ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2011
Jezik: Srpski
Autor: Strani

344 strane
Zlatni Zmaj
Naslov originala: Schwarze Sohne / Rüdiger Sünner

Upotreba i zloupotreba mitova u nacionalsocijalizmu i desničarskoj ezoteriji; doktor filozofije, pisac, muzičar i reditelj, napisao je knjigu `Crno sunce` u kojoj na jednostavan način objašnjava „gotovo nepojmljive pojave iz vremena Drugog svetskog rata i Trećeg rajha”, govoreći o toj mitološkoj pozadini nacionalsocijalizma, i iznoseći zaboravljene činjenice.

„Kada se danas u knjigama ili televizijskim emisijama o Trećem rajhu pomene pojam ’arijevac’, mnogi tu reč svrstaju među neosnovane izmišljotine nekoliko ludih nacista koji su preko noći hteli da se uzdignu na pijedestal nadmoćnog gospodarskog naroda...“

Ridiger Siner, doktor filozofije, pisac, muzičar i reditelj, napisao je knjigu u kojoj na jednostavan način objašnjava „gotovo nepojmljive pojave iz vremena Drugog svetskog rata i Trećeg rajha”, govoreći o toj mitološkoj pozadini nacionalsocijalizma, i iznoseći zaboravljene činjenice.

Ostali naslovi koji sadrže ključne reči: Mitologija , Nacionalsocijalizam , Ideologija okultni Treći Rajh

Ridiger Siner (1953) – dr filozofije, pisac, muzičar i reditelj. Živi u Berlinu.
Reditelj je filmova: Legenda o Nilu – Paul Kle u Egiptu, za koji je dobio Nagradu za istorijski dokumentarni film Međunarodnog festivala umetničkog filma u Parizu (1995); Kreativan univerzum – dijalog između prirodnih nauka i duhovnosti; Tajna Nemačka – putovanje ka duhovnosti ranog romantizma; i Tamna noć duše – putovanje u psihologiju Karla Gustava Junga.
Autor je i knjige Lađa mrtvih i zvezdani zamak – putovanja do mitskih mesta Evrope (2004).

Mitologija koja je veličala život i ubila milione
Crno sunce, Ridiger Siner
Kukasti krst, mitološki simbol kružnog kretanja i kosmičkog obnavljanja, ukrašava dalaj-lamine odaje, međutim, bio je i najvažniji simbol Hitlerove vladavineNaslovna strana knjige „Crno sunce, upotreba i zloupotreba mitova u nacionalsocijalizmu i desničarskoj ezoteriji”
Jedan je korak od uzvišene vizije do grešne mahnitosti, mudro je jednom primetio neko, ko je životni vek proveo u 20. veku, u kojem su ideologije bile pod najvećim uticajem mitova, a na štetu humanosti.
U novije vreme emisije na kanalu Nacionalne geografije pokazuju da su i u nacističkoj Nemačkoj potrage za „svetim” predmetima, slične avanturama Indijane Džonsa, bile motivisane stvarnim idejama lidera o njihovoj besmrtnosti i snazi.
Upravo je Ridiger Siner, doktor filozofije, pisac, muzičar i reditelj, napisao knjigu „Crno sunce, upotreba i zloupotreba mitova u nacionalsocijalizmu i desničarskoj ezoteriji”, prema kojoj je snimljen istoimeni film, a u kojoj na jednostavan način objašnjava „gotovo nepojmljive pojave iz vremena Drugog svetskog rata i Trećeg rajha”, govoreći o toj mitološkoj pozadini nacionalsocijalizma, i iznoseći zaboravljene činjenice. Ovo delo kod nas je objavila izdavačka kuća „Zlatni zmaj”, u prevodu Nebojše Baraća.
„Mitologija je istovremeno i čarobna i opasna. Bez nje ne bi bilo religije, umetnosti, kao ni modernog bioskopa, a opet, bilo bi prosuto i manje krvi u istoriji čovečanstva. Pod njenom zavodljivom magijom svoja remek-dela stvarali su umetnici kao Homer, Dante, Helderlin, Vagner, Pikaso ili Džojs, i u njeno ime istrebljivani su narodi.
Kukasti krst, mitološki simbol kružnog kretanja i kosmičkog obnavljanja, ukrašava dalaj-lamine odaje, međutim, bio je i najvažniji simbol Hitlerove vladavine: on ga je i doživljavao kao ’sveti germanski simbol’ i pod njegovom senkom pobio milione ljudi”, piše Ridiger Siner.
On je u knjizi „Crno sunce” opisao takozvani mitološki surogat u Trećem rajhu, „miks” koji je pretke stavio u središte „besmrtne narodne duše”, oživeo germanska predanja, mit o Svetom gralu i Parsifalu, Ede, Pesmu o Nibelunzima, kao i slike hrišćanske apokalipse, podražavajući paganske religije „zarad veličanja arijevske gospodarske rase”. Siner naglašava da su Hitler, Himler i Rozenberg verovali u legende o poreklu „arijevaca” na praistorijskim kontinentima dalekog severa, kao u stvarne istorijske činjenice. Međutim, kritički posmatrajući ovakva shvatanja, Siner pokazuje koliko je to zloupotrebljeno germansko-nordijsko predanje do danas „ostalo prekriveno velom srama i krivice”, od koje se neki današnji Nemci brane „štitom potiskivanja i ironije”, mada slična opčinjenost starim bogovima postoji i u današnjim desničarskim krugovima.
Siner objašnjava da je početkom prošlog veka u Nemačkoj i Austriji stvoreno mnoštvo ezoterijskih i neogermanskih grupa, što je bila posledica želje za begom od ubrzane industrijalizacije, bekstvom u tradiciju i nematerijalno.
„Nacionalsocijalistička radnička partija Nemačke nazivala je sebe pokretom i govorila o izbavljenju i buđenju Nemačke, o krvi i tlu, nasleđu predaka, nordijskoj veličini, i budućem hiljadugodišnjem carstvu. Kukasti krst, njihov glavni simbol preuzet od ezoterijskih grupa, tumačili su kao starogermanski ’Sunčev točak’, otelotvorenje ponovnog rođenja ’arijevske svetlosti’ u vremenu vladavine tame. Na proslavi Dana partije stotine ljudi s bakljama u rukama oblikovalo je takav krst, koji se lagano okretao oko središta kako bi prikazao Sunčevo kretanje i rađanje nove zore”, ističe Siner.
Ogromni iracionalni potencijal ove ideologije Siner objašnjava i Hitlerovom vizijom konačne pobede, koja bi bila proslavljena raskošnom predstavom Vagnerovog „Parsifala”, a zatim bi bio osnovan verski centar SS-a pod imenom „Središte sveta”, gde bi na osnovu germanskih mitova bila razvijena nova religija. Kako primećuje Ridiger Siner, devedesetih godina prošlog veka čak su i neki provokativni rok i pop projekti koristili motive iz nacističke mitologije, što je zatim izmešano sa novim pravcima tehno, dark-metala i indastrijala. Ipak, Siner zaključuje da drevni mitovi nemaju ništa sa nacističkim zloupotrebama, mada priznaje da oni sadrže pogodne elemente koji su inspirisali totalitarni režim, a odnose se na to da su čast i osveta vrednije od miroljubivosti, poštovanje vođa i proročišta, iz prirode je na društvo preslikana vladavina jačeg.

M. Vulićević