ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K107
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Benito Amilkare Andrea Musolini (ital. Benito Amilcare Andrea Mussolini; Dovija di Predapio, 29. jul 1883 — Dongo, 28. april 1945) je bio italijanski političar, novinar i vođa Nacionalne fašističke strane, koji je upravljao Italijom kao premijer od 1922. sve do svoje smene 1943. Bio je jedna od ključnih ličnosti u obrazovanju fašizma.[1] Stvorio je fašističku državu korišćenjem lične harizme, apsolutnom kontrolom medija i progonom političkih protivnika. Nosio je titulu duče (ital. il duce - vođa). Poraz u Drugom svetskom ratu je doveo do pada Musolinija i fašističkog režima.

Musolini je 1912. bio jedan od vodećih članova Nacionalnog direktorata Italijanske socijalističke partije.[2] Izbačen je iz člansva Italijanske socijalističke partije zbog svog protivljenja stavu partije o neutralnosti u Prvom svetskom ratu. Kasnije je osnovao fašistički pokret. Nakon marša na Rim oktobra 1922. postao je najmlađi italijanski premijer u istoriji sve do imenovanja Mateja Rencija u februaru 2014. Nakon što je uništio svu političku opoziciju koristeći svoju tajnu policiju i zabranjivanjem radničkih štrajkova, [3] Musolini i njegovi fašistički sledbenici su učvrstili vlast nizom zakona kojim su preobrazili državu u jednopartijsku diktaturu.

Musolini je od 1939. pokušavao da odloži veliki rat u Evropi barem do 1942. Musolini se 10. juna 1940. pridružio Hitleru i uveo Italiju u Drugi svetski rat, mada je bio svestan da Italija nije imala vojnih kapaciteta da vodi dugi rat protiv Francuske i Ujedinjenog Kraljevstva.[4] Musolini je verovao da nakon neizbežnog mira sa Francuskom Italija da dobije teritorijalne ustupke od Francuske i da potom skoncentriše svoje snage na veliku ofanzivu u Egiptu, gde su snage Ujedinjenog Kraljevstva i Komonvelta bile brojčano slabije od Italijana.[5]

Rat se nadalje odvijao veoma nepovoljno po Italiju, pa je 24. jula 1943, ubrzo po savezničkom iskrcavanju na Siciliji, Veliko fašističko veće glasalo protiv njega, a kralj Vitorio Emanuel III je sledećeg dana naredio da se Musolini uhapsi. Musolini je 12. septembra 1943. spasen iz zatvora desantom na Gran Saso koje su izveli nemačke specijalne snage. Zatim je postao je vođa Italijanske socijalne republike, satelitskog režima nacističke Nemačke u severnoj Italiji. Krajem aprila 1945, kada je potpuni poraz bio na pragu, Musolini je pokušao da pobegne na sever, ali su ga uhvatili i likvidirali italijanski partizani.[6] Njegovo telo je odneseno u Milano gde je bilo obešeno...

Franco Bandini (Sijena, 16. novembar 1921 - Colle Val d`Elsa, 12. novembar 2004) bio je italijanski novinar.

Bandini je rođen u Sijeni 1921. godine, potporučnik artiljerije u ruskoj kampanji 1942-43, više od četrdeset godina bio je novinar Corriere della Sera i specijalni dopisnik nedeljnika La Domenica del Corriere , L `Evropski i vreme. Napisao je nekoliko istorijskih knjiga, uglavnom posvećenih italijanskom dvadesetom veku; Posebno treba napomenuti njegovo delo Tehnika poraza, posvećeno danima koji su neposredno prethodili i koji su usledili nakon ulaska Italije u rat u Drugom svetskom ratu, zajedno sa nacističkom Nemačkom. U njegovoj produkciji nalazimo, pored preovlađujućih istorijskih tekstova, i knjige različitih žanrova kao što su pirati iz svemira, naučnofantastične priče iz 1953. godine, brošura Il Olio italiano iz 1955. godine i Istraživanje misterije letećih tanjira o fenomenu viđenja, objavljeno 1971. Prvo je predložio hipotezu o Musolinijevom „dvostrukom pucanju“, prvo od britanskih tajnih službi, a zatim od italijanskih partizana [3]. Napustio je Milano 1970. godine i povukao se na svoju farmu Il casalone u mestu Colle Val d`Elsa, u provinciji Sijena, gde je i umro u 83. godini 2004. godine, uz pomoć supruge Paole Montini i njegove dece.