Godina izdanja: 2017
ISBN: 978-86-86831-38-5
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

General Milan Nedić i domaća uprava u Srbiji,1941/44 *6190*09-2022
naučni pogledi
za izdavača: Veljko Đurić Mišina, ISBN-13: 978-86-86831-38-5, ISBN: 86-86831-38-9
izdavač: Muzej žrtava genocida Beograd 2017.g
Povez broš,ćirilica,191.strana, format: 24 cm, težina 400.grama
stanje: nekorišteno - novo✔️
Milan Nedić - izdajnik ili general koji se žrtvovao za Srbiju
Mislim da se je Nedić svesno žrtvovao da bi Srbiju držao, koliko je god moguće, izvan rata.
Mislim da je to bio jedan iznuđen korak. Nedić je na neki način bio prisiljen na to. Tih nekoliko meseci 1941. godine je izuzetno teško vreme. Ukoliko se to ne razume, onda se ne razume uloga generala Nedića. Mislim da se je on svesno žrtvovao za nešto što je smatrao nastavkom svoje politike, a to je da Srbiju drži, koliko je god moguće, van rata.
Omer Karabeg
Vojna uprava u Srbiji (1941—1944)
Područje Vojnog zapovjednika u Srbiji (njem. Gebiet des Militärbefehlshabers in Serbien) bilo je područje Kraljevine Jugoslavije koje je stavljeno pod okupacionu vojnu upravu Vermahta nakon invazije, okupacije i podjele Jugoslavije u aprilu 1941. godine. Područje je uključivalo današnju središnju Srbiju, sa dodatkom sjevernog dijela Kosova (okolina Kosovske Mitrovice) i Banata. Ovo područje je bila jedina oblast podijeljene Jugoslavije u kojoj su njemački okupatori uspostavili vojnu upravu. Razlog su bili ključni željeznički i plovni putevi koji su prolazili kroz to područje, kao i vrijedni resursi, naročito neželjezni metali. Dana 22. aprila 1941. godine, područje je stavljena pod vrhovnu vlast njemačkog vojnog zapovjednika u Srbiji, sa svakodnevnom administracijom područja pod kontrolom šefa osoblja vojne administracije. Linije komandanta i kontrole na okupiranom području nikada nisu sjedinjene i postale su sve složenije imenovanjem neposrednih predstavnika viših nacističkih figura, kao što su SS-rajhsfirer Hajnrih Himler (za pitanja policije i bezbjednosti), rajhsmaršal Herman Gering (za privredu) i rajhsministar Joahim fon Ribentrop (za spoljnja pitanja). Nijemci su koristili bugarske snage kao pomoć u okupaciji, ali oni su cijelo vrijeme bile pod njemačkom komandom. Izvori različito opisuju okupirano područje kao marionetsku državu, protektorat, „posebnu administrativnu pokrajinu” ili je opisuju kao marionetsku vladu. Vojni komandant u Srbiji imao je vrlo ograničene njemačke garnizonske snage i policijske odrede za održavanje reda, ali je mogao zatražiti pomoć od korpusa sačinjenog od tri divizije slabo opremljenih okupacionih snaga.
Zgrada Gestapoa u Negotinu
Njemački vojni komandant u Srbiji imenovao je dvije srpske marionetske vlade koje su izvršavale administrativne zadatke u skladu sa njemačkim smjernicama i pod njemačkim nadzorom. Prva od njih bila je kratkotrajna Komesarska uprava, uspostavljena 30. maja 1941. Komesarna vlada bila je osnovni alata okupacionog režima, bez ikakvih ovlašćenja. Krajem jula 1941, na okupiranom području izbio je ustanak, koga nisu uspjele ugušiti srpska žandarmerija, njemačka policija i sigurnosne snage, ni obližnje pješadijske snage. Kako bi pomogla pri suzbijanju ustanka, koga su na početku vodili jugoslovenske komunistički partizani i monarhistički četnici, osnovana je druga marionetska vlada. Vlada narodnog spasa na čelu sa Milanom Nedićem zamijenila je Komesarsku vladu 29. avgusta 1941. To nije dovelo do promjene stanje, te su Nijemci bili prisiljeni da dovedu snage sa linije fronta u Francuskoj, Grčkoj i čak sa Istočnog fronta kako bi ugušili ustanak. Počevši krajem septembra 1941. godine, operacija Užice protjerala je partizane sa područje okupirane Srbije, dok je operacija Mihailović rasula četnike. Otpor je nastavljen na nižem nivou sve do 1944, praćen čestim odmazdama, a jedno vrijeme je u znak odmazde ubijano 100 talaca za svakog ubijenog Nijemca.

Nedićev režim nije imao određen status prema međunarodnom pravu, nije imao ovlašćenja izvan onih koje su odredili Nijemci i bio je samo instrument njemačke vlasti. Jedina oblast u kojoj je marionetska vlada imala inicijativu i stekla uspijeh bila je prijem i briga o stotinu hiljada srpskih izbjeglica iz svih dijelova okupirane Jugoslavije. Tokom okupacije, Banat je bio autonomna oblast, koji je formalno odgovara marionetskoj vladi u Beogradu, ali su oblašću u praksi upravljali folksdojčeri. Iako je Komesarska uprava imala ograničenu upotrebu žandarmerije, Nedićeva vlada imala je ovlašćenje da osnuje oružane snage — Srpska državna straža — kako bi nametnula red, ali su snage odmah stavljene pod kontrolu višeg SS i policajfirera, i u suštini su djelovali kao njemačke pomoćne snage do njemačkog povlačenja u oktobru 1944. godine. Nijemci su takođe osnovali još nekoliko pomoćnih snaga za razne namjene unutar okupiranog područja. Da bi obezbjedili rudnik Trepču i željeznicu Beograd—Skoplje, Nijemci su sklopili dogovor sa albanskim kolaboracionistima na sjeveru Kosova, čime je to područje dobilo efektivnu autonomiju od marionetske vlade u Beogradu, koja je kasnije postala formalna njemačkim dogovorom. Vlada narodnog spasa je opstala sve do njemačkog povlačenja tokom sukoba sa kombinovanom Crvenom armijom, Bugarskom narodnom armijom i partizanskom Beogradskom ofanzivom. Tokom okupacije, njemačke vlasti su pobile skoro sve Jevreje koji su živjeli na okupiranom području, ubijanjem muškaraca u znak odmazde sprovođene 1941. godine i ubijanjem žena i djece u dušegupkama početkom 1942. godine. Nakon rata, vođeno je suđenje pojedinim ključnim njemačkim i srpskim vođama u okupiranom području i oni su pogubljeni zbog ratnih zločina.
* * *
U aprilu 1941. godine, Njemačka i njene saveznice su napale i okupirale Kraljevinu Jugoslaviju, koja je kasnije podijeljena. Dijelove Jugoslavije anektirali su njeni osovinski susedi: Mađarska, Bugarska i Italija. Nijemci su osmislili i podržali osnivanje marionetske države, Nezavisne Države Hrvatske (NDH), koja je uključivala veći dio teritorije predratne Banovine Hrvatske, uz dodatak područja današnje Bosne i Hercegovine i nekih susjednih teritorija. Italijani, Bugari i Mađari su okupirali ostale dijelove Jugoslavije.[9] Njemačka nije anektirala nijedan dio Jugoslavija, ali je okupirala sjeverne dijelove današnje Republike Slovenije i stacionirala je svoje vojne snage u sjevernoj polovini NDH. Slovenija pod njemačkom okupacijom bila je podijeljena na dvije administrativne oblasti, koje su stavljene pod upravu gaulajtera susjednih Rajhsgau Karntena i Rajhsgau Štajermarka