Godina izdanja: 1995
ISBN: 88-452-1657-8
Jezik: Italijanski
Autor: Strani
Vrsta: Teorija književnosti

Izdavač: Bompiani
Povez: meki, sa zaštitnim omotom
Broj stranica: 369
Stanje: nečitano


`Očigledni su razlozi zbog kojih treba brižljivo da razmatramo uslove i granice tumačenja. Ako u okviru hermeneutike ili teorije književnosti može da deluje provokativno, ali na kraju krajeva i održivo, da subjekt koji interpretira ima potpunu inicijativu u tumačenju, pogibeljnije deluje primena takvih tvrđenja na procese koji dovode do identifikovanja neke osobe ili nekog predmeta s vremenskog rastojanja i u drugačijim situacijama, kada razlikujemo psa od konja, ili svakoga dana iznova pronalazimo put do kuće. U takvim slučajevima, uzeti da je tumač jedini koji se pita i odlučuje svrstava se u ono što se u istoriji filozofije naziva `magijskim idealizmom`. Pozivanje na
njega može se učiniti romantičarski zastarelim, no zamislimo pokušaj da se postulira mozak koji ne samo da bi - manje pasivan od Patnamove tvorevine - živeo u bazenu, odvojen od tela, nego bi čak prethodno načinio i bazen, i univerzum koji ga sadrži, i još iz minuta u minut odlučivao koje impulse treba da primi ne bi li održao iluziju sveta koji ne postoji izvan njegovih vlastitih opažanja. Bilo bi to malčice preterano i za jednog magičnog idealistu. S druge strane, onaj ko tvrdi da nema intersubjektivnog saopštivog značenja tekstova, silno se najedi ako neko taj njegov naum ne prihvati, pa se žali kako ga ljudi ne razumeju. Tu čoveku padne na pamet onaj Smaljanov paradoks: ?Ja sam solipsista, kao i vi.` - Umberto Eko

Umberto Eko (1932 – 2016) bio je filozof, estetičar, semiolog, teoretičar književnosti, pisac, esejista i istoričar srednjeg veka. U svom istraživačkom radu bavio se proučavanjem sredstava masovnog informisanja u okviru semiologije i estetike primenom strukturalističkog metoda. Estetika televizijskog iskustva, estetske strukture direktnog prenošenja, slobode događaja i determinacija, analiza poetskog jezika, otvorenost i teorija informacija, teme su kojima se bavio. Pomno je pratio i lucidno analizirao savremenu kulturu, informacionu estetiku, semiologiju vizuelnih poruka, a bavio se i tumačenjem metafora, problemom krivotvorenja i granicama tumačenja.

Osnovao je dva književna magazina i kao redovan profesor predavao od 1971. godine semiotiku i estetiku vizuelnih komunikacija na Univerzitetu u Bolonji, kao i na nekoliko prestižnih italijanskih i američkih univerziteta. Radio je pet godina kao urednik kulturnog programa na televiziji (RAI). Svoj debi kao pisac imao je romanom Ime ruže (Paideia 2000), za kojim slede Fukoovo klatno (Beletra 1989), Ostrvo dana pređašnjeg (Geopoetika 1995), Baudolino (Narodna knjiga 2001), Tajanstveni plamen kraljice Loane (Narodna knjiga 2004), Praško groblje (Plato 2010) i Nulti broj (Vulkan 2015).

Među brojnim delima koja su prevedena na srpski jezik izdvajaju se eseji i studije: Otvoreno djelo (Veselin Masleša – Sarajevo 1965), Granice tumačenja (Paideia 2001), Šest šetnji po narativnoj šumi (Narodna knjiga – Alfa 2003) i zajedno sa Žan-Klod Karijerom Ne nadajte se da ćete se rešiti knjiga (Gradac 2011), O književnosti (Vulkan 2015), Pape Satàn Aleppe (Geopoetika 2016) i dr. Autor je i tri monografije Istorija lepote (Plato 2004) i Istorija ružnoće (Plato 2007), Beskrajni spiskovi (Plato 2011).

MG71 (G)