ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K192
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Na nekoliko mesta, bukvalno na nekoliko mesta ima podvucenih recenica, nista strasno.

Boris Ziherl (Trst, 25. septembar 1910 — Ljubljana, 11. februar 1976), pravnik, filozof, sociolog, publicista, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Slovenije.

Biografija
Rođen je 25. septembra 1910. godine u Trstu. Kasnije se zajedno sa svojom majkom preselio u Škofju Loku, a posle toga u Ljubljanu. novembra 1929. godine, stupio je u Savez komunističke omladine Jugoslavije, a od leta 1930. član je Komunističke partije Jugoslavije. Kao student Pravnog fakulteta u Ljubljani, bio je aktivan u levom studentskom pokretu. Od 1932. do 1933. godine delovao je u privremenom pokrajinskom rukovodstvu KPJ za Sloveniju.

U jesen 1933. je uhapšen, a marta 1934. godine osuđen po Zakonu o zaštiti države na četiri godine robije koju je izdržao u kaznionici u Sremskoj Mitrovici. Posle izlaska s robije nastavio je studij na Pravnom fakultetu u Ljubljani, koji je apsolvirao tik pred početak Aprilskog rata 1941. godine. Još od 1933. bavio se marksističkom publicistikom i izdavao članke u „Književnosti“, „Sodobnosti“ i u brošurama pod pseudonimom A. Poljanec i Stanko Dornik.

Posle okupacije Jugoslavije ilegalno je delovao u Ljubljani i 27. aprila 1941. bio jedan od predstavnika komunista na osnivačkom sastanku Osvobodilne fronte. Kao sekretar komisije za agitaciju i propagandu pri Centralnom komitetu KP Slovenije, uređivao je ediciju „Mala marksistička knjižica“, radio u redakcijama listova „Slovenski poročevalec“, „Ljudska pravica“, „Delo“ i „Radio-bilten“. Januara 1943. godine nastavio je taj rad na oslobođenoj teritoriji.

U jesen 1943., bio je delegat na Kočevskom zboru, gde je izabran u Slovenački narodnooslobodilački odbor, odnosno Slovenački narodnooslobodilački savet. Ujedno je vodio Agitprop CK KP Slovenije i partijsku školu na Rogu. Avgusta 1944. godine, otišao je na Vis za člana propagandnog odela Vrhovnog štaba NOV i POJ, a od oktobra 1944. bio je član Agitpropa Centralnog komiteta KPJ u oslobođenom Beogradu.

Po završetku rata bio je neko vreme urednik „Borbe“, a od avgusta 1945. do 1946. godine zastupao je CK KPJ kod CK VKP (b) u Moskvi. Do juna 1947. godine bio je predsednik Komiteta za nauku i školstvo u vladi FNRJ, zatim ponovo na radu u Agitpropu CK KPJ. Od novembra 1948. do novembra 1950. godine bio je direktor Instituta za društvene nauke u Beogradu, zatim do 1953. ministar za nauku i kulturu u Vladi NR Slovenije. Godine 1954. izabran je za redovnog profesora Filozofskog fakulteta u Ljubljani. Od 1959. do 1964. godine bio je direktor Instituta za sociologiju i filozofiju pri Univerzitetu u Ljubljani, zatim redovni profesor na Visokoj školi za sociologiju, političke nauke i novinarstvo u Ljubljani. Bio je redovni član „Slovenske akademije znanosti i umjetnosti“.

Bio je član CK KP Slovenije od 1948., od 1952. i član CK KPJ, a od 1954. godine član Izvršnog komiteta CK SK Slovenije. Od 1947. do 1967. bio je savezni i više puta republički narodni poslanik. Niz godina bio je i član saveznog i glavnog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda. Od 1963. godine bio je član Saveta federacije.

Umro je 11. februara 1976. godine u Ljubljani.