ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1974
Jezik: Srpski
Autor: Strani

U dobrom stanju.
Na pojedinim tomovima pečat ili signatura biblioteke, drugih tragova korišćenja nema.

Najpovoljnije slanje 700 din.

VLADIMIR ILJIČ LENJIN KOMPLET 1-40
Tvrdi povez
Institut za međunarodni radnički pokret
Izdavač - Jugoslavija public

Uređivački odbor: Žarko Bulajić Putnik Dajić Pero Damjanović Andrija Krešić Milanko Marković Milka Minić Mitra Mitrović Dragoje Žarković


Tom 1 1893-1894
Tom 2 1895-1897
Tom 3 Razvitak kapitalizma u Rusiji
Tom 4 1898-10 septembar 1901
Tom 5 Septembar 1901-januar 1902
Tom 6 Januar 1902-septembar 1903
Tom 7 Septembar 1903-Decembar 1904
Tom 8 Januar-jun 1905
Tom Jul 1905-januar 1906
Tom 10 Januar-septembar 1906
Tom 11 Septembbar 1906-april 1907
Tom 12 April-decembar 1907
Tom 13 Februar 1908-jun 1909
Tom 14 Filozofski spisi 1895-1909
Tom 15 Juni 1909-decembar 1910
Tom 16 Januar 1911-januar 1912
Tom 17 Februar-decembar 1912
Tom 18 Januar -septembar 1913
Tom 19 Septembar 1913-maj 1914
Tom 20 Jun 1914-avgust 1915
Tom 21 Avgust 1915-juli 1916
Tom 22 Sveske o imperijalizmu 1915-1916
Tom 23 Filozofski spisi 1919-1916
Tom 24 Juli 1916-april 1917
Tom 25 April -juni 1917
Tom 26 Jun-septembar 1917
Tom 27 Septembar 1917-januar 1918
Tom 28 Januar-maj 1918
Tom 29 Maj-decembar 1918
Tom 30 Januar -jul 1919
Tom 31 Jul 1919-mart 1920
Tom 32 Mart-novembar 1920
Tom 33 Novembar 1920-mart 1921
Tom 34 Mart 1921-januar 1922
Tom 35 Januar 1922-mart 1923
Tom 36 Pisma porodici 1893-1922
Tom 37 Pisma 1893-1909
Tom 38 Pisma januar 1910-novembar 1917
Tom 39 Pisma nomebar 1917-jun 1921
Tom 40 Pisma jun 1921-mart 1923

»Sabrana dela V. I. Lenjina« koja izdaju Institut za međunarodni radnički pokret (Beograd) i Jugoslaviapublic dosad su najpotpunije izdanje Lenjinovih djela u nas.

Ovo naše najnovije izdanje Lenjinovih sabranih djela rezultat je znanstvenog rada naših najpoznatijih stručnjaka. Bit će to dosad najpotpunije i kritički obrađeno Lenjinovo djelo u nas. Odluku o izdavanju sabranih djela V. I. Lenjina, K. Marxa i F. Engelsa donio je CK SKJ 1959, na svečanoj sjednici u povodu 40. godilnjiee osnivanja KPJ. Naše izdanje sabranih djela V. I. Lenjina zasniva se na dosad najpotpunijem, petom, ruskom izdanju cjelokupnih Lenjinovih djela u 55 svezaka (Moskva, 1958—1965). To peto rusko izdanje obuhvaća oko 9000 Lenjinovih djela i dokumenata, a to je gotovo 50°/o vise nego sto su sadržavala prethodna izdanja sabranih djela. Dok je u četvrtom ruskom izdanju sabranih djela objavljen prvi put 81 dokument, u petom je izdanju prvi put objavljeno 1,100 radova i dio dokumenata koji su bili objavljivani na stranim jezicima. Samo u kronologiji Lenjinova života dana su 8434 podatka, a u naucno-stručnom aparatu ima više od 16.000 bibliografskih jedinica.

U naše izdanje uvršteni su i oni Lenjinovi tekstovi koji su objavljeni poslije petoga ruskog izdanja, kao i neki koji su bili objavljeni prije njega ali u to izdanje nisu uključeni. Lenjinova djela u našem izdanju raspoređena su kronološkim redom, i to u 35 tomova, a Lenjinova pisma u tomovima 36—40 (36. tom sadrži Lenjinova pisma porodici), Lenjinovi filozofski radovi sabrani su u dva toma — u 14. i 23. Za svaki tom našeg izdanja urednici pišu predgovore u kojima čitalac dobiva informacije o najvažnijim Lenjinovim radovima, o dru- štveno-političkim prilikama u kojima nastaju, o značenju tih radova u danim društvenim okolnostima i njihovoj aktualnosti u naše vrijeme. Svaki tom popraćen je opsežnom naucno-stručnom aparaturom (napomene, literatura, listovi i časopisi, registar-imena, važniji datumi iz Života i rada V. I. Lenjina, predmetni registar i dr.).Tako smo dobili najkompletnije izdanje sabranih djela V. L Lenjina — mislioca, znanstvenika i revolucionara.

Što se dosadašnja ruska izdanja Lenjinovih djela međusobno znatno razlikuju, što još ni sada nije sve štampano, govori o određenim okolnostima koje na to utječu. Prof. Filipović kaže da je na to najviše utjecala »borba oko Lenjinovog ideološko-političkog nasljeđa i dogmatizacija marksističke misli pod utjecajem Staljina«, Po njegovu mišljenju mnoga pitanja iz Lenjinova života i rada nisu monografski obrađena, pa još ni danas ne postoji potpuna Lenjinova biografija. Čovjek se uvijek iznova pita za smisao i svrhu današnjice, nastoji shvatiti prošlost i dokučiti budućnost. Zato se i vraćamo ishodištu, pravim vrijednostima, i nastojimo djelovati na stvaranju novog. Smisao Lenjinova djela može nam biti inspiracija za nova dostignuća u izgradnji samoupravnog i humanog socijalizma. Imamo na umu Krležin odnos prema riječi (»Riječ je trudna žena što kolose rađa«) kad kaže; »Izvan svijeta riječi kao da i ne postoje za čovjeka drugi prostori; da nije svoja iskustva pretočio u riječi, on ne bi nikada postao zoon politikon ni u najprimitivnijem shvaćanju značenja toga aristotelskog pojma; nestao bi vjerojatno bez traga, nemoćan da se suprotstavi jednoj od mnogobrojnih kataklizama...«

Vraćanje izvornoj Lenjinovoj misli ima danas duboki smisao. Kao što nam prisutnost Lenjinovih djela na našem tlu ukazuje na karakter društvenih kretanja tako nam i odnos prema tim djelima i Lenjinovoj misli, izražen u mnogobrojnim napisima i revolucionarnim akcijama radničke klase, svjedoči o dubokoj povezanosti našeg revolucionarnog pokreta s povijesnim zadacima radničke klase u lenjinskom duhu. U mnogim listovima i časopisima između dva rata objavljivani su radovi klasika i suvremenih marksista. Tako se pisalo i o Lenjinu i njegovu djelu. Iz vrlo opsežne i raznovrsne literature i napisa o Lenjinovoj misli na našem tlu, o utjecaju ideja Oktobra, naznačit ćemo neka djela naših autora koja pružaju ne samo informaciju već svojom umjetničkom riječju, znanstvenom argumentacijom i teorijskom orijentacijom svjedoče o snažnom utjecaju i aktualnosti Lenjinova djela.

Iz tog mnoštva napisa između dva rata o Lenjinu i Oktobru izdvajaju se studije i članci Miroslava Krleže i Augusta Cesarca, Većina Krležinih radova o Lenjinu i Sovjetskom Savezu štampanih u raznim Časopisima i novinama (Književna republika, Borba, Obzor i dr.) objavljena je u njegovoj knjizi »Izlet u Rusiju 1925« (Zagreb, Narodna knjižnica, 1926, Beograd, Nolit, 195S, te ponovo Zagreb, »Zora«, 1960).

Premda su mnoga djela zabranjivali, plijenili, palili i cenzurirali u staroj Jugoslaviji, snaga umjetničke i naučne riječi prodirala je u narod i širila ideju revolucije. O marksističkoj misli u Jugoslaviji između dva rata pisalo se relativno malo. Originalna i opširna studija dra Ivana Babica: »Odnos filozofije i znanosti u radovima jugoslavenskih marksista 1931—1941« objavljena je u Putovima revolucije (Zagreb 1965, br. 5). Dr Babić navodi opširnu bibliografiju radova (više od 300 bibliografskih jedinica). Ta se problematika obrađuje u »Historiji marksizma« prof. dra Predraga Vranickog i u knjizi dra Mladena Ivekoviča (i grupe autora) »Hrvatska lijeva inteligencija 1918—1945« (Zagreb, Naprijed, 1970).

Na vrijednost prevođenja marksističkih djela (među kojima Lenjinova djela zauzimaju glavno mjesto), na njihovu popularizaciju, na prevodilačke rezultate kao i na vlastite napore jugoslavenskih marksista-revolucionara, u uvjetima kad se trebalo boriti za pravo na riječ, »treba gledati kao na dragocjenu akumulaciju znanja i vrijednosti koja če tek na dugi rok dati efekta, kao na onaj bitni element idejnog naoružavanja radničkog pokreta i naročito partijskog članstva za borbu protiv reakcionarne ideologije svih vrsta, protiv mizerije naših kulturno-političkih i socijalnih prilika uopće«. Pisci, prevodioci i propagatori pisane riječi o Lenjinu, Oktobru i revoluciji svojim su radom osmišljavali neposredne zadatke revolucionarnih snaga. Gledajući u budućnost s vjerom i nadom u pobjedu pravde, dali su prilog revolucionarnim kretanjima u našem društvu. U povodu Lenjinove smrti 1924. mnogo se pisalo u radničkim novinama i lijevo orijentiranim časopisima. Gotovo sve radničke novine zabilježile su taj događaj, ističući veliki gubitak za revolucionarni pokret i »novo čovječanstvo«. Osim Borbe i Književne republike, u kojoj o Lenjinovoj smrti pišu Krleža i Cesarec, tih su dana o tome donijele priloge zagrebačka Nova Evropa, gospićki Lički Hrvat, beogradska Buktinja itd. August Cesarec započinje nekrolog pod naslovom »O velikom pokojniku« (Borba br. 3, 1924) riječima: »Lenjin je mrtav. Tri riječi, a sadržaj je njihov tako katastrofalno velik, kao da je negdje, s najdražim što imamo, propao cijeli jedan svijet, a završava: »Primjer i ostavština njegova dovoljno su krupni i jasni putokaz, da se na daljem putu ide kako treba! ... Čovječanstvo je za jednu glavu niže, a Lenjin za samo to čovječanstvo viši.« Mihailo Petrović zabilježio je Lenjmovu smrt u Buktinji, u veljači 1924, završavajući članak riječima: »Lenjin je bio zbilja stvoren za vođu i on je tu ulogu do svoje smrti sjajno odigrao. Treća internacionala izgubila je u njemu svoga velikoga ideologa, a novo čovečanstvo jednog od najvatrenijih i najiskrenijih pobornika.« O odjecima Lenjinove smrti kod nas opširnije piše Vasilije Kaiezič u svojoj knjizi »Novi kritički sporovi« (Novi Sad 1973).

Još za Lenjinova života, 1. svibnja 1923, Nova Evropa u br. 13 objavljuje članak Karla Radeka o Lenjinu, Podacima iz toga članka o Lenjinu poslužili su se mnogi pisci kasnije. Radek je pisao; »Veličina je Lenjina u tome da se ne daje ni od kakve unaprijedstvorene formule smesti da vidi stvarnost koja se mijenja, i da ima hrabrosti da svaku jučerašnju formulu odbaci ako mu ona danas smeta da shvati i razumije stvarnost.« Radek je pisao o Lenjinu koji »govori proletarijatu istinu u oči ma kako ona bila gorka«, jer je »revolucionarnim klasama potrebna istina« koja »znači poznavanje stvarnosti, a ne može se stvarnošću vladati ako se ona ne poznaje ...«

Spomenimo još jedan naučno-popularni prikaz Lenjinova života i učenja iz, pera Henrija Barbussea čije je prvo izdanje štampano u siječnju 1944 — u prijevodu dra Dušana Nedeljkovića koji je za drugo izdanje toga Barbusseova rada napisao predgovor. Izdavač ratnog izdanja bio je Oblasni komitet KPJ za istočnu Bosnu. To je zapravo predgovor H. Barbussea Lenjinovoj prepisci s porodicom, »u kojem su u ličnosti, revolucionaru, političaru, teoretičaru i filozofu Lenjinu data veoma sažeto, živo i precizno sva osnovna teorijska i praktična učenja marksizma-lenjinizma, izneta neposredno u živom tkivu života i dela Lenjinova na pedesetak stranica...«, To djelo o Lenjinu bilo je vrlo popularno u NOB-u.

Posljednjih godina održano je nekoliko zapaženih znanstvenih simpozija o Lenjinovu stvaralaštvu i objavljen niz radova (knjiga, studija, članaka) o Lenjinu. Pisalo se o gotovo svim aspektima Lenjinova djela. Iako se ovom prilikom ne bavimo vrednovanjem te literature, želimo ukazati na najkompletnije djelo o Lenjinu prof. dra Muhameda Filipovića. Ta se knjiga u nas smatra najcjelovitijim, najkritičnijim djelom o Lenjinu i lenjimzmu. Podijeljena je na tri glavna dijela: 1) Porijeklo lenjinizma, 2) Lenjinova misao, 3) Lenjinova sociološka, pravna, ekonomska i politička misao. Uz prof. Filipovića mogli bismo navesti nekoliko autora čiji su radovi znatnije pridonijeli osvjetljavanju Lenjinove misli u cjelini. To su po našem mišljenju; Predrag Vranicki, Gyorgy Lukacs, Edvard Kardelj, Dušan Nedeljković, Petar Kozić, Dragutin Leković, Dušan Lukač, Novica Vojinović, Marjan Britovšek, Ivan Babić, Putnik Dajić, Lav Trocki, Gyurko Laszlo, Andrija Krešić, Henri Lefebvre, Gajo Petrović, Pero Damjanović, Andrija Dujić, Ljubomir Tadić, Nerkez Smailagić, Veljko Vlahović, Radovan Vukadinović, Sava Živanov, Stipe Šuvar, Stanislav Stojanović, Milenko Marković, Borislav Đurović, Miloš Ilić, Milan Ranković. Ovi su autori, kao i mnogi drugi ovdje spomenuti, nastojali da u duhu obnove izvornog marksizma i njegova daljeg razvoja kritički osvijetle i Lenjinov teorijski i praktički revolucionarni rad.

Upozorili bismo i na neke konkretne interesantne radove o Lenjinu.
Tako o Lenjinovoj filozofiji i lenjinizmu među ostalima pišu Muhamed Filipović, Gyorgy Lukacs, Predrag Vranicki, Jonče Josifovski, Dušan Nedeljković, Luis Althusser, Roger Garaudy, Nicola Badaloni, Žarko Puhovski, Ante Pažanin, Davor Rodin, Tine Hribar, Časopis Dijalektika, br. 1, 1970, donosi »Bibliografiju radova o Lenjinovim filozofskim pogledima«, O Lenjinovu odnosu prema kulturi i umjetnosti zapažene radove dali su Milan Ranković, Mladen Čaldarovic i Miloš Ilić. O Lenjinovu odnosu prema knjizi i bibliotekarstvu pišu Vlajko Begović, Miloš Stojanović, Jovan Jovanović i Milica Velimirović. Žarko Protić piše o Lenjinovim knjigama u Jugoslaviji. Jovan Bojović piše o populariziranju Lenjinovih ideja u Crnoj Gori od 1917. do 1929. France Klopčič piše »Lenjin među Slovencima«, a Risto Šanev o Lenjinovim radovima na makedonskom jeziku. O temi Lenjin i književnost pisali su August Cesarec, Aleksandar Flaker, Mila Stojnić, Aleksandar Lunačarski, V. Polanski, Cvetanka Organdžijeva, A. Rumjancev, Milivoj Solar, Željko Falaut i dr. O Lenjinovoj misli o odgoju i obrazovanju pišu N. Krupskaja, Mihailo Pavlov, Ivan Leko, Mate Zaninović, Stjepko Težak, a o toj temi govori i Zbornik »Lenjin o omladini« (Beograd, Mladost, 1973; izbor i predgovor napisao Putnik Dajić). Interesantan je prilog Dušana Toholja o Lenjinovim pseudonimima. Krešimir Tribec piše o tome što su skladatelji napravili u spomen Lenjina, a Smiljka Mateljan o Lenjinovu liku u djelima naših umjetnika. Iz bibliografije radova o Lenjinu vidi se da se na neku oblast Lenjinova stvaralaštva odnosi niz radova, dok se neka specifična pitanja obrađuju samo u jednom ili dva rada (kao npr. o Lenjinovoj vojnoj djelatnosti, o Lenjinovim pseudonimima itđ.). Uočljivo je da prevladava literatura biografskog i memoarskog karaktera o Lenjinu, i to najvećim dijelom prevedena s ruskog.



Lenjin, sabrana dela, celokupna dela, sabrani radovi, komplet, oktobarska revolucija, marksizam, SSSR, SKPB, boljševizam, lenjinizam