ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1986
Autor: Domaći
Vrsta: Istorija svetske književnosti
Jezik: Srpski

Veoma dobro očuvano!

Autor - osoba Budimir, Milan
Flašar, Miron
Naslov Pregled rimske književnosti = De auctoribus romanis / Milan Budimir, Miron Flašar
Uporedni naslov De auctoribus romanis
Vrsta građe knjiga
Jezik srpski, latinski
Godina 1986
Izdanje 3. izd.
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Naučna knjiga, 1986
Fizički opis XI, 687 str. ; 24 cm.
Napomene Važniji pregledi i priručnici: str. 5-6
Skraćeni naslovi dela: str. 7-9
Indeks.
Predmetne odrednice Rimska književnost -- Istorija

PREDGOVOR
Ovaj je udžbenik namenjen studentima antičke književnosti, ali je pisan tako da koristi i čitaocima koji ne znaju ni grčki ni latinski. Prevedeni su stoga ne samo mnogi stručni termini i naslovi dela već i odlomci tekstova koji se navode kao primeri karakteristični za umetnost pojedinih književnika. Rukopis je bio završen kad se pojavio Pravopis srpskohrvatskoga književnog jezika koji je sastavila Pravopisna komisija. Njeni su članovi naši ugledni filolozi i gotovo svi su profesori univerziteta. Ali u toj komisiji nije bilo nijednoga klasičnog filologa, iako pouzdano znamo da su evropski književni jezici, pa i srpskohrvatski, nastali i razvijali se na podlozi klasičnih jezika. Pominjemo ovo stoga što u našem udžbeniku transkripcija ličnih imena (Kikeron, Kajsar) i naziva dela (Ajneida) ne odgovara transkripciji koju preporučuje Pravopisna komisija, koja se poziva na „tradicionalni latinski izgovor` ne samo kod imena latinskog već i kod imena grčkog porekla. Treba, međutim, videti na koju se i kakvu tradiciju misli.
Rečeno je da pouzdano znamo da su evropski književni jezici, pa i naš književni jezik, nastajali i razvijali se na podlozi klasičnih jezika. Ipak ima nekih razlika u tome pogledu. Književni latinski jezik, zahvaljujući pesniku Eniju i trudoljubivom retoru Kikeronu, izgrađen je neposredno prema grčkom originalu. Ali dok je ta latinska kopija grčkog originala postala uzorom za potonje književne jezike zapadne Evrope, najstariji književni jezik balkanskih Slovena ne može se nikako smatrati kopijom latinske kopije, a još manje kopijom zapadnoevropskih kopija te iste kopije. Zahvaljujući učenim Solunjanima Ćirilu i Metodiju književni staroslovenski jezik, koji je i te kako uticao na mnoge slovenske jezike i književnosti, izgrađivan je prema grčkom originalu, a taj original predstavlja doista najstariji evropski književni jezik. Evo nekih leksičkih primera koji pokazuju kako je taj prototip evropskih književnih jezika uticao bilo neposredno preko Solunske braće, bilo posredno preko svoje latinske kopije na izgrađivanje „evropskog mentaliteta“, kako to kaže francuski lingvista A. Meje.


Plaut, Terencije, Katon Stariji, Lukrecije, Ciceron, Katul, Salustije, Vergilije, Horacije, Tibul, Propencije, Ovidije, Tit Livije, Seneka Mlađi, Valerije Maksim, Petronije, Lukan, Plinije Stariji, Kvintilijan, Plinije Mlađi, Fronton, Tacit, Svetonije, Marcijal, Juvenal, Apulej, Aul Gelije, Tertulijan, Arnobije, Laktantije, Ambrozije, Hjeronim, Avgustin, Sidonije Apolinar, Boecije, Kasiodor...

MG P37 (N)