ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 327
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Momir Krsmanovic - Triptih o golgoti Srba 1

Triptih o golgoti Srba je autorsko delo Momira Krsmanovića, koja govori o stradanju Srba u istočnoj Bosni i Hercegovini tokom rata 1992-1995.


Ova knjiga je zavetno delo u kojoj su sabrana svedočenja ljudi koji su preživeli rat i stradanje u Istočnoj Bosni i Hercegovini 1990-ih. U knjizi su priče ljudi koji su ispričali bez cenzure ili umanjivanja, istinu koja se zaista dešavala pred njihovim očima... to je svojevrsta usmena istorija Srba.

Priče svedočenja počinju od vremena pre rata kada je vladao prividan mir i blagostanje... a onda odjednom, dojučerašnje komšije i poznanici postaju krvoločne zveri koje se ustremljuju ka nevinim žrtvama sa novim kamama, bajonetima, srbosjecima, vapeći za srpskom krvlju... svi zajedno `Za dom spremni`, isto kao i pet decenija ranije u doba NDH. Komšije muslimani i Hrvati oblače uniforme sa grbovima nekih novih paravojski: HOS, HVO, Zelene Beretke, Patriotska liga... Srbi opijeni `bratstvom i jedinstvom`, socijalističkim idealima, ne shvataju baš najbolje o čemu je tu reč. Misle da njihova nevinost neće dovesti do tragičnih posledica, ali nije bilo tako. Naprotiv, baš to, ta nevinost i naivnost ih je preskupo koštala. Preko noći se jedan utopijski san srušio kao kula od karata, pokazujući im najmračnije lice života na zemlji.

U ovoj knjizi možete pročitati svedočenje Srpkinje Slavke Matić iz okoline Srebrenice, kojoj su muslimanske jedinice pod komandom Nasera Orića ubile muža Radivoja i dve ćerke Snežanu (29) i Gordanu (27)... Zatim svedočenje Mirka Babića koga su u zloglasnom logoru Čelebići mučile dve Hrvatice - ustašice. Opisano je i spaljivanje 60 srpskih sela u Srebrenici. Zatim razapinjanje srpskog deteta u Goraždu od muslimana. U isto vreme opisano je prihvatanje 20.00 hrvatskih izbeglica iz Srednje Bosne na teritoriju Republike Srpske.

`Rukopis predstavlja mukotrpan istraživački poduhvat: svedočenje preživelih očevidaca, opis stradanja Srba, kao što stoji u podnaslovu rukopisa, `u istoriji Bosne i Hercegovine 1992-1995`.` Prof. dr Smilja Avramov


Momir Krsmanović (Bursići, kod Višegrada, 1933) srpski je pisac. Autor je više istorijskih romana o genocidu nad srpskim narodom.[1]Godine 2013. objavljuje knjigu Golgota srpskog naroda 1941-1957. u sedam tomova, knjiga je skup usmenih svjedočenja o stradanju srpskog naroda iz istočne Bosne.

Biografija
Rođen je u srpskom selu Bursići u opštini Višegrad, Kraljevina Jugoslavija. Početkom Drugog svjetskog rata u Jugoslaviji, 3. oktobra 1941. godine kada je imao devet godina, preživeo je ustaški pokolj u Klisuri podno Sjemeća (između Sjemeća, Borika i Međeđe) nad srpskim zbjegovima u Podrinju. U ovom ustaškom pokolju mu je ubijena majka Joka, šestogodišnji brat Radomir i mnogobrojna rodbina. Otac Milivoje je preživio zajedno sa 40 stanovnika koji su branili selo od ustaša, ali su bili potisnuti i selo su zauzele ustaše. Momir Krsmanović je neposredno prije pokolja pobjegao u brdo iznad sela, a kada se nakon pokolja vratio, zatekao je rasporenu majku. Jedini koji je preživio pokolj je bio njegov šestogodišnji brat Milorad koji se nalazio sakriven ispod ponjave.[1]


„ Majku su mi ustaše rasporile nožem. Izašla su joj creva i ona se onesvestila. Kada je došla sebi, u tom nekom podrumu, u planinskoj kući gde su zatvorili žene i decu, koljači su već bili otišli uvereni da žive svedoke iza sebe nisu ostavili. Dve žene su, ipak, preživele. Savka Planinčić je uskočila u sanduk sa brašnom, a Marija Furtula je, iako i sama ranjena, zatrpana leševima drugih žena uspela da prevari ustaše da još daje znake života. One su mi mnogo godina kasnije prepričavale poslednje sate moje sirote majke. Pričale su mi kako je, kada je došla svesti, vlastitim rukama vraćala creva u stomak i molila jednu od njih da joj ga zašiju. Kada joj je uplašena žena drhtavim glasom rekla da ne sme, ona je samo odmahnu glavom: „Daj mi iglu, sama ću“. Tako se, jadna, sama zašivala. Sa njom su tada bili moja devetomesečna sestrica Dragica i mlađa braća, četvorogodišnji Milorad i šestogodišnji Radomir. Kada su crnokošuljaši otišli, uvereni da krvavi pir niko nije preživeo, onako majušni, su se iskobeljali ispod ponjave. Sestrica je plakala od gladi, a majka se ponovo onesvestila. Konci koje je sama prišivala popucali su. Više joj nije bilo spasa... baš kao ni malom Radomiru kojeg su ustaše izbole nožem.[1][2] ”
— Momir Krsmanović
U martu 1942. godine se pod naletom ofanzive Crne legije Jure Francetića ponovo našao u srpskim zbjegovima na Drini u Podrinju sa ocem Milivojem i preživjelim bratom Miloradom. Zbjeg je sačinjavalo 10.000 Srba. Na molbu Milana Nedića, njemačke trupe su spasile jedan dio Srba, tako što su krenule prema Drini i preuzele jedan dio zbjega koji se nalazio u okruženju Crne legije. Pošto su Momir i Milorad izgubili majku, Nijemci su dozvolili da se i otac Milivoje ukrca na teretni voz koji ih je odveo u logor Sajmište u Zemun. U logoru Sajmište ih prihvata Nedićev Crveni krst, te Momir osnovnu školu završava pri Nedićevoj vojsci u domu za srpske izbjeglice. Nakon završetka Drugog svjetskog rata završava mašinbravarski zanat i višu metalsku školu.[1]

Svoju prvu priču „Deca oko mrtve majke“ je objavio u listu „Omladina Jugoslavije“. Momir Krsmanović je potpredsednik upravnog odbora Akademije „Ivo Andrić“, član Udruženja književnika Srbije i Udruženja književnika Srpske. Penzionisan je i živi u Beogradu.

Djela
Njegovo prvo djelo „Teče krvava Drina“ izdato je 1983. Štampanje romana je finansiralo devet stotina zaposlenih preduzeća „Bora Kečić“ u Železniku, gdje je Momir Krsmanović u to vrijeme bio zaposlen. Za ovaj istoriografski roman u kome su sve ličnosti autentične, materijal je sakupljao punih deset godina. Roman je baziran na činjenicama, istinskim ličnostima i svjedočenjima preživjelih. Roman Teče krvava Drina zbog svoje tematike koja obrađuje zločine nad Srbima je 1983. godine izazvao mnoštvo reagovanja u javnosti tadašnje Jugoslavije. Roman je nazvan „atak na bratstvo i jedinstvo“, a u Beogradu je osnovana je i komisija za „slučaj Krsmanović“. Djelo Teče krvava Drina je posvetio svojoj majci Joki.

Tokom raspada Jugoslavije 1992. godine objavio je prvi dio trilogije Krvave ruke islama, koji je preveden i na engleski jezik. Roman je napisan u manastiru Velika Remeta na Fruškoj gori. Ova trilogija je upotpunjena romanima Tragovi mrtve braće i Kletva mrtve braće.

Roman I bog je zaplakao nad Bosnom, u kome opisuje stradanja srpskog naroda u periodu Rata u Bosni 1992-1994, objavljuje 1994. godine. Za pisanje ovoga romana je koristio 120 audio-kaseta koje sadrže svjedočenja o stradanju Srba na prostoru od Brčkog do Nevesinja.

Nagrade
Za roman Teče krvava Drina koje je prevedeno na engleski jezik je dobio zahvalnicu od Simona Vizentala i Margaret Tačer. Dobio je i zahvalnicu od Patrijarha srpskog Pavla.[1]

Orden Svetog Save 2. reda uručio mu je 22. oktobra 2019. patrijarh srpski Irinej.