ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1972
Jezik: Srpski
Autor: Strani
Vrsta: Teorija književnosti

Izdavač: Tribina mladih - Novi Sad,
1972. god.
Broširan povez, 19 cm.
87 str.

Ako nas Kasirerova filozofija privlači, to je zato što je on jedan od prvih filozofa koji je proširio vidokrug filozofske problematike na oblasti danas u centru naše pažnje, oblasti mita, oblasti jezika, religije i dr. Mesto stare kantovske jedinstvene kategorijalne sheme, sheme diskurzivne misli, sa svom logičkom strogosti koju ona podrazumeva, Kasirer je otkrio i druge fenomenalne konstelacije, i druge oblike misli, druge svetove, isto toliko bitne za čoveka kao i svet čistog znanja.

Prilog proučavanju problema imena bogova

Izdanje : Novi Sad : Tribina mladih 1972, XXIV + 87 strana

U ovoj studiji Cassirer analizira neracionalne misaone procese koji čine kulturu. On pokazuje da ispod jezika i mita leži nesvjesna `gramatika` iskustva, čije kategorije i kanoni nisu oni logičke misli. On pokazuje da ta pralogička `logika` nije samo nerazvijeno stanje racionalnosti, već nešto bitno drugačije, i da ovaj arhaični način mišljenja još uvijek ima ogromnu Moć čak i nad našim najstrožim mišljenjem, u jeziku, poeziji i mitu. Autor analizira tako naizgled različite (ali povezane) fenomene kao što su metafizika Bhagavat Gite, melanezijski koncept Mane, Schellingova naturfilozofija, moderna poezija, staroegipatska religija i simbolička logika. On pokriva širok raspon materijala koji se prečesto zanemaruje u proučavanjima ljudske misli.
Ovih šest eseja od velikog su interesa za studente filozofije ili filozofije znanosti, povjesničare ili antropologe. Također su prikladni za studente književnosti, bez obzira na ogroman naglasak koji se stavlja na `mit` u modernim književnim spekulacijama. Ova knjiga nije površna spekulacija nekog zajebanta, već prodorna studija jednog od najdubljih i najosjetljivijih filozofskih umova našeg vremena.


Ernst Alfred Kasirer (/kɑːˈsɪərər, kə-/;[2][3][4] 28. jul 1874 – 13. april 1945) bio je nemački filozof. Obučen u neokantijskoj Мarburškoj školi, u početku je pratio svog mentora Hermana Kohena u pokušaju da pruži idealističku filozofiju nauke.

Nakon Kohenove smrti, Kasirer je razvio teoriju simbolizma i iskoristio je da proširi fenomenologiju znanja u opštiju filozofiju kulture. Kasirer je bio jedan od vodećih zagovornika filozofskog idealizma 20. veka. Njegovo najpoznatije delo je Filozofija simboličkih oblika (1923–1929).

Iako je njegov rad doživeo mešovit prijem nedugo nakon njegove smrti, novija gledišta je ukazala na Kasirerovu ulogu oštrog branioca moralnog idealizma doba prosvetiteljstva i uzroka liberalne demokratije u vreme kada je uspon fašizma učinio takvo zalaganje nepopularnim. Unutar međunarodne jevrejske zajednice, Kasirerov rad je takođe posmatran kao deo duge tradicije razmišljanja o etičkoj filozofiji.