ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 297
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Jedan melanholicni dnevnik

Žika Bogdanović (Beograd, 11. septembar 1932 — Beograd, 3. april 2021)[1] bio je srpski istoričar i teoretičar umetnosti i kulture, filolog, filmolog, stripolog, novinar, prevodilac, izdavač i književnik.

Jedan je od istaknutih svetskih teoretičara stripa i vizuelne naracije uopšte. Osnovao je 1974. godine jedan od prvih teorijskih časopisa za strip u svetu — Pegaz, revija za istoriju i teoriju stripa i vizuelnih medija koji se izražavaju grafičkim putem.

Biografija
Tokom svoje višedecenijske karijere bavio se filmom (kao kritičar Borbe dobitnik je nagrade za filmsku kritiku `Beograd film` 1962.), televizijom (kritičar NIN-a), politikom (reporter TANJUG-a), džezom (urednik i voditelj serijala `Svet džeza` na Radio Beogradu), uredništvom (urednik kulture NIN-a, direktor izdavačkog zavoda Jugoslavija, glavni urednik mesečnika Liberal, osnivač i glavni urednik zadužbine `Ateneum`, osnivač i urednik mnogih književnih edicija `Kentaur`, `Plava ptica`, `Zenit`, `Polaris`) i naravno stripom.

Žika Bogdanović je bio direktor Jugoslovenske kinoteke od 1981. do 1990. godine. Takođe je bio saradnik specijalizovanog filmskog časopisa „Kinoteka”, koji od 2017. godine izdaje Jugoslovenska kinoteka.[2]

Pokretač je jednog od najznačajnijih časopisa o teoriji i istoriji stripa Pegaz, reviju za istoriju i teoriju stripa i vizuelnih medija koji se izražavaju grafičkim putem 1974.godine.

Autor je velikog broja stručnih knjiga, kao i romana, pripovetki, zbirki poezije, putopisa, eseja, monografija i studija iz pomenutih oblasti. Od gotovo dvadeset naslova iz različitih oblasti treba naglasiti one iz oblasti istorije i teorije stripa kao što su: Čudesni svet Đorđa Lobačeva iz 1975. godine, Aleks Rejmond ili poslednji put kada smo bili mladi iz 1975. godine, Umetnost i jezik stripa iz 1993. godine, Čardak ni na nebu ni na zemlji: nastanak i život beogradskog stripa 1934.-1941. iz 2007. godine.[3]

Bio je član međunarodnog žirija Prix de la Presse za nagradu za najbolje publicističko delo godine u Evropi.

Bavio se prevođenjem, a na tom polju je zapažen sa prevodima: Dž. R. R. Tolkina, Isaka Asimova, Karla Gustava Junga, Stanislava Lema, Artura Klarka i mnogih drugih.

Za svoj rad na polju strip teorije je nagrađen 1983. nagradom `Andrija Maurović` i 1992. nagradom `Maksim` za životno delo na području teorije i istorije stripa. Dobio je povelju Vitez od duha i humora (2018), koje dodeljuju Centar za umetnost stripa Beograd pri Udruženju stripskih umetnika Srbije i Dečji kulturni centar Beograd[4]

Umro je 3. aprila 2021. godine.