ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1956
Jezik: Srpski
Autor: Strani
Vrsta: Teorija književnosti

ĐERĐ LUKAČ

GETE I NJEGOVO DOBA

Prevod - Marija Kon

Izdavač - `Veselin Masleša`, Sarajevo

Godina - 1956

242 strana

21 cm

Povez - Broširan

Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja



SADRŽAJ:
Predgovor
Patnje mladog Vertera
Vilhelm Majsterove godine učenja
Prepiska između Šilera i Getea
Šilerova teorija o modernoj literaturi
Helderlinov `Hiperion`
Studije o Faustu
I O istoriji postanka
II Drama ljudskog roda.
III Faust i Mefistofeles
IV Tragedija `Grethen`
V Stilska pitanja: kraj `umjetničkog perioda`


`Đerd Lukač, savremeni literarni teoretičar, napisao je djelo `Gete i njegovo doba` s namjerom da pokaže šta za estetiku znači klasično nasljede koje kao velika umjetnost `u ukupnosti društvenog svijeta prikazuje čovjeka uzetog u cjelini, čitavog čovjeka` i da dokaže da je `kulturni razvoj Njemačke rezultanta borbe između napretka i reakcije`.

U specijalnim studijama o Geteovim djelima `Patnje mladog Vertera`, `Godine učenja Vilhelma Majstera` i `Faust` dokazuje Lukač da Gete ima ulogu progresivnog borca, obara legende o Geteu kao pretstavniku iracionalističke životne filozofije izlažući njegovo sudjelovanje u opštem razvojnom procesu Prosvjetiteljstva, revidirajući mišljenje o njegovom stavu prema Francuskoj revoluciji i podvlačeći njegov, osporavan, realizam.

Ujedno Lukač prekida u tim esejima sa uobičajenom interpretacijom zasnovanom ha biografizmu. Dajući u slici Njemačke toga vremena društvene uslove u kojima djeluje Gete, on ga izdiže iznad uskog nivoa individualnog doživljavanja i gleda u njemu velikog humanistu, koji kao umjetnik nosi i vidi opšti razvoj i napredak čovječanstva.

U tom smislu Lukač ističe kao osnovu svojih eseja misao o uskoj povezanosti između umjetnosti i politike. On se stoga zadržava na izlaganju idejne problematike u umjetničkom djelu i ne osvrće se posebno na ostale elemente estetike. Međutim, iako Lukač u tim esejima podvlači obradu socijalnih problema, ne osporava vrijednost umjetničke izražajne snage. Gete, a i Šiler i Helderlin, oko kojih su građanski literarni teoretičari također obavili svoju legendu, dokazuju u interpretaciji Lukačevoj da su u dubokoj povezanosti sa sudbinom cijelog čovječanstva svoje snage upotrebili za stvaranje novih umjetničkih formi, adekvatnih njihovoj opšteljudskoj ideologiji i da naziv klasičnog perioda u njemačkoj književnosti ima svoje opravdanje upravo u toj cjelovitosti savršene forme i naprednog pogleda na svijet.

Na polju književne teorije ovaj način interpretacije njemačkih klasičara daje nove rezultate, ukazuje na to da njihova umjetnička djela obiluju mislima koje raniji teoretičari sa svog aspekta nisu znali i nisu mogli da izdvoje ma kako se uživljavali i u detalje proučavali djela.`



Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Georg Lukács Goethe und seine Zeit And His Time