ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K58 / Ms
Jezik: Srpski
Autor: Strani

U dobrom stanju! Spoljasnjost kao na fotografijiama, unutrasnjost u dobrom stanju!

Opis

Pred vama je jedna od onih knjiga kojoj godine samo potvrđuju njenu vrednost, jer svaka nova generacija u njoj nalazi velike pou­ke istorijskih dijalektičkih procesa koji su neumitno menjali lice evropskog kontinenta. Senjobos je vrlo dobro znao da izučavanje istorije predstavlja jedan od najvažnijih vidova političkog obra­zovanja. Zato se trudio da istorijskoj nauci dâ najkonkretniju moguću primenu u svakodnevnom životu. On je jedan od ute­meljivača francuske L’École méthodique, škole koja je u naj­boljem pozitivističkom maniru nastojala da dostigne apsolutnu istoriografsku objektivnost.

Uporedna istorija evropskih naroda obrađuje najrelevantnije isto­rijske epohe i civilizacije Starog kontinenta, od grčke i rimske, pre­ko vizantijske, pa sve do Prvog svetskog rata. Autor analizira sve­štenstvo i religiju, srednjovekovno feudalno uređenje, fenomen re­ne­sanse, gradove, zanate i trgovinu, velike ratove i politička previ­ranja. U tom lucidnom preseku velikih zbivanja i turbulencija kojima je naš kontinent bio bogatiji od drugih, naći ćemo odgo­vore na uzroke mnogih savremenih kulturno-političkih pojava ili bar precizno postavljena pitanja na koja društvene nauke, a posebno istorija, tek treba da odgovore.



Charles Seignobos (rođen 10. septembra 1854. u Lamastru, umro 24. aprila 1942. u Ploubazlanec) bio je francuski naučnik istoriografije i istoričar koji se specijalizovao za istoriju Francuske treće republike i bio je član Lige za ljudska prava.

Biografija
Seignobos je rođen u republikanskoj protestantskoj porodici 1854. godine u Lamastreu u francuskom departmanu Ardeche, sin Charles-Andre Seignobos-a, zamenik za Ardeche od 1871. do 1881. godine i ponovo od 1890. do 1892. godine, a takođe i odbornik Lamastre od 1852.- 1892. Diplomirao je 1871. godine u Tournonu, gde je učio kod francuskog simboličkog pesnika i kritičara Stephana Mallarmea. [1] Nakon zvjezdane akademske karijere na Ecole normale superieure, gdje je pohađao kurseve kod Numa Denisa Fustel de Coulangesa i Ernesta Lavissea, diplomirao je historiju.

Posle se preselio u Nemačku gde je dve godine studirao, a većinu vremena proveo je u Gottingenu, Berlinu, Minhenu i Lajpcigu. Nazvan na pozicioniranom statusu kao Maitre de conferrences na Burgundskom univerzitetu 1879. i profesor na Ecoles des hautes etudes internationales et politkues (HEI-HEP), odbranio je doktorsku tezu 1881, a potom je imenovan na radno mesto na Sorbonne. Smatra se, zajedno sa prijateljem fiziologom Luisom Lapickueom, jednim od dva osnivača naučne i humanističke zajednice „Sorbonne-Plage“ u gradu L`Arcouest u Ploubazlanecu, blizu Paimpola. (Marie Curie je tamo sagradila kuću i preselila se tamo 1912.) [2] [3]

Njegov brat Raimond Seignobos naslijedio je njihovog oca (koji je bio gradonačelnik samo nekoliko sedmica 1870.) na mjestu gradonačelnika Lamastre od 1895. do 1914. godine.

Charles Seignobos umro je u aprilu 1942, nakon što je smešten u kućni pritvor u Ploubazlanec u Bretanji.

Smatran zajedno sa Charles-Viktorom Langloisom jednim od vodećih zagovornika istorijske metode, Seignobos je napisao niz radova o političkoj istoriji koji su primenili nemački istorijski metod, koristeći svoje odlično znanje jezičkih detalja u dokumentarnim istraživanjima na engleskom i nemačkom jeziku. Kao rezultat kritičkog čitanja rukopisa, on je smatran jednom od glavnih ličnosti u istoriji istorijskog metoda.

Kako bi naglasili važnost primarnih izvora, Seignobos i Langlois su u svom priručniku `L`Introduction auk etudes historikues` (1897) skovali poznatu maksimu `L`histoire se fait avec des dokument`.