ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K99
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


Izdavač: Vojnoizdavački zavod - Beograd,
1968. god.
Tvrd povez sa zaštitnim omotom, 20 cm.
247 str.

Petar Tomac (12. oktobar 1899 - 7. april 1973) bio je hrvatski i jugoslovenski vojskovođa i vojni istoričar.

Karijeru je započeo u jugoslovenskoj kraljevskoj vojsci, gde ga je zatekao aprilski rat. Posle kapitulacije Jugoslavije i osnivanja NDH se pridružio Hrvatskom domobranstvu, gde je napredovao do čina pukovnika i postao zapovednik 1. zbornog područja sa sedištem u Petrinji. Godine 1944. je prešao na stranu partizana i postao načelnik obaveštajnog odelenja Glavnog štaba Hrvatske. Posle rata je predavao istoriju na Vojnoj akademiji u Beogradu i postao direktor Vojnoizdavačkog instituta. Napisao je niz knjiga o vojnoj istoriji, kako Evrope, tako i južnoslovenskih prostora, bio je saradnik uredništva Vojne enciklopedije.


Kosovska bitka (bitka na Kosovu, boj na Kosovu, Kosovski boj ili Vidovdanska bitka) je vođena 15. juna[16] 1389. godine na hrišćanski praznik Vidovdan[17], nedaleko od Prištine, između srpskih i osmanskih snaga. Srpske snage je predvodio knez Lazar Hrebeljanović i među njima su bile i snage njegovih srodnika i saveznika, dok se na čelu turske vojske nalazio sultan Murat I sa sinovima Jakubom i Bajazitom.

U prvoj fazi bitke, srpske snage su potisnule protivnika,[18] a jedan od srpskih vitezova (Miloš Obilić) je uspeo da ubije sultana Murata. Njegov sin Bajazit je uspeo posle toga da konsoliduje svoje redove i krene u protivnapad u kome je zarobljen knez Lazar. On je po njegovom naređenju pogubljen, posle čega se osmanska vojska povukla sa bojišta i napustila Srbiju.[18]

Prvi izvori o samoj bici govore o srpskoj pobedi, a tek kasnije se javljaju navodi o nerešenom ishodu i srpskom porazu (sredinom XV veka). Zbog toga se smatra da je sama bitka završena najverovatnije srpskom pobedom ili eventualno nerešeno, ali ona po svojim dalekosežnim posledicama predstavlja otomansku pobedu.[18] Smatra se da su dva ključna momenta bitke pogibija srpskog vlada kneza Lazara i pogibija turskog sultana Murata.

Lazarevi naslednici su pod pritiskom mađarskih napada (jesen 1389)[19] i njihovih kontakata sa Vukom Brankovićem, sklopili u prvoj polovini 1390. godine mir sa Bajazitom i priznali njegovu vrhovnu vlast.[19] Uz pomoć njegovih trupa, oni su uspeli da potisnu Mađare i povrate izgubljene predele u zapadnoj Srbiji.[19]

Kosovska bitka je imala veliki odjek u tadašnjoj Evropi i uspela je da privremeno zaustavi osmansko širenje u Evropi.[18] Ona je tokom narednih vekova postala centralni motiv srpske narodne epske poezije i centralni motiv srpskog nacionalnog identiteta.