ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K30
Oblast: Pravoslavlje
Jezik: Srpski

U dobrom stanju!

Dušan Kolundžić rođen je u selu Bučje, opština Pakrac, od oca Mirka, bojadisara i majke Milije, domaćice 1. juna 1938. godine. Osnovnu školu je završio u Pakracu 1952. godine i tada se upisao u Bogosloviju Svetog Save u Manstiru Rakovica, kod Beograda. Po završetku Bogoslovije upisao se 1957. godine na Bogoslovski, a 1959. godine i na Filosofski fakultet, Otsek za Istoriju umetnosti, a završio ih je 1963, odnosno 1965. godine. 1. aprila 1966. godine zapošljava se u Patrijaršijskoj upravnoj kancelariji i radi na poslovima u Beogradu i Patrijaršijskom dobru u Dalju. Od školske 1967/68. godine postaje suplent, a od 1971. profesor praktične grupe bogoslovsih predmeta u Sremskim Karlovcima. Kao profesor Bogoslovije sarađivao je u gotovo svim crkvenim listovima, a objavio je i knjigu „Vera i molitva“, kao i dva pomoćna udžbenika iz Liturgike: „Hrišćanska umetnost“ i „Praznična bogosluženja“. Na poziv Episkopa Lavrentija, odlazi avgusta 1974. godine u Diseldorf, gde obavlja dužnost sekretara Epahije zapadnoevropske, korektora Eparhijske štamparije i urednika eparhijskih izdanja. 1975. godine pokreće i uređuje eparhijski list CRKVA, koji i danas izlazi, u tiražu od 12.000 primeraka. Sa Episkopom Lavrentijem počeo je izdavanje sabranih dela Vladike Nikolaja. Za đakona je rukopoložen na Praznik sabora Srba Svetitelja u Štutgartu, a za prezvitera na dan Prepodobne matere Paraskeve u Darmštatu 1974. godine.

Marta 1977. godine prelazi na parohiju u Nirnberg, gde će ostati sve do penzionisanja, juna 2004. godine. Kao paroh u Nirnbergu počeo je, prvi u Srpskoj crkvi, da piše i umnožava Parohijsko pismo, koje je osam puta godišnje slao svim svojim parohijanima. Ukupno je vernicima poslao 184 pisma, koje je kasnije, tematski, sabrao u dve knjige od po 300 stranica, pa i njih poslao na oko 1200 adresa parohijana. Za ovaj jedinstven način opštenja sa vernicima, a i zbog izuzetne sadržajnosti Pisama, primljen je 2002. godine u Udruženje književnika Srbije. Pokrenio je i ediciju „Mala religiozna biblioteka“, u kojoj su, u više od 100.000 primareka, štampane knjižice: „Narod Božji“ (Stari zavet), „Život Gospoda Isusa Hrista“, „Čuda Gospoda Isusa Hrista“, „Objašnjenje Svete liturgije“, „Odgovaranja na Svetoj litrugiji i Čin izobraziteljne“, „Upokoj Gospode u veri počivše“ (Čitulja), „O Krsnoj slavi“, „Koji se u Hrista krstiste – u Hrista se obukoste“ (priručnik za roditelje, kumove i odrasle katihumene). Štampao je i ilustrovani priručnik za veronauku „Život Gospoda Isusa Hrista“ i „Bogosluženje Pravoslavne crkve“. Objavio je starozavetnu knjigu „O Jovu“, kao i „Jevanđelje po Luki“, povodom godine Biblije 2003. godine. Obradio je, kao slavske čestitke, 85 Krsnih slava, sa žitijama Svetih i slavskim obeležjima.

Od školske 1977/78. pa do 1992/93. godine predavao je u devetogodišnjoj osnovnoj, tzv. „Jugoslovenskoj“ školi u Nirnbergu veronauku, nekad i po 26 časova nedeljno, bez ikakve materijalne naknade i pored svih parohijskih obaveza, na terenu prečnika 300 km i šest bogoslužbenih mesta. Za Osnovnu školu i Realnu gimnaziju načinio je program verske nastave, koji je odobrilo Ministarstvo za prosvetu i kult u Minhenu.

Godine 1981, odlikovan je činom protojereja, 1982. je postavljen za arhijerejskog namesnika za Južnu Nemačku (na kojoj dužnosti je ostao do penzionisanja), a 1999. godine odlikovan je pravom nošenja naprsnog krsta. Sa vernicima nirnberške parohije kupio je crkvu u Nirnbergu i adaptirao za pravoslavna bogoslouženja (ikonostas, tronovi, stasije, vitraži na prozorima), a tronosana je 1999. godine.

Posle penzionisanja 2004. godine živi u slavonskom selu Bijelo Brdo kod Osijeka, Eparhija osečkopoljska i baranjska. Redovno služi u toj, kao i susednim eparhijama, propoveda i drži predavanja na razne teme, uređuje i vodi svakodnevnu emisiju na Radio Borovu i priprema hodočasnike za Manastir Hilandar. Trenutno je završio Prvi šematizam Eparhije osečkopoljske i baranjske.

Sa suprugom Katicom ima dva sina, Mirka, menadžera u Beču i jereja Radomira, paroha u Dortmundu.