ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2005
Jezik: Srpski
Autor: Strani

 Knjiga kao nova.

Izdavač - Svetovi, Novi Sad
Broširan povez
2005. god.
18 cm, 271 str.

Iako se u dvadesetom veku estetika mrvi i ne može joj se dati koherentni oblik, ipak obimna produkcija estetičkih tekstova, može nas navesti i da dvadeseti vek definišemo kao `vek estetike`. Polazeći od četiri konceptualna polja - život, forma, znanje, delovanje, Perniola izdvaja isto toliko linija estetičke refleksije koje odatle proističu i ilustruje ih pozivajući se na različita dela: od Diltaja do Fukoa (estetika života), od Velflina do Makluana i Liotara (estetika forme), od Kročea do Gudmana (estetika i znanje), od Djuia do Bluma(estetika i delovanje). Njima se pridružuje peta linija koja seže u područje afektivnosti i emotivnosti: refleksija na temu osećanja (koja određuje teoretski rad samog Perniole) , a proizlazi u dvadesetom veku iz dela koja nisu direktno povezana sa estetikom, a ipak su ključna u formulisanju i preformulisavanju savremenog senzibiliteta, kao što su dela Frojda, Hajdegera, Vitgenštajna, Lakana, Gatarija. Čak i onima kojima estetika nije bliska, ovo delo može biti inspirativno : Perniola nudi obilje ideja, znanja, novog promišljanja i onoga što estetika jeste, baš kao i svega onoga što je oblikuje, menja i suštinski čini drugačijom od svih ostalih disciplina.



Mario Perniola (20. svibnja 1941. - 9. siječnja 2018. ) bio je talijanski filozof, profesor estetike i pisac.

Mario Perniola rođen je u Astiju u Pijemontu. Studirao je filozofiju kod Luigija Pareysona na Sveučilištu u Torinu gdje je diplomirao 1965. Dok je čitao filozofiju u Torinu, upoznao je Giannija Vattima, Umberta Eca, koji su svi postali istaknuti znanstvenici Pareysonove škole. Od 1966. do 1969. bio je povezan s avangardnim pokretom Situationist International koji je osnovao Guy Debord s kojim je nekoliko godina bio u prijateljskim odnosima. Postao je redoviti profesor estetike na Sveučilištu u Salernu 1976. , a zatim se preselio na Sveučilište Tor Vergata u Rimu, gdje je predavao od 1983. Bio je gostujući profesor pozvan na sveučilišta i istraživačke centre, poput Sveučilišta Stanford (Sjedinjene Američke Države), l`Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (Pariz), University of Alberta (Kanada), University of Kyoto (Japan), University of São Paulo (Brazil), University of Sydney, University of Melbourne (Australija) i Nacionalno sveučilište u Singapuru. Perniola je napisao mnoge knjige koje su prevedene na engleski i druge jezike. Vodio je i časopise Agaragar (1971–73), Clinamen (1988–92), Estetica News (1988–95). 2000. osnovao je Agalmu. Rivista di Studi Culturali e di Estetica, časopis za kulturologiju i estetiku, koji izlazi dva puta godišnje. [1] Širina, pronicljivost i višestruki doprinosi Pernioline misli priskrbili su mu reputaciju jedne od najimpresivnijih figura na suvremenoj filozofskoj sceni. [2] Njegova knjiga Miracoli e traumi della comunicazione (2009. ) (Čuda i traume komunikacije) dobila je mnoge nagrade među kojima i prestižnu Premio De Sanctis. [3] Njegove široke aktivnosti uključivale su formuliranje inovativnih filozofskih teorija, pisanje knjiga, podučavanje estetike i predavanja diljem svijeta. Ostatak svog vremena posvetio je rodbini i brojnim prijateljima, prolazeći između svog stana-ateljea u Rimu i svoje kuće za odmor u čudnom gradiću na brdima Alban, jugoistočno od Rima, gdje je i umro.