ISBN: Ostalo
Godina izdanja: Ostalo
Autor: Domaći
Vrsta: Istorija srpske književnosti
Jezik: Srpski

Ukoričeni, 640 strana, tvrd povez, stanje veoma dobro.
Sadrčaj na slikama 2 i 3

Deo sardžaja koji se ne vidi na slikama:
- Slavko Gordić - U zmaku igre i promene
- Predrag Popović - Priče o ratu, detinjstvu i prvim tragičnim saznanjima o svetu
- Miloš I. Bandić - Romantizam u istoriji književnosti: Sudbine i strukture
- Ivan Šop - Biseri persijske lirike
- Predrag Protić - Povest o ljudskoj sudbini
- Pavle Stefanović - Gramatika po Jovanu

U OVOM BROJU
- Autobiografska spomenica kralja MIlutina

Ovo je najstariji srpski časopis među onima koji i danas izlaze. Pokrenuo ga je 1824. godine Georgije Magarašević. Prva knjiga pod nazivom Serbske letopisi izašla je krajem 1824. godine sa oznakom za 1825. Časopis je uređivan u Novom Sadu, a štampan u Budimu. Odziv publike je bio slab, tako da je Magarašević najavio obustavljanje časopisa ako mu rodoljubivo građanstvo ne pritekne u pomoć. Ovaj apel je bio povod da se u Pešti osnuje književno društvo Matica srpska koje je, između ostalog, na sebe preuzelo brigu oko daljeg izdavanja Letopisa. Posle Magaraševićeve smrti 1830. godine, uredništvo preuzima Jovan Hadžić (Miloš Svetić) i časopis postaje stvarni organ Matice srpske i književne grupe oko nje.

U peštanskom periodu (1830—1864) Letopis je negovao slovensku književnu i kulturnu uzajamnost, ali je sve više pažnje posvećivao srpskoj i ostalim južnoslovenskim književnostima, naročito pod uredništvom Jakova Ignjatovića (1854—1856), koji je pokušao da ga modernizuje i od njega napravi tribinu savremenog književnog stvaralaštva. Pod uticajem moćnih i konzervativnih patrona Jovana Hadžića i Save Tekelije, Letopis je štampan starim pravopisom. Nije izlazio 1835. i 1836. godine jer je Matica srpska tada bila ukinuta. Za obnovu Matice i Letopisa veoma je zaslužan Teodor Pavlović, koji je bio urednik časopisa od 1832. do 1841. godine. U ovom periodu časopis nekoliko puta menja ime (Serbskij letopis, Novij serbskij letopis). Posle preseljenja Matice srpske u Novi Sad 1864. godine, Letopis sve više postaje istorijski i književno-istorijski, a tekući književni život se manifestuje kroz druge časopise. Po dolasku u Novi Sad Letopis uvodi novi pravopis, a 1873. godine menja i ime u Letopis Matice srpske. U ovom periodu uređivala su ga tri urednika: Antonije Hadžić, Jovan Bošković i Milan Savić.

Za vreme Prvog svetskog rata Letopis je obustavljen, a obnovljen je 1921. godine pod uredništvom Vase Stajića. Do 1924. izlazi neredovno i stalno menja urednike. Marko Maletin ga uređuje od 1924. do 1929. godine i uspeva da od Letopisa načini aktuelnu mesečnu publikaciju koja prati književni, kulturni, ekonomski i politički život. Od 1933. godine uređuje ga Nikola Milutinović sve do Drugog svetskog rata. Posle rata redakciju preuzima Živan Milisavac. Godine 1953. časopis je pokrenuo pitanje srpskohrvatskog književnog jezika, što je rezultiralo Novosadskim dogovorom iz 1960. godine i radom na sastavljanju zajedničkog srpsko-hrvatskog pravopisa.