ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2014
Autor: Domaći
Vrsta: Eseji i kritike
Jezik: Srpski

Branko Letić : SARAJEVSKE TEME - Od `cveta gradova` do `ognjišta ratova` , Filozofski fakultet u Nišu - Filozofski fakultet Pale 2014, str. 318.

Sadržaj na slikama.
Očuvanost 4; ima autorovu posvetu.

Branko Letić (Brčko 1943. -), je srpski književni kritičar i profesor dubrovačke književnosti. Rukovodilac je projekta Književna baština Republike Srpske u Institutu ANURS, i član je više odbora ANURS za priređivanje naučnih izdanja i za izradu Enciklopedije Republike Srpske.[1]
Biografija

Prof. dr Branko Letić rođen je 11. januara 1943. u selu Vučilovac, opština Brčko, Bosna i Hercegovina. Osnovnu školu završio je u Vučilovcu, dok je osmogodišnju i gimnaziju završio u Brčkom. Studije književnosti je završio na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Na istom fakultetu biran je, po završetku studija, na mjesto asistenta za starije književnosti, renesansnu i baroknu, kao osnovnu, i srednjovjekovnu. Postdiplomske studije završio je u Beogradu (magistarski rad Barokni pesnik Šiško Gundulić, 1970), gdje je 1978. odbranio i doktorsku disertaciju `Slovinstvo i patriotizam u dubrovačkoj književnosti 17. veka`.

Cijeli radni vijek proveo je u univerzitetskoj nastavi: kao asistent i viši asistent do 1978; docent do 1982; vanredni profesor do 1988; redovni profesor – na Filozofskom fakultetu u Sarajevu do juna 1994; na Filozofskom fakultetu u Nišu od 1995. do 2000; na Filozofskom fakultetu u Istočnom Sarajevu od 2000. do 2013. Na predlog fakulteta, Univerzitet u Istočnom Sarajevu dodijelio mu je 28.4.2011. zvanje profesor emeritus „u znak priznanja za doprinos razvoju nauke”. „Zbog značajnog doprinosa razvoju književnosti i umjetnosti”, 21. decembra 2012. godine, na Skupštini Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske, izabran je za dopisnog člana u radnom sastavu.

Naučni rad književnog istoričara Branka Letića zasnovan je na izvornoj građi koju je izučavao ponajviše u Historijskom arhivu u Dubrovniku, ali i u arhivama i velikim bibliotekama drugih naših i italijanskih centara. Pisao je o dubrovačkoj renesansnoj i baroknoj književnosti (Rodoljublje dubrovačkih pesnika 17. veka, Sarajevo 1982), o njenoj poetici i njenom odnosu prema italijanskoj i našoj usmenoj književnosti; o staroj srpskoj književnosti i njenoj poetici („U ogledalu duhovnom”, Pale, 2008); o književnim tradicijama u Bosni i Hercegovini, srpskoj i hrvatskoj (Srpska i hrvatska književna tradicija u BiH u turskom periodu, Prilozi književnosti naroda Bosne i Hercegovine, knj. 6, Sarajevo 1991) i muslimanskoj („Knjige i književno nasleđe”, Tuzla, 1987), i kritički priredio više knjiga za biblioteke „Kulturno nasljeđe”, „Biblioteka izabranih djela” i „Ars lek¬tira”. U posljednje vreme bavi se istraživanjem odnosa savremenih pisaca prema starijem književnom nasljeđu. Učestvovao je na brojnim međunarodnim i nacionalnim naučnim skupovima u organizaciji ANURS, SANU, Međunarodnog slavističkog centra, univerziteta u Istočnom Sarajevu, Banjoj Luci, Beogradu i Instituta za izučavanje književnosti u Sarajevu i Beogradu, odnosno u više značajnih naučnih projekata (Književnost naroda Bosne i Hercegovine; Goraždanska štamparija; Ratna književnost Republike Srpske).