ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1990.
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Ilustracije: Miro Glavurtić

Beograd / Budva 1990. Tvrd povez, ilustrovano, 311 strana.
Knjiga je odlično očuvana.


`Atina i Jerusalim` je jedno od najvažnijih dela Lava Šestova (1866–1938), istaknutog ruskog religijskog filozofa egzistencijalističke orijentacije.
U ovoj knjizi, Šestov se bavi temeljnim pitanjem odnosa između filozofije i religije, odnosno, kako on postavlja, između razuma i vere. Naslov `Atina i Jerusalim` simbolizuje taj centralni sukob:
• Atina predstavlja grčku, antičku filozofiju (utjelovljenu prvenstveno u Platonu i Aristotelu), koja se oslanja na Razum (Logos), nužnost, opšte zakone i nepromenljivu istinu. To je put spoznaje koji nastoji da svijet uklopi u racionalne kategorije.
• Jerusalim predstavlja biblijsku, judeo-hrišćansku tradiciju, koja se oslanja na Otkrivenje, Veru i Svemogućnost Boga. To je put koji odbacuje nužnost i opšte zakone razuma, dajući prednost ličnom susretu sa Bogom i slobodi.

Ključne ideje dela:
1. Sukob Razuma i Vere: Šestov radikalno suprotstavlja ove dve sfere. Za njega, vekovna filozofska tradicija, počevši od Grka, pokušala je da `ukroti` Boga i veru, potčinivši ih diktaturi Razuma i Nužnosti. Smatra da je hrišćanstvo, pod uticajem grčke misli, izgubilo svoju prvobitnu snagu i slobodu.
2. Kritika Nužnosti (Anankē): Glavni Šestovljev neprijatelj je ideja nužnosti (fatum, zakoni prirode i logike) koja ograničava Boga i čoveka. On traži povratak onom Bogu iz Knjige Postanja, Bogu za koga je sve moguće, uključujući i ono što se Razumu čini apsurdnim ili nemogućim.
3. Filozofija očajanja: Šestov često počinje svoju analizu od mislilaca koji su iskusili egzistencijalno očajanje (poput Dostojevskog i Ničea), videći u njihovom odricanju od Razuma i opštih istina put ka Veri. Očajanje je za njega tačka u kojoj se napušta sigurnost Atine i kreće prema neizvesnosti Jerusalima.

U suštini, `Atina i Jerusalim` je radikalan poziv na odbacivanje filozofije kao potrage za opštim i obavezujućim istinama i prihvatanje vere kao čina slobode i ličnog odnosa sa Svemogućim Bogom, koji stoji izvan zakona koje mu nameće ljudski razum.