ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2019.
Autor: Domaći
Oblast: Pravoslavlje
Jezik: Srpski

Istorija Srpske crkve: od zasnivanja njene samostalnosti do pada Patrijaršije (1219–1463) / Jelisije Andrić



Novi Sad 2019. Tvrd povez, šiveno, tekst uporedo na srpskom i engleskom jeziku, veliki format (25×32 cm), ilustrovano (oko 200 fotografija štampanih u punom koloru na mat-kunsdruku od 150 grama), 224 strana.
Knjiga je, bukvalno, kao nova.



„Neverovatno je, ali tačno: ni kod nas ni u svetu ne postoji posebna knjiga na tu temu! A reč je o najsjajnijem periodu naše duhovnosti, državnosti i kulture!“ — (Protođakon Radomir Rakić, dugogodišnji urednik lista „PRAVOSLAVLjE”)



Danas nam je takva knjiga, možda, potrebnija no ikad — i radi nas samih, a i da bismo se bolje predstavili svetu, posebno Evropi, kojoj smo oduvek toliko mnogo davali i doprinosili.

Rad je inače napisan na engleskom, u Oksfordu 1919, pod naslovom: TNE HISTORY OF THE CHURCH OF SERBIA FROM THE FOUNDATION OF ITS INDEPENDENCE TO THE FALL OF THE PATRIARCHATE (1219–1463 A. D.)

Prilikom pokušaja objavljivanja ovog dela sredinom devedestih godina prošlog veka, autorov sin, čuveni prevodilac sa engleskog jezika, Dragoslav Andrić, prezentovao je rad vladikama SPC u zemlji i rasejanju, kao i uglednim istoričarama i njihovi su svi odgovori bili više nego pozitivni.



JELISIJE ANDRIĆ (Užice 1896 – Smederevska Palanka 1925). Učio je Bogosloviju u Beogradu. Prešao je sa vojskom Albaniju 1915/16, vodeći povremeno o tome dnevnik, koji je objavljen u zbirci ratnih dnevnika „KAD SU VOJSKE PROLAZILE”. Dok je bio na Krfu, u tamošnjim Srpskim novinama je, pored njegovih članaka, objavljen i niz njegovih rodoljubivih pesama (jedna je od njih i izložena kao stalni eksponat Srpskog muzeja na tome ostrvu).

U Oksfordu je studirao teologiju i književnost (1916–19), sa svojim najboljim drugom Blagojem-Blažom Popovićem, kasnije velikim srpskim duhovnikom dr Justinom Popovićem, koji mu je, odmah po njihovom povratku u zemlju, bio i kum na venčanju, a kumovao je i Jelisijevoj deci. Prvih godina posle toga rata, Jelisije je bio upravnik američkog Doma za srpsku ratnu siročad u Čačku, gde su mu se deca i rodila. Tu mu je (1922) i izišla zbirka ljubavnih, religioznih i rodoljubivih pesama pod naslovom „KNjIGA STIHOVA”. Kad je pomenuti Dom bio rasformiran jer su siročad bila postepeno smeštena u porodice, Jelisije je bio postavljen za sekretara u Ministarstvu socijalne politike i narodnog zdravlja, ali je ubrzo umro od tuberkuloze, već u svojoj tridesetoj godini, 1925.

Za tako kratko vreme, pored dnevnika o prelasku preko Albanije, kao i pomenute knjige pesama, stigao je da napiše i više desetina eseja na etičke, duhovne i književne teme, objavljenih u crkvenim glasilima.