ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1971
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Veoma dobro očuvano.

Autor - osoba Lao Ce
Naslov Knjiga puta i vrline / Lao-Ce ; s francuskoga preveo Stojan Vučićević
Jedinstveni naslov Tao Tö King. scr
Vrsta građe poezija
Jezik hrvatski
Godina 1971
Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Studentski centar Sveučilišta, 1971 (Rijeka : Riječka tiskara)
Fizički opis 95 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Vučićević, Stojan (prevodilac) (autor dodatnog teksta)
Zbirka ǂBiblioteka ǂRazlog ; 43
Napomene Prevod dela: Tao Tö King / Lao-tseu
Prvih 85 str. paginirano je rimskim brojevima
Str. 87-94: Lao-Ceov Svileni put do Hrvatske / Stojan Vučićević.
Predmetne odrednice Lao Ce, oko 6. v. pre n. e.

„Knjiga puta i vrline” (poznata i kao „Dao de đing”) pripisuje se Laoceu i spada u najuticajnije tekstove kineske misli. Sastavljena je od kratkih, zgusnutih poglavlja, nalik aforizmima i pesmama, u kojima se jezik namerno lomi u paradokse kako bi čitaoca odvojio od „tvrdog” pojmovnog mišljenja i približio uvidu. Knjiga ne nudi sistem u zapadnom smislu, već putokaz za unutrašnje usklađivanje i delovanje koje je tiho, nenametljivo i delotvorno, u skladu sa ritmovima prirode i ljudske zajednice. U njoj se smenjuju kosmološke slike i vrlo konkretni saveti o vlasti, skromnosti, načinu govora, željama, bogatstvu i siromaštvu, sa idejom da je najdublja snaga često nevidljiva, a najstabilniji poredak onaj koji ne pravi buku.

Filozofija teksta polazi od pojma Dao/Tao, „Put”, neuhvatljivog načela koje prethodi imenima i oblicima, iz kog sve nastaje i u koje se sve vraća. Dao se ne može do kraja opisati jer čim ga imenujemo sužavamo ga, zato Lao Ce piše u slikama, negacijama i obrtima. Drugi ključni pojam je De/Te, „Vrlina” ili „moć”, što nije moralistička vrlina nego unutrašnja snaga koja nastaje kada čovek ne ide protiv prirode stvari. Otuda dolazi ideja vu veј, „nedelanja”, koja ne znači pasivnost, već delovanje bez nasilnog guranja, bez suvišnog napora ega, kao voda koja ne nastupa silom, a ipak oblikuje kamen. Ideal je ziran, „prirodnost”, stanje u kojem su jednostavnost, umerenost i nenametljivost izvor jasnog uma i dobrih odluka. U društvenom smislu tekst podstiče suzbijanje pohlepe i razmetanja, smanjivanje prinude i preterane regulacije, i vladanje koje ne nameće, nego omogućava, tako da ljudi imaju osećaj da žive iz sopstvene mere. U etičkom smislu naglašava saosećajnost, blagonaklonost i uzdržanost, ali više kao posledicu usklađenosti sa Daoom nego kao propis.

Biografija Laocea je delom istorijska, a delom legendarna. Tradicija ga smešta u doba dinastije Džou i često ga opisuje kao čuvara arhiva ili dvorskog pisara, čoveka učenog u stare spise i obrede. U poznatom predanju, razočaran vremenom, napušta zemlju i na granici, na molbu čuvara prolaza, zapisuje u kratkoj formi svoje učenje, nakon čega odlazi „na zapad” i gubi se iz istorije. Istorijski gledano, o njegovom životu nema pouzdanih podataka, a mnogi smatraju da je „Knjiga puta i vrline” nastajala kao zbir ili tradicija iz više ruku, koja je kasnije objedinjena i pripisana jednom imenu. Upravo ta mešavina autoriteta i tajanstvenosti doprinela je da Laoče postane simbol mudraca koji ne gradi školu oko sebe, već upućuje na tišinu i meru kao izvore stvarne snage.

Ključne reči: Laoče, Dao de đing, taoizam, Dao, De, Put i vrlina, vu veј, nedelanje, prirodnost, jednostavnost, umerenost, paradoks, mudrost, voda kao metafora, etika, politika, vladanje, samosavladavanje, harmonija, nenametljivost.

MG P5 (N)