ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 338
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

1. izdanje!

Beograd XXI veka: iz starih utopija i antiutopija - Ivo Tartalja

Mnogi pisci starog i novog doba opisuju grad kakav prema njihovom shvatanju treba da bude sazdan. Ukoliko su im zamislili neostvarive, njihovi se opisi nazivaju utopije. Neki drugi pisci, ili isti pisci u drugim vremenima, više su skloni da govore o tome kakav grad ne treba da postane. Kao da su puke replike u polemici sa utopistima, njihovi su spisi prozvani antiuptopije ili distopije.“

Sadržaj:

GODINA 2071.

Grad iz mašte i grad maštanja
Beograd na karti utopija
Objavljivanje teksta
Ko je mogao biti autor
Podatak Arkadija Varađanina
Neiščitani pisac
Podudarne teme Đorđa Natoševića
Bledi obrisi razvalina

GODINA 2095.

Antiutopija Svetolika Rankovića
GODINA 2011.

Prognoza – ili utopija? – Stojana Novakovića
LETA GOSPODNJEG 1989.

PRILOZI

Milan Jovanović, Nove Varoši – Novi Beograd
Beograd posle 200 godina
Svetolik Ranković, U XXI veku
Stojan Novaković, Nakon sto godina


Ivo Tartalja (Beograd, 31. jul 1930 — Beograd, 3. novembar 2020) bio je srpski teoretičar i istoričar književnosti, profesor Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu i počasni član osnivač Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u kojem se nalazi porodična Zbirka porodice Tartalja.

Biografija
Ivo Tartalja rođen je 31. jula 1930. u Beogradu, u jednoj od poslednjih grofovskih porodica na Balkanu.[1] Njegov otac bio je književnik i pesnik Gvido Tartalja a stric slikar Marino Tartalja.[2]

Tartalja se školovao u Beogradu, gde je završio Osnovnu školu „Vuk Karadžić“, Prvu mušku gimnaziju, a zatim i Filozofski fakultet (filozofska grupa), na kome je doktorirao 1961. godine.[2] Radio je na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filozofskog, potom Filološkog fakulteta od 1955. do penzionisanja 1995. godine.[2] Pored redovne nastave na fakultetu izvodio je tečajeve za postdiplomsku nastavu u Beogradu, Novom Sadu i Prištini.[2] Po više semestara takođe je održavao nastavu iz teorije književnosti na novoosnovanim fakultetima u Nišu i Kragujevcu.[2] Od osnivanja Instituta za književnost i umetnost (najpre Centra za teoriju književnosti i umetnosti) radio je u ekipi osnivača i više godina kao referent za estetiku (1960–1968).[3]

Radio je kao sekretar Odbora za kritička izdanja u SANU (1972-1975), kao član uredništva biblioteke „Književna misao“ Srpske književne zadruge, edicije „Srpska književna kritika“[4] Instituta za književnost, kao i u redakcijama više periodičnih publikacija.

Preminuo je 3. novembra 2020. godine u Beogradu.[2]

Tartalja je bio počasni član i osnivač Adligata.[5]

Dela
Kao posebna izdanja objavio je knjige:

Počeci rada na istoriji opšte književnosti kod Srba (Srpska akademija nauka i umetnosti, 1964), - doktorska disertacija[6]
Đure Daničića lekcije iz estetike ( Institut za književnost i umetnost, 1968)[7]
Pripovedačeva estetika, prilog poznavanju Andrićeve poetike (Nolit, 1979)[8]
Beograd 21 veka – iz starih utopija i antiutopija (Srpska književna zadruga, 1989)[9]
Put pored znakova (Matica Srpska, 1991, Zavod za udžbenike, Banja Luka, 2006)[10]
Teorija književnosti za srednje škole (Zavod za udžbenike, Beograd, 1998, 2000, 2003, 2006, 2008, 2013)[11]
Do praestetike (Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, 2007)[12]
Pesma o pesmi: širom književnosti (Srpska književna zadruga, 2013)[13]
Estetika Đure Daničića, posthumno, 2019.[14]
Priredio je za štampu Studije i kritike Ljubomira Nedića, tri knjige Sabranih dela Bogdana Popovića (O umetnosti i stilu, Književna teorija i estetika, Listići i drugi članci), i knjigu Vojina Rakića Bogdan Popović iz razgovora davnih. Uredio je i pojedine zbornike.

Bibliografija njegovih radova objavljenih do 1986. godine objavljena je u sklopu dela „Anali Filološkog fakulteta” 1979. i 1996. godine.