara, kome je na `Rađevom polju` podignut spomenik-obelisk nazvan Rađev kamen.

U tursko vreme Rađevina je bila nahija. Po Vuku Karadžiću, Rađevina je bila knežina na desnoj obali Drine, između Loznice i Sokola. U prvoj polovini 19. veka, Rađevina je srez sa 34 sela i varošicom Krupnjem kao središtem.

Njen najveći deo pripada Opštini Krupanj, koju čine 23 naseljena mesta od kojih su 22 seoska naselja: Banjevac, Bela Crkva, Bogoštica, Brezovice, Brštica, Vrbić, Dvorska, Zavlaka, Kostajnik, Krasava, Kržava, Likodra, Lipenović, Mojković, Planina, Ravnaja, Stave, Tolisavac, Tomanj, Cvetulja,Belotić, Cerova, Šljivova i jedno varoško naselje, Krupanj, koji je privredni, kulturni i politički centar opštine.


Krupanj i okolina u ustaničkoj Srbiji 1804.
Rađevina je pripadala ustaničkoj Srbiji tokom Prvog srpskog ustanka, potom je pripadala Podrinskoj nahiji koja je 1833. posle Hatišerifa postala deo Kneževine Srbije.

Posle Drugog svetskog rata, 1947. godine, sela Bastav, Belotić, Komirić i Konjuša su prešli iz rađevskog u podgorski srez, i kasnije postali deo opštine Osečina.



Aleksandar Đurđev (Pariz, 1964) sveštenik, protojerej-stavrofor, paroh dobropotočki ali i istoričar, etnolog, publicista i zadužbinar.[1]

Biografija
Rođen je 1964. godine u Parizu, osnovnu i srednju školu završio je u Krupnju, Bogosloviju u Sremskim Karlovcima, a Bogoslovske studije u Beogradu. Po završetku školovanja došao je za paroha crkve Uspenja Presvete Bogorodice u Dobrom Potoku. Uz svakodnevne obaveze bogosluženja, uspeo je da preuredi kompleks i napravi jedinstven crkveni park sa više muzeja, podzemnim kapelama, formira staro domaćinstvo sa pripadajućim pratećim zgradama i uredi staro groblje, jedno od najstarijih u Srbiji.

Višegodišnjim istraživanjem, prikupljanjem i klasifikovanjem podataka i predmeta, prota Aleksandar je skupio preko 6.000 eksponata, vezanih za prošlost, istoriju, kulturu i duhovnost Krupnja i Rađevine, koji su prezentovani u više muzejskih postavki u Dobrom Potoku i u Muzeju Krupnja.[2] Pored ovih, autor je stalnih postavki u kripti Spomen crkve u Krupnju i spomen sobe Vladika Nikolaj u manastiru Soko.[3]

Rezultate svojih istraživanja i prikupljanja prezentovao je na više izložbi, od kojih se izdvajaju:

Narodna nošnja Rađevine, Dom kulture Krupanj
Bitka na Mačkovom Kamenu, Muzej Jadra Loznica i Dom kulture Ljubovija
Oružje u Rađevini kroz vekove, Dom kulture Krupanj
Soko-grad, Dom kulture Krupanj
Solunski front, Crkva u Banji Koviljači
Crkveno blago Rađevine, Narodni muzej Šabac
Peškiri Rađevine, Etnografski muzej Beograd
Rađevina-sećanje na Karađorđeviće, Crkva u Krupnju
Aleksandar Đurđev je sve skupljeno poklonio kao zadužbinu Eparhiji šabačkoj Srpske pravoslavne crkve, kao i Biblioteku „Sveta Petka Paraskeva” u Krupnju. Takođe, u selu Kostajnik podigao je kapelu posvećenu Svim Svetim, na porodičnom imanju. Obnovio je manifestaciju Petrovdanski sabor u Dobrom Potoku, gde se neguje običaj igranja za dukat.

Objavljene knjige
Rađevina-običaji, verovanja i narodno stvaralaštvo, Beograd 1988.
Bela Crkva, Beograd 1989.
Kulturna i sportska društva u Krupnju 1882—1992, Valjevo 1995.
Crkve Krupnja, Loznica 1996.
Lovstvo u Rađevini, Loznica 1998.
Spomenica Mačkov kamen, Loznica 1999.
Dobropotočka crkva u Krupnju, Krupanj 2004.
Rađevina, Krupanj i Soko u 19. veku, Loznica 2005.
U slavu Boga, Krupanj 2009.
Srpski domaćin, Loznica 2010.
Krupanj 150 godina kroz fotografiju, Krupanj 2012.
Svete čudotvorne mošti u srpskim svetinjama, Krupanj 2014.