ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K301
Jezik: Srpski

Melanija Bugarinović (Bela Crkva, 29. jun 1903 — 1986) bila je srpska operska pevačica.

Melanija je počela da se bavi pevanjem u ranom detinjstvu, sa šest godina. Kao sedamnaestogodišnjakinja, 1930. godine je primljena u Operu Narodnog pozorišta u Beogradu.

Ostala je upamćena kao prva Srpkinja sa stalnim angažmanom u Bečkoj operi, kao i prva Srpkinja koja je uzela učešće na Bajrojtskim svečanostima u Nemačkoj.

Jedna ulica u Novom Sadu nosi ime Melanije Bugarinović.

Melanija Bugarinović je već sa šest godina pevala u pevnici crkve u rodnom gradu, a nastavila da se bavi pevanjem u školskom horu. Muzičku školu je učila u Temišvaru, gde se i udala i rodila kćerku Mirjanu, kasnije poznatu opersku pevačicu.

U Beograd je došla 1930. godine. Tadašnji upravnik Narodnog pozorišta, Milan Predić, i direktor Opere, čuveni kompozitor Stevan Hristić, prepoznali su u njoj autentičnu i svežu opersku snagu, pa je nakon mesec dana provedenih u Beogradu, primljena u Operu. Uskoro je dobijala glavne uloge u operama. U Operi Narodnog pozorišta u Beogradu je imala angažman u dva navrata: u periodu od 1930. do 1937. godine i od 1946. do 1968. godine.

Godine 1937. odlazi u Beč i postaje prva Srpkinja sa stalnim angažmanom u Bečkoj državnoj operi.[1] Istovremeno joj je ponuđen i angažman u Berlinu, ali se ona ipak odlučila za odlazak u Beč. Takođe je prva Srpkinja na Bajrojtskim svečanostima u Nemačkoj, na koje pravo učešća imaju najeminentniji solisti i dirigenti, gde je kao članica festivalskog ansambla (sezona 1952/1953)[2] ostvarila niz likova iz Vagnerovih opera.

Operski repertoar Melanije Bugarinović je bio izuzetno bogat, i po broju operskih uloga i po broju zastupljenih kompozitora. Gostovala je u Nemačkoj, Španiji, Čehoslovačkoj, Italiji, Francuskoj, SSSR-u, Švajcarskoj, Austriji, Grčkoj, Izraelu, Egiptu...

U Beograd se vratila posle Drugog svetskog rata, kao zvezda.

Iz javnosti se povukla 1968. Nakon smrti ćerke je počela da razmišlja o osnivanju fonda za unapređenje vokalne umetnosti mladih, a konačnu odluku je donela 1978. godine. Tako je ustanovljen Fond za unapređenje vokalne umetnosti mladih „Melanija Bugarinović i ćerka Mirjana Kalinović-Kalin“ u Novom Sadu, povodom kojeg je bila priređena i svečanost u Gradskoj kući. Fondom je predviđeno da se sva pokretna i nepokretna imovina ove operske dive i njene rano preminule kćerke, daruje novosadskoj opštini u cilju školovanja mladih talenata vokalnog i klavirskog odseka iz SMŠ „Isidor Bajić“ i Akademije umetnosti u Novom Sadu.

Melanija Bugarinović je umrla 1986. godine, a iza nje su ostale dve kuće u Beogradu od po nekoliko stotina kvadrata, izuzetno vredna numizmatička i filatelistička zbirka, kao i raskošan zlatni nakit.

Jedan od članova ugovora u vezi sa osnovanim fondom je bio taj da se iz pokretne imovine koja se unosi u Fond, izdvoje predmeti vezani za umetnički razvoj i stvaralaštvo pevačica i da se oni na odgovarajući način učine dostupnim javnosti. Nakon smrti Melanije Bugarinović 1986. godine, sva pokretna imovina je preneta u Muzej grada Novog Sada. U ovoj instituciji kulture formirana je posebna zbirka – Memorijal Melanije Bugarinović i kćerke Mirjane Kalinović – Kalin, kao trajna uspomena na dve srpske primadone. Muzejska kolekcija sadrži dragocen dokumentarni i ilustrativni materijal, lične predmete i mnoštvo drugih svakodnevnih predmeta koji su se nalazili u domovima Melanije Bugarinović i Mirjane Kalinović. Iz sačuvanih ličnih dokumenata, mogu se doznati detalji iz privatnih i profesionalnih biografija dve pevačice, a među 1500 sačuvanih fotografija, posebno se ističu brojne scenske fotografije, počevši od ranih tridesetih godina i prvih angažmana Melanije Bugarinović, do uloga u Beču, Berlinu i drugim evropskim metropolama.

O profesionalnim uspesima majke i kćerke svedoče i sačuvani plakati, programi i pozivnice za predstave u renomiranim operskim kućama. Jedinstveni kompleti gramofonskih ploča, snimljeni u Londonu, Parizu, predstavljaju pravu dragocenost, dok amaterske magnetofonske i filmske trake prikazuju pevačice i u opuštenijem okruženju. Poseban segment stalne postavke u Muzeju grada Novog Sada izdvojen je za rekonstrukciju enterijera njihovih domova, pa publika ima priliku da vidi instrumente, umetničke slike, nameštaj, predmete primenjene umetnosti. Prilikom svakog od svojih brojnih gostovanja, ona je kupovala interesantne detalje kojima je opremala prostore svoje vile u Beogradu. Austrijsko i rusko srebro, staklo iz Venecije, porcelan iz Beča i studijske kopije značajnih evropskih slikara, bili su interesantni oku Melanije Bugarinović.

Ovi eksponati oslikavaju ukus, svakodnevicu i privatni život Melanije Bugarinović, ali i način života posleratne generacije imućnih Beograđana. Nažalost, sudbina ove zaostavštine ima i svoju tužnu stranu. Iako su Novom Sadu poklonjene dve beogradske vile u kojima su pevačice stanovale, lošim gazdovanjem jedna od njih je nepovratno izgubljena, a druga potpuno prepravljena od strane zakupca. Život primadona u zelenilu mirnog Senjaka danas je moguće videti samo na nekoliko filmskih traka i fotografija koje se čuvaju u Muzeju grada Novog Sada.