Godina izdanja: 2020
ISBN: 978-86-882273-28-8
Autor: Domaći
Vrsta: Istorija srpske književnosti
Jezik: Srpski

Poezija Aleksandra Ristovića

Izdavači: Fondacija Aleksandar Nevski / Princip, Beograd
Autor: Marko Avramović
Predgovor: Jovan Delić
Povez: tvrd
Broj strana: 409
Sadržaj priložen na slikama.
Odlično očuvana, kao nova.

Zahvaljujući temeljnom istraživačkom putu u nastajanju ove knjige, pratimo formiranje pomenutog pesnika - od prve zbirke („Sunce jedne sezone“, 1959.), dominantan krug motiva u toj i potonjim zbirkama, kao i pesničke postupke, ali i njegovu recepciju u okviru koje se ističu oni koji su prvi uočili značaj ovog pesnika, a među kojima su bili: Radoslav Vojvodić, procenivši ga kao „liričara od nerva, nežnog, mekog štimunga“, Mihailo Blečić, koji Ristovićevu poeziju poredi sa Popinom, Timotijevićevom i Kolundžijinom i koji ga svrstava u naše tada najznačajnije mlade pesnike, kao i Danilo Kiš u „Vidicima“, u kojima „posebno ističe važnost sećanja i uspomena za Aleksandra Ristovića i dovodi mladog pesnika u vezu sa Prustom: „Ovo je poezija rođena iz istog onog sveta koji je okovao starim, tamnim srebrom Prustovo traganje za vremenom, za uspomenama“, a čiji tekst i teoretičari i pesnici, među njima i Tanja Kragujević, ocenjuje kao „retku, mnogoznačnu i stoga impozantnu dobrodošlicu“.

No, osim što detaljno analizira pozitivnu recepciju poezije Aleksandra Ristovića, Marko Avramović isto to čini i s tekstovima nastalim povodom njegovih zbirki koje su kasnije objavljivane, a u vezi s kojima su mišljenja uglavnom bila podeljena. Hronološki nas vodeći kroz priču o pesnikovoj stvaralačkoj sudbini na osnovu književnoistorijskih činjenica, Marko Avramović ukazuje na to da je reč o Ristovićevoj poeziji izostala iz svih izdanja Istorije srpske književnosti Jovana Deretića, kao i iz mnogih antologija.

Razmatrajući navedene i druge činjenice, Marko Avramović u svojoj knjizi ispravlja počinjene previde i greške književnih istoričara, teoretičara, kritičara i antologičara, pa tako pokazujući razvojne tokove, faze, mene, pa i izlete, pesnika Aleksandra Ristovića u toku 40 godina njegovog stvaranja, vrednuje ga i određuje njegovu stvarnu poziciju u okvirima srpske poezije druge polovine 20. veka, a navodi i razloge zašto se danas o srpskom pesništvu ne može govoriti bez razmatranja ili bar pominjanja njegovog imena. U prilog toj tvrdnji Marko Avramović navodi skorije skupove o našoj poeziji, kao i učesnike koji su upravo to razumeli.

Kako Jovan Delić u predgovoru knjige piše: „U trećem dijelu monografije istraživač osvjetljava najkarakterističnije Ristovićeve pjesničke postupke poput apostrofe, kataloga i citatnosti. Dijalog sa književnim i kulturnim tekstovima povezuje ovoga autora sa pjesnicima njegove neosimbolističke generacije. Poslednje poglavlje knjige donosi i kratki pregled savremenih srpskih pjesnika koje je delo Aleksandra Ristovića inspirisalo“.

(K-136)