ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1994
Autor: Domaći
Vrsta: Eseji i kritike
Jezik: Srpski

Krsto Pižurica : NJEGOŠ I LALIĆ - Članci i studije /
Никшић : Унирекс ; Београд : Књижевне новине-Комерц, 1994 ,
Fizički opis 309 стр. ; 20 cm
Петровић Његош, Петар II, 1813-1851
Лалић, Михаило, 1914-1992
Pižurica, Krsto, 1927-2017
Očuvanost 4-; ima autorovu posvetu.

Krsto Pižurica (Lipovo, kod Kolašina 27. 11. 1927. – Podgorica 8. 8. 2017), crnogorski je istoričar književnosti.
Biografija

Krsto Pižurica je rođen 27. novembra 1927. godine, u selu Donje Lipovo (opština Kolašin) od oca Radosava i majke Mire, rođene Rakočević. Osnovnu školu završio je u Lipovu. Gimnaziju u Kolašinu upisao je 1937/1938. godine, ali je zbog rata njegovo školovanje prekinuto, pa je gimnaziju završio 1945. godine u oslobođenom Kolašinu. Učiteljsku školu u Herceg Novom završio je 1948. godine, a zatim se upisuje na Filozofski fakultet u Zagrebu, đe na studiju slavistike završava ruski jezik i književnost i jugoslavenske književnosti.

Profesorski rad započeo je 1955. godine u gimnaziji u Kolašinu kao profesor srpskog jezika sa jugoslovenskom književnošću i ruskog jezika. Godine 1956. prelazi u Bijelo Polje, đe radi kao profesor Više realne gimnazije, a već 1959. godine prelazi u Učiteljsku školu u Nikšiću, kao profesor srpskohrvatskoga jezika i jugoslovenske književnosti, đe ostaje do školske 1966/67. godine. Tada prelazi za direktora Tehničke škole „Vaso Aligrudić“ i na tome mjestu provodi dva mandata.

Sedamdesetih godina u Crnoj Gori počinje kampanja o reorganizaciji srednjoškolskog obrazovanja. Krsto Pižurica je bio protiv načina najavljenoga reformisanja školskog sistema, što je iznosio i u sredstvima javnoga informisanja, objašnjavajući razloge svoga neslaganja, čime se zamjerio zvaničnoj liniji i zvaničnoj politici u školstvu, pa sljedećih godina nije biran u rukovodeće strukture. Nastavio je da radi kao profesor srpskohrvatskoga jezika i jugoslovenske književnosti u Tehničkom školskom centru (Hemijsko-tehnološkoj školi „Spasoje Raspopović“) sve do 1988. godine, kada je izabran za direktora te škole na čijoj je funkciji ostao do penzionisanja.

Godine 1976. na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu, pred komisijom u sastavu: Franjo Grčević, Tvrtko Čubelić i Dragutin Rosandić odbranio je magistarsku tezu Strukturiranje ženskog lika u Njegoševom djelu i stekao zvanje magistra književnosti.

Upporedo sa bogatom pedagoškom praksom Pižurica se bavio i pisanjem, kako onim vezanim za pedagošku teoriju i praksu, tako i književnom istorijom, esejistikom i književnom kritikom. Pisao je o Gogolju, Dostojevskom, Cankaru, Stefanu Mitrovom Ljubiši, Ivanu Mažuraniću, Marku Miljanovu Popoviću, Stevanu Peroviću Cuci, Simu Matavulju, Radovanu Zogoviću, Aleksandru Lesu Ivanoviću, Slobodanu Kaleziću, Jovanu Čađenoviću, Miloradu Stojoviću, Miroju Vukoviću, Radivoju Šukoviću, Vojislavu i Miloradu Nikčeviću, Sretenu Peroviću, Jevremu Brkoviću, Sretenu Asanoviću i dr.

Kada je naučni rad u pitanju, Krsto Pižurica se najviše bavio proučavanjem Njegoševa djela i književnoga stvaralaštva Mihaila Lalića, te ima najviše objavljenih radova o ovim piscima. Kada se pogledaju njegove knjige, uočljivo je da gotovo svaka sadrži radove o Laliću. Kao rezultat proučavanja Lalićeva djela nastala je doktorska disertacija „Pjesnička slika vode u prozi Mihaila Lalića“, koju je Pižurica odbranio na Filozofskome fakultetu u Nikšiću, 10. oktobra 2002. godine pred komisijom u sastavu: prof. Slobodan Kalezić, prof. Vojislav P. Nikčević i akademik Radomir V. Ivanović.

Krsto Pižurica je objavio 20 posebnih izdanja i 11 priređenih knjiga. Zastupljen je u zbornicima radova s naučnih skupova o: Marku Miljanovu, Nikoli I Petroviću Njegošu, Radovanu Zogoviću, Mihailu Laliću, Ivanu Mažuraniću, Radoslavu Rotkoviću, Miloradu Stojoviću. U knjigama i zbornicima radova objavio je preko dvije stotine naučnih i stručnih radova, prikaza i predgovora, pogovora i recenzija.

Sarađivao je sa brojnim časopisima iz Crne Gore i sa prostora bivše Jugoslavije: Bibliografski vjesnik (Cetinje), Glasnik Odjeljenja umjetnosti CANU, Komunist, Lingua Montenegrina, Ovdje, Pobjeda, Prosvjetni rad, Vaspitanje i obrazovanje, Zapis (Podgorica), Sloboda (Berane), Književnost i jezik (Beograd), Misao i Letopis Matice srpske (Novi Sad). U njima je objavio oko 190 radova.

Bio je saradnik Enciklopedije Jugoslavije (JLZ, Zagreb).

Preminuo je u Podgorici, 8. avgusta 2017. godine.